บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 23 หน้า 2
หนูนาพยายามจะอธิบาย “พ่อ.. ไม่ได้โกรธแม่ แต่พ่อเป็นห่วงแม่จริงๆ แม่เชื่อพ่อสักครั้งได้มั๊ย?”
ซึ่งสำหรับรัศมีแล้วยิ่งหนูนาอธิบาย ก็ยิ่งเหมือนเข็มทิ่มแทงใจ “ก็เพราะฉันเคยเชื่อพ่อแก ชีวิตฉันถึงได้เป็นอย่างทุกวันนี้ไง! ไม่งั้นฉันคงไม่ต้องถูกใครเค้าตราหน้าว่าเป็นหม้าย เป็นผู้หญิงเหลวแหลก ก็เพราะว่าใครล่ะ พ่อแกมันเห็นแก่ได้ เห็นแก่ตัว มันทำชีวิตฉันพัง แกเองก็ระวังเอาไว้ให้ดี!!ว่าน้ำมืออดีตฆาตกร คนคุกอย่างมัน! จะทำให้แกต้องเดือดร้อน”
หนูนาฟังอย่างอึดอัดเหลือเกิน “พอเถอะค่ะ แม่ “ เธอสุดจะทนแล้ว “พ่อติดคุกก็เพราะแม่นั่นแหละ”
รัศมีอึ้ง แทบจะเซถอยหลัง “นังนา!!!” เธอละล่ำละลัก “นี่.. นี่มันบอกอะไรแก มันพูดเรื่องบัดซบนั่นกับแก งั้นใช่มั๊ย ไอ้ราม ไอ้หน้าตัวเมีย ไอ้สารเลว”
หนูนาละล่ำละลักขอกับรัศมี “นาขอร้อง แม่อย่าว่าพ่อ... พ่อไม่ได้โทษแม่เลยสักนิด! พ่อเค้าเข้าใจแม่ดีทุกอย่าง พ่อโทษตัวเอง สำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น!!”
รัศมีหน้าตายังเอาเรื่อง “ใช่ ฉันมีชู้ แล้วทำไม ก็มันไม่ดีก่อน แต่ฉันก็ไม่ได้ฆ่าคน อย่างที่พ่อแกทำ พ่อแกมันไอ้ฆาตกร แล้วแกไปเห็นดีเห็นงามกับมัน แกโทษฉันทั้งๆที่มันเป็นคนทำเลว แก แกมันไม่ใช่ลูกฉัน”
หนูนาใจหายวาบ หนูนาตกใจ “แม่”
รัศมีกรีดสุดเสียง “ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าแม่ ฉันไม่มีลูกอย่างแก!!”
หนูนาพยายามร้องเรียก “แม่ แม่!!!”
รัศมีวางสายฉับไปทันที
รัศมีกระแทกมือถือ “ไอ้ราม ผู้ชายห่วย ไอ้สารเลว ทำไมแกถึงไม่ตายๆไปซะ!!” รัศมีกู่ร้องเจ็บใจอย่างมากแทบจะระเบิดเป็นเสี่ยง
สายตัดไปซะแล้ว!! หนูนาอึ้งงัน ช็อคไปเลย พยายามจะต่อสายอีกครั้ง ก็ไม่มีคนรับ
รามเข้ามาถาม เป็นห่วง “เป็นยังไงบ้างลูก”
หนูนาเสียใจ “พ่อ...นาผิดไปแล้ว นาโมโหแม่มากที่เอาแต่ว่าพ่อ นา..ทำให้แม่โกรธ นา”
รามจับไหล่ปลอบใจลูก หนูนาหน้าเศร้า รามลูบหัวปลอบ “ทำใจดีๆ... แม่ของลูก เค้าเป็นคนโกรธง่าย แต่พอเค้าอารมณ์เย็นลง แล้วลูกไปขอโทษ.. เค้าก็น่าจะหายโกรธหนูนะลูก”
หนูนากอดพ่อ..รู้สึกผิดและห่วงแม่ รามปลอบขวัญลูก...สงสารเหลือเกินที่ต้องมามีเรื่องกับรัศมีตอนนี้..
ขนิษฐาบอกอย่างเพลียๆ และอารมณ์ไม่ดี “ฉันไม่หิว ทานได้แค่นี้แหละ ยกออกไปเถอะ”
“แต่คุณน้องเจ้า ถ้าทานน้อยเดี๋ยวยาจะกัดกระเพาะ เชื่อไข่ ทานอีกหน่อยเต๊อะเจ้า”
ขนิษฐาหันหน้าหลบ ทำท่าปิด ไม่ฟัง แต่แล้วสีหนาทเดินเข้ามา ถือจานข้าวมาด้วย พยักหน้าให้ไข่ไปได้ ไข่เห็นอย่างนั้นก็เลยออกไป ขนิษฐามองสีหนาทอย่างแปลกใจ