บทละครโทรทัศน์ ตามรักคืนใจ ตอนที่ 20 หน้า 4
“มันคงแค้นผมเรื่องคุณน้อง” รามบอกกับสีหนาท “ครั้งนี้โชคดีที่รอดมาได้ คุณสิงห์ก็ต้องระวังตัวให้มากๆนะครับ ผมสงสัยว่าเรา..อาจจะมีหนอนบ่อนไส้”
“จากนี้ คงจะต้องจับตาดูกันให้ดีๆ ยิ่งใกล้หน้าฝน ยิ่งควบคุมยาก”
ทันใดไข่มาเคาะประตู สีหนาท รามนิ่งกันไป แล้วไข่เดินเข้ามา “สุมาเต๊อะเจ้าที่มากวน พอดีป้าจะมาบอกว่าคุณน้องออกไปโฮงแฮมแล้วนะเจ้าทีแรกก็บอกว่าบ่ไป๋ แต่จู่ๆก็ออกไป๋ซะยังงั้น ป้าเป็นห่วง เห็นบอกว่าจะกลับค่ำอีกด้วยเจ้า”
สีหนาท รามมองหน้ากัน เพิ่งจะพูดเรื่องผู้ร้ายกันอยู่แหมบๆ ทั้งรามและสีหนาทสีหน้าเริ่มเป็นห่วงขนิษฐา
ขนิษฐาตรวจตราความเรียบร้อยของห้องจัดเลี้ยง มีเลขาฯคอยจดงานอยู่ใกล้ๆ “ผ้านั่น” เธอชี้ไปที่ผ้าซึ่งแต่งโพเดียมและเวที “ต้องใช้สีฟ้า สีหน่วยงานของลูกค้านะ นอกนั้น ก็เรียบร้อยหมดแล้ว เธอกลับได้แล้วล่ะ”
“ค่ะคุณน้อง”
พนักงานชายอีกคนเดินเข้ามา “คุณน้องครับ รถที่ไร่มารอแล้วครับ”
ขนิษฐาชะงักไปอย่างแปลกใจ “รถที่ไร่ แต่ฉันไม่ได้สั่งเอาไว้นี่”
“น้าราม แกมารอคุณน้องได้สักพักแล้วล่ะครับ”
พอได้ยินชื่อรามชัดๆ ขนิษฐาก็สะดุ้งไปเบาๆ..สีหน้าคิดหนักขึ้นมา ทำไม ยิ่งหนี ถึงยิ่งจะหนีไม่พ้น!
พนักงานของโรงแรมมาบอกกับราม “คุณน้องบอกว่าต้องเคลียร์งานอีกหน่อย คงจะเลิกดึก ให้น้ากลับไปก่อนได้เลย”
รามฟังแล้วเป็นห่วง “แล้ว นี่คุณน้องจะกลับยังไงเหรอครับ?”
“ก็เห็นบอกว่าจะให้รถที่โรงแรมไปส่ง”
รามฟัง แล้วก็คิด...
ขนิษฐาวางแฟ้มงานในมือลง อาการเซ็งๆ เปิดแฟ้มนู้นแฟ้มนี้ดู ก็ทำไปจนหมดแล้ว ไม่มีอะไรเหลือให้ทำอีก ขนิษฐามองๆนาฬิกา ประมาณสามทุ่ม คิดว่าน่าจะได้เวลาแล้ว ก็ตัดสินใจลุกขึ้น หยิบกระเป๋าสะพาย ปิดไฟห้องทำงาน แล้วเดินออกไป..
ขนิษฐาเดินลงมาที่ชั้นล่างของโรงแรม มองไปเห็นพนักงานชายคนเดิมก็ถามขึ้น “รถฉันล่ะ”
ทันใดรามเดินออกมา.. ขนิษฐาหันไปเห็นรามก็อึ้ง ไม่นึกว่ารามจะยังอยู่! พอสบสายตาที่เป็นห่วงและจริงใจของราม ขนิษฐาก็หลบตา มองรามได้ไม่เต็มตา..
“พอดี น้ารามเค้าบอกว่า รอได้น่ะครับ ผมก็เลยให้คนขับรถของเรากลับไปแล้ว”