บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 9 หน้า 4
“หนานไตร” เนื้อนางเรียกด้วยความตระหนกระคนเป็นห่วง หนานไตรมองเห็นเนื้อนางท่ามกลางทุกคน ก็ยิ้มให้แต่อ่อนแรง ทรุดลง
ทุกคนกรูกันมา เทพทัตร้องสั่ง “ถอยออกไป อย่ามุง ถอยออกไป” เทพทัตรีบแหวกคนเข้ามาดูอาการหนานไตร
หนานไตรยังยิ้มเหมือนไม่มีอะไรหนักหนา “ผมไม่เป็นอะไรมาก หมอ”
“พาไปเรือนรับรองเดี๋ยวนี้”
“ใครไม่เกี่ยว หลีกทางสิ” ดาวเด่นบอกให้ทุกคนหลบให้แสงคำกับม่อนดอยพยุงร่างหนานไตรออกไป
หนานไตรเดินผ่านเนื้อนาง หนานไตรยิ้มให้ แววตาเนื้อนางเป็นห่วงหนานไตรมาก มองตามไม่ละสายตา เทพทัต แขไขรีบตามไป เนื้อนางขยับจะเดินตามไป
ธรรพ์เตือนขึ้นตรงๆ แต่แววตาจริงใจ “เธออยู่ที่นี่แหละ เนื้อนาง ขืนตามไป มีหวังตบกันเรือนพัง ไม่ต้องรักษาคนเจ็บ”
ดาวเด่นยิ้ม “พี่หมอเทพทัตอยู่ทั้งคน หนานไตรไม่เป็นอะไรหรอก” ดาวเด่นยิ้มให้เนื้อนางแล้วรีบตามไปทางเรือนพัก
ทุกคนพากันมองตาม จับกลุ่มวิจารณ์
รัญจวนห่วง “หนานไตรจะรอดมั้ย”
“คนดี ผีไม่คุ้มเยอะแยะไปนะคะ” กำปุ้งปากเสีย
“อีปากแบบนี้ ผีมันจะฉีกปาก แล้วเอาสากกะเบือตำๆๆ” คำฝาย กำปุ้งหันมาแยกเขี้ยวใส่กัน
เนื้อนางได้ยินแล้วยิ่งสีหน้าไม่ดี มองหมื่นหล้า
หมื่นหล้ายิ้มให้กำลังใจ “พระท่านต้องคุ้มครองคนดี หนานไตรต้องไม่เป็นอะไร”
เนื้อนางยังมองตาม สีหน้าแววตาห่วงใยหนานไตรมาก
ที่เรือนเนื้อนาง เนื้อนางนั่งอยู่กับคำฝาย ชะเง้อมอง หมื่นหล้ายืนอยู่ แสงคำเดินเร็วกลับมา เนื้อนางลุกขึ้นถาม เสียงร้อนรน “หนานไตรเป็นยังไงบ้าง”
แสงคำมองน้อยใจเนื้อนาง “อยู่กับหมอ คงไม่ตายง่ายๆ”
“ไอ้แสงคำ ปากหรือรูพ่นลมตดวะ” คำฝายด่า
“ทำไม จะตบข้าเหมือนที่ตบคุณแขไขเหรอ”
“นังคำฝาย!!! เอ็งตบคนของแม่นาย” หมื่นหล้าตกใจ
“ก็ฉันทนไม่ไหว เลยซัดไปฉาดนึงเต็มๆ มือ มันอยากมาทำเนื้อนาง”
“พี่คำฝายช่วยเนื้อนางจ้ะตา เราไม่ได้หาเรื่องใครก่อน”
“แต่คนเป็นนาย ยังไงมันก็ถูกวันยังค่ำ อยู่ห่างได้ก็อยู่ห่างซะ เรามันผู้น้อย”
“เนื้อนางคงไม่กลัวหรอก พ่ออุ๊ย ยังไงก็มีหนานไตรคอยช่วย” แสงคำมองน้อยใจ แล้วเดินออกไป