บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 18 หน้า 3
6 มีนาคม 2558 ( 19:09 )
11.8M
1
หญิงสาวพาปราณมาที่ระเบียงเอาท์ดอร์ เธอจัดมุมให้ปราณนั่ง “นั่งตรงนี้”
“ทำไม”
“เถอะน่า นั่งๆๆๆ นั่งสบายๆ ไม่ต้องคิดอะไร..หลับตา”
“หือ?”
“หลับเถอะน่า” ภัทรินเอ่ยดุ
ปราณยอมหลับตา แล้วภัทรินก็หยิบซึงที่เตรียมไว้แล้ว มายื่นใส่มือของปราณ จัดท่าทางให้
“ตอนอยู่ดอยผาหมอก นายชอบมานั่งเล่นซึงที่ระเบียงอย่างนี้ จำได้มั้ย”
“คุณจะให้ผมทำอะไร” ปราณถามอย่างสงสัย
“ความทรงจำไม่ได้อยู่ที่สมองอย่างเดียว ร่างกายของเราก็สามารถจดจำได้ด้วย..เหมือนเวลานายเล่นดนตรี ก็คงไม่มานั่งคิดหรอกว่าต้องจับคอร์ดนี้ถึงจะได้เสียงอย่างนี้ นิ้วมือของนายมันไปเองตามความเคยชิน..ไม่ต้องพูด ไม่ต้องคิด สบายๆ ปล่อยให้ร่างกายไปตามความรู้สึก”
“แต่..” ปราณทำท่าจะค้าน
“ชู่ว์...ไม่ต้องพูด ไม่ต้องคิด ปล่อยร่างกายไปตามความรู้สึก”
ปราณนิ่งไป พยายามทำตามที่ภัทรินบอก แล้วเขาก็ดีดซึงเสียงแปร่งสุดๆ..ปึ่ง!!
แม้เสียงแรกจะเพี้ยน แต่ภัทรินยังคงลุ้นเอาใจช่วย ปราณยังพยายามจะดีดต่อให้เป็นเพลง แต่เสียงมั่วซั่วมาก ไม่มีความไพเราะเลย ภัทรินที่พยายามเอาใจช่วย แล้วก็เริ่ม ยอมรับ ยอมแพ้ ถอดใจ
สุดท้ายก็เอื้อมมือไปจับมือปราณไว้ให้เลิกดีด ส่งสายตาและทำสีหน้าแบบ “พอเถอะ กรุณาเมตตารูหูชั้นเถอะ”
บริเวณม้านั่งในโรงพยาบาล
อัณณายื่นบะหมี่ถ้วยให้กับปราณนต์ที่นั่งพักอยู่ “อ่ะ กินซะหน่อย” ชายหนุ่มรับบะหมี่ถ้วยมา
อัณณานั่งข้างๆ ตักบะหมี่ขึ้นมาเป่า แล้วเห็นว่าปราณนต์ถือไว้เฉยๆ เลยหาวิธีพูดให้ปราณนต์ยอมกิน “ห่วงพ่อมากจนกินไม่ลงเลย?”
ปราณนต์ทำท่าฮึดฮัด ไม่ยอมให้เสียฟอร์ม “รอมันเย็นอยู่”
ปราณนต์กับอัณณาตักกินบะหมี่ไปสักพัก แล้วอัณณาก็ตัดสินใจพูดขึ้นมาลอยๆ “ณนต์..จีแอลเอสไม่ได้สำคัญกับคุณลุงเท่ากับปราณและณนต์หรอกนะ”
“หือ?”
“อัณไม่มีหลักฐานหรือข้อพิสูจน์อะไรมายืนยัน..อัณพูดจากความรู้สึกล้วนๆ..คุณลุงรักณนต์มาก และทุกอย่างที่ท่านทำก็เพื่อชดเชยความผิดที่เคยทำไว้กับณนต์และแม่”
“ชดเชยความผิด?”