บทละครโทรทัศน์ สามีตีตรา ตอนที่ 2 หน้า 2
14 กุมภาพันธ์ 2557 ( 03:35 )
4.6M
1
เนื้อแพรตกใจ กฤชถอนใจเป็นห่วงกะรัต เนื้อแพรรู้สึกเห็นใจกะรัตและเห็นใจกฤช จึงเอื้อมมือไปจับมือ กฤชให้กำลังใจ กฤชมองเนื้อแพรอย่างขอบคุณระคนรักใคร่พร้อมกับยกมืออีกข้างมาวางทับมือของเนื้อแพรที่จับมือเขาอยู่ แสงไฟหน้ารถของรถพิศุทธิ์สาดมาทางกฤชและเนื้อแพรที่ยังยืนจับมือกันอยู่หน้าบ้าน เนื้อแพรเห็นว่าเป็นรถของพิศุทธิ์จึงรีบดึงมือออกจากกุมมือของกฤช
พิศุทธิ์ลงจากรถแล้วยกมือไหว้เนื้อแพรและกฤช เนื้อแพรเดินเข้าไปกอดพิศุทธิ์ด้วยความรักและ คิดถึงพร้อมกับจูบแก้มเหมือนพิศุทธิ์ยังเป็นลูกน้อย
“แม่กลับมาวันนี้ทำไมไม่บอกผม ผมจะได้ไปรับ”
“แค่นี้เอง ..แม่กลับเองได้ ..ชายกลัวใครฉุดแม่เหรอจ๊ะ ? ..ถ้าแม่ไม่ยอม ไม่มีใครฉุดแม่ได้หรอก จริงไหมคะคุณกฤช ?”
กฤชยิ้มๆ แต่ดวงตายังกังวลเป็นห่วงกะรัต เนื้อแพรมองกฤชออก
“คุณกฤชรีบกลับเถอะค่ะ ..เข้มแข็งไว้นะคะ ลูกต้องการที่พึ่ง ตอนนี้เขากำลังอ่อนแอ..”
กฤชยิ้มขอบคุณเนื้อแพร แต่เขาสังหรณ์ว่ากะรัตไม่ได้กำลังอ่อนแออย่างที่ใครๆหลายๆคนคิด
ที่บ้านของกะรัต กะรัตที่ยืนอยู่บนบันไดกำลังขนข้าวของของภูเบศร์ออกจากห้องมาปาทิ้ง กรอบรูปขนาดใหญ่ซึ่งเป็นรูปถ่ายของกะรัตกับภูเบศร์ ในชุดแต่งงานถูกปาลงพื้นดัง เพล้ง ! ทำให้กรอบรูปแตกกระจายยยยยยยยยยย !!!!
“ทิ้งมันไปให้หมด ! เก็บไว้ก็เป็นเสนียดชีวิต!”
กะรัตเดินเข้าห้องไปโกยของของภูเบศร์มาปาทิ้ง โครมคราม !
พวงหยกแหกปากสั่งนวลและสมหวังให้ช่วยกันห้ามกะรัตไม่ให้ปาข้าวของ พร้อมกับกระโดดโหยงเหยง หลบของที่กะรัตปาลงมา กุนตีมองกะรัตอย่างปลงเพราะรู้ว่าห้ามไม่ได้
“หมดกัน ! พื้นกระเบื้องจากฝรั่งเศสของฉัน ! นังนวล ! จับยายกั้งไว้ ! อย่าให้มันปาของอะไรอีก !”
นวลมองอาการคลั่งของกะรัตแล้วไม่กล้าเข้าไปจับกะรัต
นวลสะกิดสมหวัง “พี่หวังไปจับคุณกั้งสิ”
“คุณนายสั่งน้องนวลนี่จ๊ะ”
“ฉันก็สั่งพี่อีกทีนี่ไง!”
สมหวังหน้าเสีย “น้องนวลสั่งพี่ แล้วพี่จะไปสั่งใครต่อล่ะจ๊ะ?”
“พี่จะไปสั่งใครก็ตามใจพี่สิ”
“ถ้าตามใจพี่ ..” สมหวังหันไปทางพวงหยก
“นี่แกจะสั่งฉันเหรอ ?!!!”
“ไม่ใช่ครับ ผมจะบอกคุณนายว่าคุณผู้ชายกลับมาแล้วครับ”
สมหวังชี้ผ่านไหล่พวงหยกไปทางกฤชที่ลากกระเป๋าเดินทางเดินเข้าประตูมา กฤชมองกะรัตที่กำลังจะปาของลงมาอีก