รีเซต

บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 25 หน้า 3

บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 25 หน้า 3
25 ธันวาคม 2558 ( 18:19 )
18.7M
1
ตามรักคืนใจ ตอนที่ 25
17 หน้า

จ่าอุทาน “นั่นมันทางไปป่า!!” จ่าส่ายหัว “ป่ามันตั้งกว้างนะครับ” 

กชซัก “ลุงพอจะบอกรายละเอียดของรถมอเตอร์ไซค์ กับลักษณะของพวกมันได้มั๊ย”

“ไม่เห็นหน้าหรอก มันมืด” ทุกคนหน้าอึ้งๆ “แต่รถมอเตอร์ไซค์พอจำได้อยู่ว่ายี่ห้ออะไร”

กชเตือน “จ่า รีบจดบันทึกข้อมูลของลุงเลยนะ” 

จ่ารีบเข้าไปสัมภาษณ์ชาวบ้านต่อ 

กชฟังอยู่อย่างตั้งใจ ขณะที่จุฑารัตน์ร้อนรน “ได้เบาะแสแค่นี้เองเหรอ โธ่เอ๊ย ยัยนา จะทันการณ์มั๊ยเนี่ย!”

รามฟัง ยิ่งหน้าซีด สีหนาทกลับบอกกชอย่างกระตือรือร้น “สารวัตร ผมมีไอเดียบางอย่าง ขอแผนที่ให้ผมหน่อย”

 

 แผนที่กางออก “ผมมั่นใจว่าไอ้อดิสรมันจะต้องเลือกอยู่ในที่ที่มันรู้จักทางหนีทีไล่ดี ไม่ยังงั้นมันไม่กล้าทำเรื่องใหญ่แบบนี้แน่ เพราะงั้น..ก็ต้องเป็น..ที่ที่มันไปบ่อยๆ”

รามมองตาสีหนาท ทั้งสองแทบจะพูดขึ้นพร้อมๆกัน “เขตล่าสัตว์” กชชะงักไป

“เท่าที่รู้ มันชอบล่ากวางมาก” สีหนาทวงไปบนแผนที่ “ถ้าเป็นป่าแถบนี้ ก็มีอยู่สามจุด” เขาวงกลมไว้สามวง “จุดแรก เลยจากนี่ไปแค่ไม่มาก”

“ไม่น่าใช่ มันไม่ทิ้งรถไว้ใกล้ที่ซ่อนตัวแน่”

ราม กช สีหนาท จุฑารัตน์มองไปบนแผนที่ซึ่งมีวงกลมซึ่งไม่ถูกขีดฆ่าเหลืออยู่สองวง 

สีหนาทชี้ไปที่จุดซึ่งติดกับแผนที่ประเทศพม่า “โป่ง...... ถ้าผมเป็นมัน จะเลือกที่นี่ เพราะข้ามภูเขาไปอีกแค่นิดเดียวก็ออกไปประเทศเพื่อนบ้านได้แล้ว”

กช สีหนาท รามมองตากัน กชรีบสั่งจ่า“บอกเจ้าหน้าที่เราให้เตรียมพร้อม เราจะลองไปที่นี่!!” ทุกคนจะไปกันทันที จุฑารัตน์จะตามไปด้วย แต่กชดึงแขนรั้งเอาไว้ “คุณกลับไปที่โรงพัก” จุฑารัตน์ทำท่าจะไม่ยอม กชย้ำ “ผมจะไม่ให้คุณเสี่ยงอย่างคราวที่แล้วอีก”

“นี่ไม่ใช่แค่เรื่องทำข่าว แต่ฉันเป็นห่วงหนูนา”

กชชะงักไป “งั้นนี่ก็ไม่ใช่แค่คำสั่ง แต่ผมเป็นห่วงคุณ”

จุฑารัตน์อึ้งไป แล้วเจ้าหน้าที่มาพาจุฑารัตน์ไปอีกทาง กชมาขึ้นรถคันเดียวกับสีหนาทและราม ด้านหลังมีรถตำรวจอีกคัน ซึ่งมีจ่าและกำลังตำรวจสามนาย รถสีหนาทออกไป โดยรามเป็นคนขับ 

สีหนาทพูดกับตัวเอง พยายามสร้างความหวัง “รอฉันก่อนนะ หนูนา” แววตาแสนห่วง “ยัยน้อง!”

 

ขนิษฐาถูกคนร้ายผลักเข้ามาในกระท่อมในส่วนของห้องด้านนอก มือทั้งสองถูกมัดมือไว้ข้างหน้า

“เสียเวลาเพราะมัวแต่ขับหลบด่านตำรวจนี่แหละนาย !” 

ขนิษฐาพอเห็นตัวการก็อึ้ง “นายอดิสร!!” 

อดิสรตากร้าว มีแววกรุ้มกริ่ม เชยคางขนิษฐาขึ้น “ไม่ได้เจอตั้งนาน คิดถึงจัง..” 


17 หน้า