รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 1 หน้า 2

บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 1 หน้า 2
1 ธันวาคม 2558 ( 12:37 )
18.7M
1
ตามรักคืนใจ ตอนที่ 1
19 หน้า

“แต่ยังไงแกก็ไม่น่าจะปล่อยให้มัน ไปคนเดียว!!”

 

ตรงหน้าผา หนูนายืนอยู่เพียงลำพังไม่มีรามอยู่..ที่ว่างข้างๆ มีเพียงลมพัดผ่าน...ดูช่างหนาว และเงียบเหงา มือของหนูนาลูบไปบนภาพถ่ายสีเก่าซีด..เป็นภาพของรามที่อุ้มกอดหนูนาในวัย 6 ขวบไว้อย่างแสนรัก..หนูนามองภาพถ่าย แล้วใจย้อนคิดไปถึงเรื่องราวในอดีต...

 

รามอุ้มหนูนาขึ้นสูง.. เบื้องหน้าคือทิวทัศน์งดงามหลังฝนซา รุ้งกินน้ำสายใหญ่พาดผ่านท้องฟ้างดงาม

หนูนาตื่นเต้นมากๆ “โอ้โห !! รุ้ง !”

“สวยใช่มั๊ย? พ่อถึงอยากให้หนูมาเห็นไง โน่นแน่ะรุ้งของหนู รุ้งของนารา”

“รุ้งของนา” หนูนามองรุ้ง ปรบมือดีใจ “แล้วไหน ? รุ้งของพ่อคะ”

รามยิ้ม ชอบใจคำถามลูก คิด.. “ก็หนูไง  หนูคือรุ้งของพ่อ..”

 

หนูนามองภาพถ่ายพ่อ ยิ้มตามเมื่อนึกถึงถ้อยคำที่พ่อเคยพูด..  

ในอดีตรามลูบหัวลูกสาวตัวน้อย บอกกับลูก “จำไว้นะลูก ชีวิตพ่อ ผ่านอะไรยากเย็นมาก็มาก แต่ถึงจะลำบากแค่ไหน พ่อก็จะไม่ยอมแพ้ เพราะว่าพ่อมีหนู..”

หนูนามองภาพของพ่อ.. น้ำตาซึม..เมื่อนึกถึงพ่อที่จากไปอย่างไม่หวนกลับ..

รามบอกลูก ด้วยความรัก.. “หนูคือรางวัลพ่อ” 

มือน้อยเริ่มสั่นยามประคองรูปนั้นเอาไว้ 

รามเน้นย้ำ.. “เป็นความหวังของพ่อ” 

หนูนารู้สึกถึงถ้อยคำของพ่อที่ซาบซึมเข้ามาจนอุ่นไปทั้วร่าง... น้ำตาไหลพราก

 “ นารา.. หนูคือสิ่งที่สวยงามที่สุด ลูกคือสายรุ้งของพ่อ”

หนูนาเอาภาพของพ่อมาแนบกับอก..... คิดถึงจับหัวใจ..มองออกไปยังท้องฟ้าเบื้องหน้า “พ่อคะ..หนูนาพาพ่อมาดูรุ้งของเราค่ะ พ่อคงอยู่บนสายรุ้งและกำลังมองนาอยู่ใช่มั้ยคะพ่อ”

หนูนาแนบภาพถ่ายนั้นไว้กับอก...เด็กหญิงตัวน้อยร่ำร้องหาใครบางคน...ที่เธอเชื่อ..ว่าเขาได้จากไปแล้วอย่างไม่มีวันกลับ

 

จุฑารัตน์ มาโนชหน้าตาเหรอหรา “ปิดแล้ว !!!”

เจ้าหน้าที่ป่าไม้บอกทั้งสองสีหน้าเรียบ “ครับ วันนี้ทางเราจำเป็นต้องปิดก่อนกำหนด เพื่อความปลอดภัย ขอเชิญพวกคุณกลับออกไปทางด้านนอกด้วยครับ”

“เดี๋ยว! ฉันยังกลับไม่ได้ เพื่อนฉันยังอยู่ข้างบน”

“แล้วที่บอกว่าเพื่อความปลอดภัยน่ะ มันมีอะไรไม่ปลอดภัยเหรอฮะ ?” 


19 หน้า