บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พิษสวาท ตอนที่ 24 หน้า 2
อุบลเอ่ยกับอัคนี “ฉันรักคุณค่ะ ถ้าจะต้องแลกกับการไม่ได้พบกัน ฉันยินดีที่จะเฝ้าคุณทุกชาติ ทุกภพมากกว่า ฉันทนที่จะแยกจากคุณไม่ได้ และยิ่งทนไม่ได้ ถ้าจะรักโดยไม่ได้ความรักตอบแทน” อัคนีอึ้ง สงสารอุบล อุบลเอ่ยบอกกับพระยม “ได้โปรดเถิดพระเจ้าข้า โปรดให้หม่อมฉันได้ทำหน้าที่ต่อไป”
เสียงพระยมอ่อนลง “อุบล ถ้าเจ้ารู้จักอภัย ความผูกพันในคำสาปย่อมสิ้นสุดลง...วิญญาณต่างจะเป็นอิสระ... ในชาติภพหน้า เขาย่อมมีสิทธิ์ที่จะรักหรือถูกรัก... เจ้าควรรู้ในข้อนี้”
“พระเจ้าข้า.... หม่อมฉันทราบดี ให้อิสระแก่วิญญาณเขา ให้เขาล่องลอยไปสู่ชาติภพที่แล้วแต่กรรมเวรจะชักนำไป ให้เขารู้จักรัก รู้จักหัวเราะ รู้จักเศร้า หม่อมฉันยินดีที่จะเฝ้าดูเขาทุกชาติ... ถ้าเขารักใคร หม่อมฉันจะมีความสุขกับหัวใจรักของเขา และถ้าเขาขมขื่น หัวใจหม่อมฉันก็จะรู้สึกเช่นกัน”
“เจ้าทนได้หรือ ที่จะเห็นเขารักสตรีอื่น?”
“ความสุขของคนที่รัก ย่อมเป็นความสุขของตนด้วยพระเจ้าข้า...”
“เจ้าแน่ใจในสิ่งที่เลือกแล้วใช่หรือไม่?!”
“พระเจ้าข้า...”
อัคนีเดินเข้าไปหาอุบล “อย่าเลือกอย่างนั้นอุบล คุณควรจะได้ไปสู่ชาติภพที่คุณต้องการ ความรักควรตอบแทนด้วยความรัก ไม่ใช่ความทุกข์แบบที่คุณได้รับ!!”
“หม่อมฉันตัดสินใจแล้วพระเจ้าข้า!!”
“เจ้าไม่มีโอกาสเลือกแล้วนะอุบล!”
“พระเจ้าข้า หม่อมฉันยินดีจะทำหน้าที่ของตนสืบไปตราบชั่วไฟบัลลัยกัลป์แล่นล้างสี่หล้านี้ให้พินาศ!” เสียงของอุบลก้องไปทั่วลานพิพากษา
“ไฟแห่งโมหะดับเชื้อลงแล้ว”
“สาธุ!”
“ไฟแห่งความพยาบาทอาฆาตสิ้นสุดลงแล้ว”
“สาธุ!”
“แด่ดวงวิญญาณแห่งความดีทั้งปวง!”
“สาธุ!”
ร่างและใบหน้าของอุบลค่อยๆเปลี่ยนเป็นมีแสงสว่างเปล่งออกมา ดูผุดผ่อง ความขมขื่นชิงชังบนดวงหน้ากลายเป็นความอ่อนโยน ดวงหน้าสดใสอาบด้วยรัศมีนวล ความสุขสงบแห่งวิญญาณฉายชัดในดวงหน้า
“อัคนี วิญญาณของอุบลหลุดพ้นจากความผูกพันแห่งวิญญาณเจ้าแล้ว สายใยแห่งความอาฆาตแค้นเคืองขาดลง.. บัดนี้อุบลได้กลับไปสู่ภาวะความเป็นทิพย์อันไม่รู้จักตาย จิตอันขมขื่นเคียดแค้นสงบลง เจ้าและอุบล... ได้แยกกันอย่างเด็ดขาด!!”