บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 4 หน้า 4
14 กุมภาพันธ์ 2557 ( 04:12 )
4.6M
1
พิสุทธิ์และกะรัตอยู่ในน้ำ พิศุทธิ์รวบตัวกะรัตจะพาเข้าฝั่งแต่กะรัตดิ้นตลอดเวลา
“ปล่อยฉันนะ มากอดฉันไว้ทำไมเล่า”
“อะไรของคุณ อยากจมน้ำตายรึไง ผมจะพาคุณขึ้นไปบนฝั่ง อยู่นิ่งๆซี่”
“ไม่ต้อง”
กะรัตตีน้ำใส่หน้าพิศุทธิ์แล้วจะว่ายน้ำเข้าฝั่ง แต่รู้สึกเจ็บที่ข้อเท้ามาก
“โอ๊ย!”
“คุณ!”
“ช่วยด้วย! ขาฉัน”
กะรัตทำท่าจะจมน้ำ พิศุทธิ์ตกใจรีบว่ายน้ำเข้าไปหา
“โอ๊ย....”
พิศุทธิ์รีบโอบตัวกะรัตแล้วพาเข้าฝั่งไปทันที
พิศุทธิ์วางร่างกะรัตลงบนชายหาด กะรัตจับที่ข้อเท้าแล้วร้องลั่น
“โอ๊ย เบาๆ ซี่ ฉันเจ็บนะ”
“สงสัยข้อเท้าคุณจะแพลง” พิสุทธิ์มองกะรัตอย่างหนักใจ
“แล้วนี่บ้านพักคุณอยู่ตรงไหน ผมจะได้พาไปส่ง”
กะรัตคิดถึงบ้านพักที่ไม่ต่างอะไรกับค่ายกักกันแล้วตอบออกไป
“ฉันไม่มีบ้านพัก.....ไม่มีอะไรทั้งนั้น...”
พิศุทธิ์อึ้งไปกับคำตอบที่ได้ยิน กะรัตรู้สึกเศร้าขึ้นมาอีกกับเรื่องราวหลากหลาย น้ำตาจะเอ่อ ต้องเบือนหน้าหนีไปอีกทาง พิศุทธิ์ลอบถอนหายใจยาว...รู้สึกเลยว่าเขากับกะรัตคงต้องร่วมเวรร่วมกรรมกันอีกใช่น้อย พิศุทธิ์ประคองกะรัตให้ลุกขึ้น แต่กะรัตก็เซล้มเพราะขาที่ยังเจ็บ
“โอ๊ย....”
“เจ็บมากเหรอ”
พิศุทธิ์เห็นอย่างนั้นก็ตัดสินใจอุ้มกะรัตขึ้นทันที กะรัตมองดูพิศุทธิ์ที่มีท่าทีร้อนรนอย่างอึ้งๆ พิศุทธิ์รีบพากะรัตไป
ตะวันตกดินจนเกือบลับขอบฟ้า นวลวิ่งตามหากะรัตมาที่สะพานไม้ นวลมองไปรอบๆ เผื่อจะเจอกะรัตลอยเท้งเต้งอยู่ที่ไหนสักที่ แต่ก็ไม่เห็น นวลจิตตก เป็นห่วงกะรัตแทบขาดใจ
“คุณกั้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”