บทละครโทรทัศน์ ลิขิตรัก The Crown Princess ตอนที่ 2 หน้า 5

“ในเมื่อถามอะไรก็ไม่ตอบ .. เอาเป็นว่า อยากจะพูดอะไรบ้างมั้ย ? พูดออกมาเลย”

อลิซตาดุ เสียงดุ ดูมีพลัง “ปล่อยเราเดี๋ยวนี้ !!!”

ดวินมองหน้าอลิซแล้วก็ยิ้มดุๆ “ผมจะแน่ใจได้ยังไง ว่าถ้าปล่อยแล้วคุณจะไม่ทำร้ายผม

อลิซสวน “เราไม่เคยทำร้ายใครก่อน”

“แล้วที่ฟื้นมา ตบผม โดยที่ผมยังไม่ได้ทำอะไร คือ ?”

อลิซสวน “เรามึน”

ดวินสวน กวน หน้านิ่ง “แปลว่า ? ถ้ามึนคุณก็ทำร้ายผมได้ .. งั้นเหรอ ?” อลิซนิ่ง

“ถ้าผมปล่อย แล้วคุณยังมึนอยู่ผมก็ต้องโดนทำร้ายอีก ?” อลิซไม่ตอบ แต่ถามกลับ ยืนยันสิ่งเดิม

“ตกลงจะปล่อยหรือไม่ปล่อย ?” ดวินถามสวน “บอกมาก่อนว่าคุณเป็นใคร ?”

อลิซยืนยันเหมือนเดิม “จะปล่อยหรือไม่ปล่อย ?”  ดวินถามสวนเหมือนเดิม...หน้ากวน “คุณเป็นใคร ?”

อลิซชักสีหน้า.. “มามุกนี้?” อลิซพลิกเกมตอบกลับหน้านิ่ง “เราเป็น....คนธรรมดา”

ดวินขมวดคิ้ว “ตอบแบบนี้ก็รู้แล้วว่าไม่ใช่คนธรรมดา” อลิซชะงัก ดวินซักต่อ “แล้วถ้าเป็นคนธรรมดา ทำไมไม่บอกดีๆ ตั้งแต่แรก...บอกมา คุณเป็นใครกันแน่ ?”

อลิซมองหน้าดวิน...ดวินมองตอบ สู้ตา ไม่มีใครยอมใคร .. แล้วอลิซก็ตัดสินใจตอบความจริง

“โอเค...เราบอกความจริงก็ได้ ... เราเป็นเจ้าหญิง”

ตึ่งงงงงง !!! ดวินหลิ่วตา..มองหน้าอลิซ .. อลิซหน้านิ่ง คิดว่าต้องเชื่อแน่ๆ แล้วดวินก็ตอบว่า

“อย่ามาตลก !!” ดวินมองหัวจรดเท้าอีกที “เนี่ยนะเจ้าหญิง ..” ดวินส่ายหน้า

อ้าวววว อลิซกรอกตาอย่างเซ็ง

“ไม่ว่าจะตอบอะไร นายก็ไม่เชื่อ แล้วจะถามทำไม ? สรุป...อยากให้เราเป็นอะไร เราก็เป็นอันนั้น เอาที่นายสบายใจ” ดวินหลิ่วตา..แน้ ย้อน “ตกลงจะปล่อยเราได้หรือยัง ?”

“ตกลงจะไม่บอกใช่มั้ยว่าเป็นใคร ?” อลิซกรอกตาบน... “ไอ้บ้านี่”

อลิซเบาๆ “ย้ำคิดย้ำทำ” อลิชตัดสินใจ “โอเค งั้นก็ไม่ต้องปล่อย อยู่มันแบบนี้ เราอยู่ได้ ไปเหอะ นายจะไปทำอะไรก็ไป มัดเราไว้แบบนี้แหละ เราขี้เกียจต่อปากต่อคำ”

อลิซตอบแมนๆ ดวินมองอลิซพิจารณา ..แล้วก็เดินมาแก้มัด..อลิซงง

“ รู้ไว้ด้วยว่าบนเกาะนี้มีแค่คุณกับผม ๒ คน  ถ้าคุณไม่พูดความจริง งั้นก็ดูแลตัวเองด้วยแล้วกัน”

“ไม่ต้องห่วง เราจะไม่ทำให้นายลำบาก  “ขอบใจ”” อลิซพูดจบแล้วก็เดินไปเลย

ดวินสะดุดกึก..น้ำเสียงแบบนี้..ท่าทางแบบนี้เหมือนเคยเห็นที่ไหน  “ทำไมคุ้นๆ...เหมือนมีใครเคยพูดแบบนี้”