บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 4 หน้า 2
14 กุมภาพันธ์ 2557 ( 04:12 )
4.6M
1
พิศุทธิ์สุดเซ็ง “ผมเนี่ยนะปล้ำคุณ...ถ้าผมจะทำอะไรทุเรศแบบนั้น ผมจะหนีคุณออกมาจากม่านรูดนั่นทำไม ในเมื่อคุณเองก็ให้ท่าผมซะขนาดนั้น”
กะรัตอึ้ง รู้สึกหน้าชา กับความบ้าบอไร้สติของตัวเอง
“คุณนี่มันร้ายกว่าที่ผมคิดไว้มาก คิดจะฆ่าตัวตายอยู่แท้ๆ พอผมมาห้ามก็พาล เปลี่ยนเรื่องโยนความผิดให้คนอื่น...แสบจริงๆ”
“คุณว่าอะไรนะ ฉันน่ะเหรอจะฆ่าตัวตาย ???”
“ก็เมื่อกี๊ผมเห็นกับตาว่าคุณกำลังจะโดดลงไปในน้ำนั่น”
กะรัตอึ้งที่พิศุทธิ์เข้าใจผิด ยังไม่ทันพูดอะไรออกมา พิศุทธิ์ที่เชื่อว่ากะรัตจะฆ่าตัวตาย พยายามโน้มน้าว
“ผมรู้ว่าคุณเจออะไรมา แต่คุณจะลงโทษตัวเองแบบนี้ มันไม่ถูก”
กะรัตเริ่มสงสัยคำพูดพิศุทธิ์ที่เหมือนจะรู้เรื่องส่วนตัวของเธอไม่น้อย
“ทำไมคุณไม่คิดในแง่ดีบ้างว่าการสูญเสียครั้งนี้ มันทำให้คุณตาสว่างและหลุดพ้นจากคนเห็นแก่ตัวพวกนั้น...ผมว่าคุณ...”
กะรัตที่เริ่มเบื่อจะฟัง ยกมือห้าม
“โอเค...พอ...จบ...ฉันรู้ว่าคุณหวังดีกับฉันมาก...แต่ฉันก็มีความจริงจะบอกคุณเหมือนกัน”
พิศุทธิ์งง
“มองที่ปากฉัน...แล้วฟังให้ชัด...ฉันไม่ได้คิดจะฆ่าตัวตาย”
พิศุทธิ์อึ้งๆ แต่ยังคิดว่ากะรัตปากแข็ง “แต่คุณ...”
กะรัตถึงกับถอนใจแล้วหันไปชี้ผ้าพันคอที่ลอยอยู่ในน้ำ
“เห็นมั้ย นั่นอะไร”
พิศุทธิ์มองตาม ก็เห็นผ้าลอยอยู่
กะรัตตั้งใจพูดเน้นให้พิศุทธิ์หน้าแตก
“มันคือผ้าพันคอของฉันที่ปลิวออกไป แล้วฉันก็แค่จะวิ่งไปเก็บมัน...โอเค้”
กะรัตทำหน้าข่มพิศุทธิ์เต็มที่ พิศุทธิ์มองผ้า มองหน้ากะรัต แล้วนิ่งนึกภาพก่อนหน้านี้ พิศุทธิ์รู้สึกชาวืด...ยิ่งเห็นสายตากะรัตที่จ้องมาก็แทบจะมุดสะพานหนีไปซะให้รู้แล้วรู้รอด
“แต่ที่สำคัญกว่าความเข้าใจผิดของคุณ...คือฉันอยากรู้ว่าคุณมาที่นี่ได้ยังไง...และคุณรู้ลึกเรื่องส่วนของฉันได้ยังไงไม่ทราบ???”
พิศุทธิ์ยิ่งรู้สึกหน้าแตกกับการเป็นฝ่ายถูกไล่ต้อนซะเองแบบนี้
กันตากับนวลเดินลิ่วมาเจอกัน