บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 23 หน้า 5
“ป่ะ” สีหนาทเร่งหนูนาให้รีบไปด้วยกัน หนูนามองๆพ่อ รามพยักหน้าให้ว่าไม่เป็นไร หนูนาไปกับสีหนาทสีหน้ายังงุนๆงงๆ รามมองตามใจหายเบาๆ แต่เห็นเป็นสีหนาทก็พอจะวางใจ..
หนูนานั่งคู่มากับสีหนาทในรถ อดที่จะถามไม่ได้ “ตกลงธุระด่วนที่ว่า คืออะไรเหรอคะ ? แล้วนี่เราจะไปไหน”
สีหนาทขับๆรถไป ฟังคำถามของหนูนาแล้วคิด...จะเอายังไง จะเลือกตอบแบบไหนดี ?
หนูนามองอาการสีหนาท เห็นไม่ตอบสักที แถมคิ้วยังขมวดมุ่นขึ้นเรื่อยๆ “ทำไมคุณดูเครียดจัง ...มีเรื่องอะไร หรือว่ามีใครเป็นอะไรคะ?”
สีหนาทฟังคำถามของหนูนา ก็ชะงัก คิด...พยักหน้า “...ก็..มี!”
“พ่อก็ปลอดภัยดี คุณน้องก็อยู่ที่เรือน ก็มีแต่.. คนงานที่ไร่ ที่ยังพักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาล...” เธอมองสีหนาท สายตาถาม
สีหนาทเอาไงดี อึกอักตอบ “..ใช่ “ หลบๆตา “คนที่ไร่เรา”
หนูนากลุ้มขึ้นมา “แล้ว..นี่เราจะช่วยอะไรเค้าได้บ้างคะ ?”
“ฉันถึงอยากให้เธอมาช่วยๆกันไงล่ะหนูนา อีกเดี๋ยวก็ถึงแล้ว” สีหนาทบอกหนูนาเสียงหนักแน่น แต่แววตากลับหลุกหลิกเบาๆ..เฮ้อ..
หนูนายืนงุนงงอยู่ตรงทางเดินไปสู่ทุ่งดอกไม้ “ฉันนึกว่าเราจะไปโรงพยาบาลกันซะอีก ?”
สีหนาทอึกอัก แต่เอาก็เอา เล่นต่อให้จบ “ต้องมาเอาของที่นี่ก่อน”
“ของอะไรคะ?”
“มานี่สิ” สีหนาทจูงมือหนูนาพาเดินเข้าไป ขณะที่จูงมือหนูนาไป ใจก็ตุ๊มๆต่อมๆเล็กน้อย..ด้วยความลุ้น
เบื้องหน้าของทั้งคู่คือทุ่งดอกไม้สีชมพูที่สวยงามมากๆ ไอหมอกยามเช้ายังลอยเรี่ยอ้อยอิ่ง ราวกับทั้งสองคนอยู่ในความฝัน หนูนาถึงกับอึ้งตะลึงงันไป...“สวยจัง ยังกับ...อยู่ในฝันเลยค่ะ”
“เธอชอบใช่มั๊ย ?”
หนูนาพยักหน้าแรงๆ ตายังไม่ละจากวิวทิวทัศน์ตรงหน้า สีหนาทค่อยยิ้มโล่งอก..
หนูนานึกขึ้นได้ หันขวับ! ดึงมือออกจากสีหนาท “เอ๊ะ คุณบอกจะมาเอาของให้คนเจ็บไม่ใช่เหรอ แล้ว..” เธอหันไปหันมารอบๆ ก็มีแต่ดอกไม้ ตาสว่างโพลง!! “นี่คุณหลอกฉันอีกแล้วเหรอ!! คุณนี่!” ว่าแล้วก็ทุบเข้าให้
สีหนาทจับมือเล็กๆนั้นรวบเอาไว้ กดให้นิ่งอยู่บนแผ่นอก “ไม่ได้หลอก ก็คนเจ็บอยู่ตรงนี้แล้ว” หนูนางงมาก “คนที่ฉันรักจะไปเมืองนอกแค่อีกไม่กี่วัน ยังไม่ตอบเรื่องของเราสักคำ แบบเนี๊ยะ ไม่เจ็บเหรอ”
“คุณ...”
“หนูนา รักษาอาการของฉันให้ทีสิ” สีหนาทวางมือเล็กๆของหนูนาบนอกด้านซ้าย ตำแหน่งของหัวใจ “ เธอปล่อยให้ฉันอึดอัด วุ่นวายใจอยู่ตั้งนานแล้วนะ!”