บทละครโทรทัศน์ รักออกฤทธิ์ ตอนที่ 21 หน้า 4
“จะด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม แต่คุณกับคุณปฐมเป็นคนของฉัน เป็นความรับผิดชอบของฉัน... หวังว่าเสี่ยเพ้งจะเข้าใจเรื่องนี้ และคุยกันดีๆได้ ไม่อย่างนั้นสองแก๊งค์ได้ตีกันเละแน่”
วนิษาเดินมาถึงห้องของเสี่ยเพ้ง วนิษาเคาะประตูแล้วเข้าไป
ในห้องผู้ป่วย เสี่ยเพ้งนอนแบ่บมีผ้าพันแผลเต็มตัว ทั้งสายน้ำเกลือ ทั้งหน้ากากเครื่องช่วยหายใจครอบหน้าอยู่ มีสายวัดชีพจรระโยงระยาง ยังดีที่เสี่ยเพ้งพอมีสติอยู่บ้าง เขามองวนิษา ขยับได้แค่ลูกตา มีเมียเสี่ยเพ้งกับตี๋อ้วนอยู่ในห้อง วนิษาไหว้เมียเสี่ยเพ้ง โจหลบตาเมีย วางกระเช้าไว้ที่โต๊ะเยี่ยมแล้วเลี่ยงๆหลบออกไปนอกห้อง
“สวัสดีค่ะ ฉันวนิษาค่ะ”
“ฉันรู้จักเธอดี สวัสดี”
“เสี่ยเพ้งเป็นไงบ้างคะ”
“หมอบอกว่ายังบอกอะไรไม่ได้”
วนิษารับดอกไม้จากปฐมส่งให้เมียเสี่ยเพ้ง “เรื่องที่เกิดขึ้น ฉันไม่รู้ก็จริงแต่คนของฉันมีส่วนผิด ถือเป็นความรับผิดชอบของฉัน คุณต้องการให้ฉันรับผิดชอบยังไงก็บอกมาได้ค่ะ”
“ไม่จำเป็น คนของเธอไม่ได้เป็นคนทำให้เกิดฟ้าผ่า”
“แต่ว่าเขา...”
“เฮียเพ้งบอกฉันกับลูกก่อนจะหมดสติว่าไม่ต้องโทษใคร ไม่ต้องแก้แค้น นี่เป็นเรื่องธรรมดาของวงการนี้ ทำใจรับให้ได้”
“ถึงเราจะมีเรื่องขัดแย้งกัน แต่ฉันก็ไม่อยากให้เสี่ยเพ้งเป็นแบบนี้ ขอให้หายดีเร็วๆนะคะ ด้วยความจริงใจค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ”
โจรอวนิษาอยู่หน้าห้อง จู่ๆก็ขนลุก รู้สึกถึงรังสีอำมหิต พอหันกลับไปก็เจอเข้ากับตี๋อ้วนยืนอยู่กลางทางเดินจ้องหน้าเขาด้วยความอาฆาตแค้น
โจถอนใจ คุกเข่าลงข้างหนึ่ง ให้อยู่ระดับเดียวกันกับตี๋อ้วน “ผมขอโทษด้วยนะครับ”
“ผมไม่รับคำขอโทษ คุณจำไว้ ผมโตขึ้นเมื่อไหร่ ผมจะแก้แค้น”
โจฝืนยิ้ม พูดอะไรไม่ออก วนิษากับปฐมเดินออกมาพอดี
“ผมไม่ปล่อยคุณไว้แน่” ตี๋อ้วนเดินเข้าไปในห้อง โจหลับตา
“ไม่ต้องกลัวหรอก ยังอีกนานกว่าเขาจะโตมาแก้แค้นคุณ” ปฐมปลอบใจ ไม่ให้โจคิดมาก
“ไม่ได้กลัวเขาครับ แต่สงสาร ... หวังว่าจะมีใครสักคนเปลี่ยนความคิดเขาได้นะ” โจลุกขึ้นยืน เดินไปกับปฐมและวนิษา