บทละครโทรทัศน์ พิษสวาท ตอนที่ 18 หน้า 5
“อย่าอิจฉาเลยค่ะ เพราะสำหรับเค้า ตัวของดิฉันไม่ได้มีค่าอะไรนัก..จะบอกว่าไม่ต่างจากทาสก็คงได้”
“ถ้าเค้าใจร้ายกับคุณถึงขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”
“ค่ะ เขามีความโหดเหี้ยมเป็นสันดานที่แก้ไม่หาย ไม่ว่าเราจะมอบความรักให้มากมายเพียงใด เขาก็ยังทรยศเราได้”
ดนัยรีบทำคะแนน “แต่ผมไม่มีวันทำแบบนั้นแน่! เพราะสำหรับผม ความรักเป็นสิ่งสูงค่าที่สุดที่มนุษย์พึงมีต่อกัน”
“เพราะอย่างนี้ท่านจึงชอบแจกจ่ายมันให้คนอื่นไปทั่วใช่มั้ยคะ?!” ดนัยชะงัก “ไม่ต้องห่วงค่ะ ดิฉันไม่ได้รู้สึกอะไร ผู้หญิงยุคดิฉันถูกสอนมาให้มีหน้าที่ตาม หลังผู้ชาย... ไม่เหมือนกับผู้หญิงยุคนี้ ที่ทั้งเก่งและมีความสามารถ...อย่างคุณหญิงอรุณฉาย ภรรยาของท่าน”
ดนัยทำท่าเซ็ง “อย่าไปพูดถึงเค้าเลยครับ! รายนั้นผมว่าบางทีก็มากเกินไป”
“แต่เธอก็ช่วยท่านได้ในทุกเรื่องไม่ใช่เหรอคะ?”
“ผมบอกคุณตรงๆนะสโรชินี สำหรับผมตอนนี้ไม่ได้ต้องการผู้หญิงที่แข็งกร้าวอย่างอรุณฉาย แต่ผมต้องการผู้หญิงที่อ่อนหวาน นุ่มนวลอย่างคุณ...” เขาจับมือ สโรชินี “...ถ้าผมมีคุณ ผมไม่จำเป็นต้องมีเค้าอีกต่อไป ไม่มีผู้หญิงคนไหน เทียบคุณได้อีกแล้ว...”
สโรชินีค่อยๆดึงมืออกยิ้มนิ่งๆ “ขอบคุณนะคะ แต่ที่ท่านเห็นอาจเป็นเพียงด้านเดียวของดิฉัน”
“ผมยอมรับได้ครับ ไม่ว่าอีกด้านของคุณจะเป็นยังไง ผมยอมแลกทุกอย่างเพื่อจะได้อยู่กับคุณ...”
สโรชินียิ้มเยาะ “ทุกอย่างจริงเหรอคะ?”
“คุณจะอนุญาตให้ผมพิสูจน์มั้ยล่ะครับ? นอกจากยอมแลกทุกอย่างแล้ว ไม่ว่าคุณจะต้องการอะไร ผมก็จะหาให้คุณได้ทั้งนั้น”
“ถ้าท่านหมายถึงทรัพย์สินละก็ ดิฉันมีมากแล้วค่ะ ...มากอย่างที่ท่านไม่เคยเห็นมาก่อนก็ว่าได้...”
ดนัยยิ้มหวาน “ผมเชื่อ..เพราะแค่บ้านกับที่ดิน ราคาก็ไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่”
“ท่านอยากดูไหมล่ะคะว่าดิฉันมีทรัพย์สมบัติมากแค่ไหน?”
ดนัยหยั่งเชิง “ถ้าคุณจะอนุญาต....”
สโรชินีสมเพชที่ดนัยทำเป็นเก็บอาการ “ทับทิมที่คุณหญิงอรุณฉายอยากได้ หรือเศียรพระที่ท่านเคยยกให้เพื่อเป็นของกำนัล นั่นเป็นแค่หนึ่งในสมบัติพวกนั้น...”
“คุณรู้เรื่องเศียรพระ?”
“อย่าลืมสิคะว่าดิฉันเป็นนักทำนายอดีต นอกจากเรื่องเศียรพระ ดิฉันยังรู้เรื่องเครื่องทรงกษัตริย์ เครื่องประดับโบราณทั้งหลายที่ท่านสรรหามาเก็บสะสมไว้เพื่อแจกจ่ายให้นักธุรกิจต่างชาติ...” ดนัยชะงัก “อยุธยายังมีทรัพย์ในดินอีกมากนะคะ”
ดนัยยิ่งตื่นเต้น “นี่คุณมีลายแทงกรุสมบัติจริงๆเหรอครับ?”
“ทุกตารางนิ้วของอยุธยา ดิฉันรู้จักดีค่ะ!”