บทละครโทรทัศน์ เพลิงฉิมพลี ตอนที่ 17 หน้า 21

เนื้อนางที่นอนอยู่บนเตียง รู้สึกเจ็บท้องจนต้องลุกขึ้นนั่ง  “โอ๊ย   ... ป้าวันดี   ... พี่คำฝาย” เนื้อนางร้องเรียก ด้วยความเจ็บที่กำลังตีตื้นขึ้นมา “ช่วยด้วย  ... เนื้อนางเจ็บท้อง” 

แขไขนอนบิด ปวดท้องอย่างรุนแรง เหงื่อแตกเต็มหน้าซีดขาวโวยวายเสียงดัง “แขไม่ไหวแล้ว ปวด ปวดเหมือนจะตาย ทำไมมันไม่คลอดออกมาสักที”

แม่นายหันไปถามจันตาที่กำลังเช็ดตัวแขไขเสียงร้อนรน “หมอล่ะ หมอเทพทัต”

“ให้คนไปรับแล้วเจ้า” 

“โอ๊ย” เลือดไหลออกมาตามขาแขไข “แม่นาย   เลือด..เลือดเจ้า”

แม่นายพอเห็นเลือดก็ใจหวิว “แกดูแขไขไปก่อน ฉันจะเป็นลม” แม่นายเดินออกไปเร็ว จันตามองแขไขที่แหกปากร้องด้วยความทรมาน

เนื้อนางเจ็บท้องใกล้คลอด ประคองตัวลงจากเตียงเบาๆ  ไม่ยอมให้กระทบกระเทือนลูก เนื้อนางเจ็บจนต้องถัดไปกับพื้น ตรงไปที่ประตู เนื้อนางหายใจแรง เอื้อมมือไปจะคว้าประตู เห็นเนื้อนางเอื้อมสุดแขน แต่ไม่ถึง  กลิ้งลงไปกับพื้น เนื้อนางรวบรวมกำลังกระเถิบไปอีก มือคว้ากำลังจะเปิดประตู  

ประตูเปิดออก วันดีเข้ามาเห็นสภาพเนื้อนางก็รีบเข้าไปประคอง เนื้อนางเหงื่อแตกเต็มหน้า บอกวันดีเสียงสั่น “ป้าวันดี  ... เนื้อนางเจ็บท้อง”

ณไตรขับรถเร็ว ออกมาตามทางคดเคี้ยว สีหน้าร้อนใจ สังหรณ์รุนแรงรู้สึกอยากกลับบ้าน

ริมถนนในเมือง คำฝายยืนอยู่ข้างรถที่คนขับกำลังพยายามสตาร์ทรถที่ดับ

“ติดมั้ย เร็วๆ สิ เนื้อนางรออยู่” คำฝายสีหน้าร้อนใจมาก 

ธรรพ์เปิดประตูเข้าห้องมา แขไขกำลังดิ้นอยู่บนเตียง สีหน้าทรมาน “ปวด ปวดจะตายอยู่แล้ว เอามันออกไปที”  

ธรรพ์กุมมือแขไขที่เหงื่อแตกเต็มมือไว้ “จันตา  หมอล่ะ หมอ”

“ยังมาไม่ถึงเลยเจ้า”

“แขไข อดทนนะครับ หมอกำลังมา” แขไขกรีดร้องด้วยความปวดทุรนทุราย  จันตามองกลัว “โอ๊ย ปวด ใครก็ได้ เอามันออกไปจากท้องฉันที” แขไขดิ้นแรง  

จันตากับธรรพ์รีบเข้ามายึดมือแขไขกดไว้คนละข้าง   

เนื้อนางบีบมือวันดีเหงื่อชุ่มมือ  “ป้าวันดี เนื้อนางไม่ไหวแล้ว”