รีเซต

บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 17 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 17 หน้า 3
5 มีนาคม 2557 ( 15:02 )
4.6M
1
สามีตีตรา ตอนที่ 17
19 หน้า
พิศุทธิ์เดินเข้าบ้านมา กะรัตนอนอยู่ที่โซฟา พิศุทธิ์เห็นกะรัตนอนรอแล้ว ยิ้มๆ เอ็นดู ตัดสิ่งที่สายน้ำผึ้งพูดออกไปจากสมองว่ามันไม่จริง พิศุทธิ์ค่อยๆเข้าไปจะไปอุ้มกะรัต แล้วเตะกับแฟ้มเอกสารที่กะรัตอ่านค้าง แล้วเผลอหลับ เอกสารจึงหลุดจากมือไหลอยู่ที่พื้น พิศุทธิ์ก้มมองเอกสารนั้น แล้วหยิบขึ้นมาดูเห็นว่า เป็นเป็นเอกสาร “วางแผนการมีบุตร” พิศุทธิ์ชะงักว่ากะรัตไปโรงพยาบาลอย่างที่สายน้ำผึ้งพูดจริงๆ
“วันนี้เขาโทรมาหยามฉันว่าเขาไปโรงพยาบาล เขากำลังวางแผนมีลูกกับคุณ ! คุณอย่าบอกนะว่าคุณไม่เคยสงสัยว่า อยู่ๆคนที่เกลียดเด็ก อย่างกั้ง ทำไมถึงอยากมีลูก !! เขาต้องการให้ ฉันเจ็บเหมือนตอนที่ คุณภูอยากมีลูกกับฉัน ! และที่สำคัญ...เขาจะใช้ ลูกไว้ผูกมัดคุณ  เหมือนที่เขาใช้ทะเบียนสมรสตีตราคุณไว้นั่นแหละ”
พิศุทธิ์เห็นภาพที่กะรัตร่างวาด ไว้เป็นรูปเด็กจับมือพ่อกับแม่ไว้ให้กอดกัน มีข้อความเขียน “ลูกคือโซ่ทองคล้องใจ”
“คุณเชื่อจริงๆเหรอว่ากั้งเขารักคุณ บางทีเขาอยากเอาชนะฉันจนยอมทำทุกอย่าง....แม้แต่หลอกว่าเขารักคุณ!” 
พิศุทธิ์ดูรูปนิ่งๆเหมือนคิดอะไรบางอย่าง
 
เย็นวันถัดมา พิศุทธิ์นั่งเหม่อๆ คิดบางอย่างอยู่ที่บ้านเนื้อแพร เนื้อแพรเพิ่งกลับเข้าบ้านมา 
“อ้าวลูก มาตั้งแต่เมื่อไหร ไม่เห็นโทรมาบอกก่อนหละจ๊ะ”
“มาได้ซักพักแล้วครับ”
“ทำไมทำหน้าอย่างนั้น มีปัญหาอะไรหรือเปล่าลูก”
“แม่ครับ ..ตอนแรกตัดสินใจเลิกกับพ่อ  แม่เคยคิดไหมว่าไม่อยากเลิก อย่างน้อยอยู่แสดงให้ใครๆเห็นว่าพ่อเป็นของแม่”  
“เคย  แม่เคยคิด”
“แล้วทำไมแม่ไม่ทำ”
“เพราะแม่ไม่มีความสุข  อยู่ด้วยกัน แต่ไม่รักกันไปเพื่ออะไรล่ะลูก” 
“เพื่อเอาชนะผู้หญิงคนอื่นไงครับ”
“ทำไมถามแบบนี้หละลูก ใครมาพูดอะไรให้ลูกไขว้เขวอีกหรือเปล่า”
“บางทีการที่กั้งแสดงออกว่าต้องการผมมาก มันทำให้ผมไม่แน่ใจ”      
“ชาย แม่เคยบอกแล้วว่าหนูกั้ง ไม่ใช่ผู้หญิงที่มีอะไรแล้วเก็บเอาไว้นะลูก เค้าคนละขั้วกับชาย  แต่ชายก็บอกว่ารับเขาได้ทุกอย่าง  แต่วันนี้ชายจะมาบอกสิ่งที่หนูกั้งมันทำให้ชายระแวง แม่ว่ามันไม่ใช่” 
เนื้อแพรจับมือพิศุทธิ์ “แม่ไม่รู้ว่าปัญหาเกิดจาก อะไรกันแน่ แต่แม่อยากบอกชายไว้ ชายเคยต้องการหนูกั้งเชื่อใจชาย เท่าไหน ชายเองก็ต้องมีความเชื่อใจเค้ากลับไปเท่านั้น” 
พิศุทธิ์ชะงักคิด !
 

19 หน้า