บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 3 หน้า 2
คำพูดของแก้วญาติของแม่ดังก้องขึ้นในความทรงจำ “ลูกเอ็งเนี่ย เหมือนเด็กคนอื่นซะที่ไหน ใครๆเขาก็เรียกกันว่าไอ้โจตัวซวยขนาดพ่อมันเองจากพ่อเลี้ยงร้อยล้านก็หมดตัวแถมติดคุกอีก... อย่างนี้ไม่เรียกตัวซวยก็ไม่รู้จะเรียกอะไรแล้ว”
โจมองพ่อที่ถูกผู้คุมลากตัวออกไปอย่างสะเทือนใจ
ตลาดสดขนาดใหญ่มีป้ายชื่อตลาดวาสุวงศ์ชัดเจน วนิษาเดินนำเจ้าหน้าที่ชุดข้าราชการดูความเรียบร้อย จุดต่างๆของตลาด และไหว้ลาบรรดาข้าราชการที่มาตรวจตลาด
พอพวกข้าราชการขึ้นรถกลับไปแล้ว วนิษาก็เดินมาหาหม่อมจันที่นั่งรออยู่ที่ร้านกาแฟ
“พวกนั้นมีปัญหาอะไรรึเปล่า” หม่อมจันเอ่ยถาม
“นิดหน่อยค่ะ แต่วนิเคลียร์ได้หมดแล้วค่ะ”
“เธอเก่งมากวนิ ลำพังฉันน่ะจัดการกับคนพวกนั้นไม่ได้หรอก คุยแล้วหงุดหงิดอารมณ์เสียทุกที ขอบใจเธอมากเลยนะ”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เป็นหน้าที่ของวนิอยู่แล้วค่ะในฐานะกรรมการบริษัท”
“หึ สูกสาวกับลูกเขยฉันก็เป็นกรรมการ ไม่เห็นพวกนั้นจะมาสนใจดูแลเลย”
วนิษาไม่พูดอะไรอีก หม่อมจันลุกขึ้น วนิษาเดินตามหม่อมจัน ผ่านโต๊ะตัวหนึ่งที่มีลูกค้าผู้หญิง 2 คนนั่งอยู่ ลูกค้าผู้หญิงสะกิดกันมองตามวนิษาไปแต่ไม่พูดอะไรกัน วนิษากับหม่อมจันเดินมา แล้วหม่อมก็ร้องขึ้น “อุ๊ย ฉันลืมมือถือ”
“เดี๋ยววนิ ไปหยิบให้ค่ะ” วนิษาอ้อมด้านหลังโต๊ะลูกค้าที่ไม่เห็นวนิษา ซึ่งกำลังเม้าท์กันพอดี
“เมื่อกี้น่ะเหรอวนิษา ตัวจริงสวยมากเลยนะเนี่ย”
“แถมรวยอีกต่างหาก เป็นเจ้าของตลาดนี้ด้วย”
“อ๋อ ที่ได้มรดกจากผัวคนแรกใช่มั้ย ได้ข่าวแย่งผัวมาจากไฮโซซะด้วยนะ โกลเด้นฟลาวเวอร์อะไรขนาดนี้”
วนิษาพูดอะไรไม่ออก มีเสียงกระแอมดังลั่น ลูกค้าสองคนหันมามอง เจอหม่อมจันมายืนอยู่ข้างหลังวนิษาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
“อย่าไปใส่ใจคนพวกนี้นะ คนที่ชอบนินทาคนอื่นน่ะเป็นพวกน่าสังเวช มีปมด้อย ถ้ายังไม่เปลี่ยนนิสัย ชีวิตนี้ก็คงหาความเจริญอะไรไม่ได้แน่ๆ”
ลูกค้าหญิงสองนางก้มหน้างุด ทำเป็นไม่รู้เรื่อง หยิบมือถือออกมาดู หม่อมจันพูดจบก็โอบไหล่วนิษา เดินออกไป
“ขอบคุณค่ะ”
วนิษาขับรถส่งหม่อมจันที่หน้าวัง วนิษาไหว้ลาด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแจ่มใส หม่อมจันเดินขึ้นตึกไป วนิษาขับรถออกมาสักพักก็จอดรถข้างทางหลับตาลง