บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 4
ภายในเต็นท์ชั่วคราว อรุณฉายกระวนกระวาย ร้อนใจที่พวกอัคนีไม่ออกมาสักที อัมพวัน ทิพอาภากำลังช่วยพวกคุณนายผู้การ คุณนายผู้กำกับ ชงกาแฟ เตรียมขนม อาหารสำหรับคนที่มาช่วยตามหาดนัย
คุณนายผู้การฯซุบซิบ “จะตามหากันให้วุ่นวายทำไมไม่รู้ พี่ว่าท่านดนัยก็คงไปนอนกกอีหนูอยู่ที่ไหน ส่วนคนขับรถนั่นก็คงรู้กันนั่นแหละ”
“น้องก็ว่าค่ะคุณพี่ ท่านดนัยยิ่งขึ้นชื่ออยู่ด้วย ดูซิลำบากกันไปทั้งจังหวัด”
อรุณฉายเดินมาได้ยินพอดีก็โกรธ จะเข้ามาเอาเรื่อง แต่อัมพวันพูดขึ้น อรุณฉายเลยหยุดฟัง
“ดิฉันว่าเรานึกถึงใจเขาใจเราดีกว่านะคะ ท่านหายไปไม่มีร่อยรอยนานขนาดนี้ยังไงก็น่าเป็นห่วง ยิ่งถ้าคนๆนั้นเป็นสามีของเรา ดิฉันเชื่อว่าคงไม่มีใครอยู่เฉยได้”
คุณนายสองคนหน้าเสีย มองไปเห็นอรุณฉายเดินเข้ามาก็จะรีบยกของว่างเลี่ยงออกไป
“เดี๋ยวค่ะ อย่าเพิ่งไป ฉันมีเรื่องอยากจะถามพวกคุณ”
ทิพอาภาพยายามปลอบใจ “คุณอาทานอะไรสักหน่อยก่อนมั้ยคะ”
“ไม่เป็นไรจ้ะ” อรุณฉายบอกอัมพวัน “ขอบคุณนะคะคุณพี่...” แล้วหันไปเหน็บคุณนายสองคน “แล้วฉันก็ต้องขอบคุณพวกคุณที่อุตส่าห์ลำบากกันทั้งจังหวัดนะคะ!! ถ้าจำไม่ผิดตอนที่สามีพวกคุณต้องการความช่วยเหลือก็เคยพากันลำบากไปหาท่านถึงที่บ้านเหมือนกัน!!!” คุณนายทั้งสองคนหน้าเจื่อน “แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้ฉันแค่อยากรู้ว่าที่ผ่านมาเคยมีคดีอะไรแบบนี้บ้างรึเปล่า?”
คุณนายผู้กำกับฯรีบตอบ “ดิฉันเคยได้ยินเค้าลือกันว่าป่าแถวนี้เคยมีคนเคยหลุดเข้าไปเจอบ้านเรือนไทยหลังใหญ่โต มีผู้หญิงสวยเป็นเจ้าของค่ะคุณหญิง เห็นว่ามีสมบัติเยอะแยะ เป็นสมบัติแผ่นดิน ใครก็เอาไปก็ไม่ได้ค่ะ”
คุณนายผู้การฯรีบเสนอหน้า “ที่เมื่อเร็วๆนี้ที่พวกขุดกรุมาถูกฆ่าตายไงคะคุณหญิง! น่ากลั๊ว น่ากลัวค่ะ!!”
อรุณฉายนึกถึงคนขุดกรุที่ตัวเองส่งไปแล้วตาย ก็ยิ่งเป็นห่วงดนัย
เสียงดนตรีไทยยังดังอยู่ต่อเนื่อง เหล่านางรำๆ ยังรำให้ดนัยดู สโรชินีมองดนัยที่ท่าทางเคลิบเคลิ้ม นางรำรำจบ
ดนัยตบมือชอบใจ หันชมสโรชินี “คุ้มค่ากับที่ผมรอคอยที่จะได้พบกับคุณจริงๆ”
สโรชินียิ้ม เทน้ำใส่จอกแล้วเลื่อนจอกน้ำให้
“กลิ่นอะไร หอมจริง...” เขายื่นจมูกเข้าไปใกล้สโรชินี “กลิ่นคุณนี่เอง...”
สโรชินียกจอกน้ำขึ้นส่งให้ “ดิฉันว่ากลิ่นน้ำนี่มากกว่านะคะ”
ดนัยยิ้มกรุ้มกริ่มรับน้ำมา “น้ำอะไรเหรอครับ?”
“น้ำอัชบานค่ะ คนเดี๋ยวนี้เรียกน้ำมะตูม ผิงไฟต้มใส่น้ำตาลนิดหน่อย”
ดนัยยกจิบ สูดหายใจลึก “ชื่นใจดีจริงๆ....ผมอิจฉาสามีคุณเหลือเกิน เค้าโชคดีมาก”