บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ พิษสวาท ตอนที่ 24 หน้า 3
อัคนีตระหนก “อุบล!! ทำไม....” อุบลยิ้มมองอัคนี
พระยมย้ำ “นรกและสวรรค์ต่างกันตรงนี้ กระแสจิตขุ่นมัวริษยา แค้นเคือง จะผูกวิญญาณให้หมกมุ่นอยู่กับความเร่าร้อนไม่สิ้นสุดประหนึ่งสุมด้วยไฟนรกทุกวินาที หากเมื่อจิตดวงนั้นตัดขาดจากความชั่วร้ายทั้งปวง วิญญาณและมโนนิธิจะเป็นสุข หมดกิเลสเครื่องเศร้าหมอง...” ใบหน้าของอุบลยิ่งดูผุดผ่องมากขึ้นเรื่อยๆ “ไปเถิดอุบล... เจ้าหลุดจากความเหนี่ยวรั้งใดๆแล้ว เจ้าจะได้เสพผลบุญ ผลกุศล ของเจ้าจนกว่าจะหมดสิ้น จนกว่าจะถึงเวลาที่จะกำเนิดยังชาติ ยังภพ อีกครั้งหนึ่ง”
ร่างของอุบลค่อยๆเลือนหายไป
อัคนีพยายามตะโกนรั้งไว้ “อุบล!!!” อัคนีมองภาพอุบลที่เลือนหายไปจนลับตา
“คดีสิ้นสุดลงแล้ว เจ้าจงกลับไปยังชาติภพของเจ้า พวกเจ้าได้เห็นแล้วว่า นรกสวรรค์มีจริง..เมื่อกลับไปจงทำแต่ความดี บอกเล่าในสิ่งที่เจ้าได้พบเห็นแก่ผู้ที่ยังจมอยู่ในกิเลส เพื่อเขาเหล่านั้นจะได้ใช้โอกาสที่เหลือของตนทำความดีต่อไป... และเมื่อวาระของเจ้ามาถึง! เจ้าจะได้กลับมาหาเรา เพื่อฟังคำพิพากษาอีกครั้งหนึ่ง!”
“หมายความว่าต่อไปนี้กระหม่อมจะไม่ได้พบอุบลอีกหรือพระเจ้าข้า?”
“นั่นอยู่ที่ความผูกพันแห่งวิญญาณของเจ้า! ...เจ้าทั้งสามจงกลับไป!”
เปลวไฟที่สว่างไปทั่ว ดับมืดลง ทันใดนั้น เหมือนมีหมอกสีขาวทึบ พัดมาดูดอัคนี ทิพอาภา เชษฐาหมุนวนออกไป
อัคนีนอนอยู่ในห้องไอซียู อัมพวันร้องไห้เป็นห่วงอัคนี อัคราพยายามปลอบ
“ทำไมลูกยังไม่ฟื้นอีกล่ะคะคุณ? อัค... ได้ยินแม่มั้ยลูก? อัค...”
อัคราจับมืออัคนีด้วยความเป็นห่วง เพราะแน่ใจว่าที่อัคนีเป็นแบบนี้เกี่ยวข้องกับอุบล ทันใดนั้นอยู่ๆอัคนีเริ่มขยับเหมือนรู้สึกตัว มืออัคนีที่จับอัคราอยู่ขยับ
อัครารู้สึกว่ามืออัคนีขยับ “อัค!! เมื่อกี้ตาอัคบีบมือตอบผม”
อัมพวันดีใจเห็นอัคนีเริ่มขยับจริงๆ “อัค!! ลูกฟื้นแล้วจริงๆค่ะคุณ... อัค!!!”
อัคนีค่อยๆลืมตา เห็นอัมพวัน อัครา “แม่... พ่อ...”
อัมพวันดีใจกอดอัคนี อัครารีบเดินออกไปบอกพยาบาล “พยาบาลครับ! ลูกผมฟื้นแล้วครับ”
รัมภาวิ่งออกมาจากที่กั้นในห้องไอซียูอีกเตียงหนึ่ง “ทิพฟื้นแล้วค่ะ!! ช่วยตามหมอให้ด้วยค่ะ” รัมภารีบวิ่งกลับไปที่เตียง
พยาบาลวิ่งมาจากเตียงเชษฐา “คนไข้ชื่อเชษฐาฟื้นแล้ว ตามหมอด่วนเลยค่ะ!!”
อัคราได้ยินว่าทั้งสามฟื้นพร้อมกันก็โล่งใจ