บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 10 หน้า 2
“ใครน่ะ” ภัทรินร้องถามออกไป รู้สึกไม่ปลอดภัย คว้าแจกันขึ้นมา จะรีบเดินตามออกไปดูด้านนอก แต่พอเดินพ้นประตูบ้านออกมา ก็มีใครอีกคนที่ซ่อนตัวอยู่หลังประตู เอื้อมมือมาจับบ่า..หมับ!!! ภัทรินตกใจหันมาเงื้อมือจะตี
“อย่า!!!!!” จันทร์วิภาร้องห้าม
“ยัยจันทร์!” ภัทรินชะงักเอาไว้ได้ทัน เนตรมณีกับเบญจคีย์วิ่งมาจากอีกด้าน ภัทรินก็ประสาทไว หันกลับมาเงื้อจะตีอีกเช่นกัน
“ชั้นเองๆๆ” ทั้งเนตรมณีและเบญจคีย์รีบยกมือร้องห้าม
ภัทรินชะงักมือเอาไว้ทัน เนตรมณีกับเบญจคีย์หน้าซีด ยิ้มเจื่อนๆ ให้เพื่อน
สามสาวกลับเข้ามานั่งในบ้าน
“แหย่เล่นนิดๆ หน่อยๆ ก็ไม่ได้ ขุนผาหมอกไม่ใช่กรุงเทพนะ จะได้มีโจรขโมยพลุ่กพล่าน” จันทร์วิภาบ่น
“ใครจะไปรู้ ทีหลังก็อย่าเล่นอย่างนี้อีก” ภัทรินบอก
“อุตส่าห์มีของดีมาฝาก เซ็งเลย” เนตรมณีเปรย
“ของดีอะไร” ภัทรินชักอยากรู้
เบญจคีย์กับเนตรมณียิ้มให้กันคิกคักๆ แล้วเบญจคีย์ก็หยิบของที่ใส่ในย่ามชาวเขาออกมาวาง กางห่อกระดาษออกให้ดู
“อะไร” ภัทรินมองของแล้วถามขึ้น
“ไม่รู้จักเหรอ..ตังถั่งเช่าไง..พวกชั้นไปช่วยกันเก็บมาเองกับมือเลย สรรพคุณเยอะมาก แต่ที่เด่นๆก็คือ..ช่วยเรื่อง..จุดจุดจุด” เบญจคีย์เอ่ยบอกสรรพคุณ
“หา..” ภัทรินตกใจ
“มีราคาและหายากมากนะขอบอก..แต่นี่เพื่อแกกับคุณหมอ..ชีวิตคู่จะได้มีความสุข” จันทร์วิภาชี้แจง
“มาๆๆ ขอถ่ายรูปรับมอบของหน่อย “เนตรมณีหยิบมือถือมาถ่ายรูปภาพส่งมอบยาให้ภัทริน “อุ๊ย แบตจะหมด..ภัท ขอชาร์ตไฟหน่อยนะ”
เบญจคีย์มากระเซ้าๆ “ภัท..แกรู้ป่าว คืนนี้พยากรณ์อากาศบอกว่ายอดดอยอุณหภูมิจะลดลงอีก....อากาศหนาวๆ ข้าวใหม่ปลามันจะทำอะไรให้ร่างกายอบอุ่นก็ไม่รุ” หญิงสาวหัวเราะคิกคัก กับเนตรมณี
“เดี๋ยวนะ..คือ..พวกแกจะเอามาให้หมอโด๊ป? เอากลับไปเลย เราไม่ได้มีอะไรกัน..ชั้นหมายถึง เราไม่ได้มีปัญหาอย่างนั้น”
“แหมๆๆ ไม่ต้องอายหรอกแก หมอณนต์อาจจะทำงานหนักและเครียดมาก แต่มันแก้ไขได้” จันทร์วิภาปลอบใจเพื่อน