บทละครโทรทัศน์ ลมซ่อนรัก ตอนที่ 3 หน้า 3
“ต่อให้นานเพียงใด รักแท้ก็ยังคงเป็นรักแท้ไม่มีวันจะแปรหรือน้อยลงไปตามเวลา ถึงแม้บางครั้งชีวิตต้องเจออะไรกระหน่ำ แต่ก็ไม่เคยทำให้รักเราเปลี่ยนแปลงไป” เขาคุกเข่าลงกับพื้น “แพ็ตครับ..แต่งงานกับธนาฒน์นะครับ”
ชายหนุ่มสวมแหวนให้ที่นิ้วนาง
ยิ่งคิด ภัทรินก็เริ่มโวยวายด้วยความเจ็บใจ “ชั้นมันโง่..โง่ที่สุด..” ภัทรินพยายามถอดแหวนออกจากนิ้ว “คุณหลอกใช้ชั้น..คนชั่ว คนเลว ชั้นเกลียดคุณ” หญิงสาวเขวี้ยงแหวนทิ้งไประบายความแค้น
แต่แล้วสักพัก พออารมณ์เย็นลง สติมา ก็นึกขึ้นมาได้ว่านั่นคือแหวนเพชร มีมูลค่า “แหวน..แหวนเพชร..ไม่ๆๆๆๆ” ภัทรินรีบตะกุยตะกายร่างไปตามค้นหาแหวนที่ทิ้งไปนั้น
ที่ร้านขายเพชร เจ้าของร้านเพชรกำลังพิจารณาแหวนเพชร
ภัทรินรอลุ้นอยู่ว่าจะได้กี่บาท “ถึงสองแสนมั้ยคะ”
คนขายวางแหวนคืน “โทษนะคะ..นี่มันเพชรปลอมค่ะ”
“อะไรนะ”
“เราไม่รับซื้อของปลอม เสียใจด้วยค่ะ”
“ของปลอม!!” ภัทรินแทบปรี๊ด กำหมัดด้วยความแค้น แล้วกลับหันหลังจะเดินออกจากร้านไปทันที
“คุณคะ! แหวนค่ะ” คนขายเรียกหญิงสาวให้มาแหวนเอาคืนไปด้วย
ภัทรินชะงัก หันกลับมา “ของปลอมจะเอาไปทิ้งหรือเอาไปปาหัวหมาที่ไหนก็เชิญเถอะค่ะ”
“นั่นค่ะหมา” คนขายชี้ไปที่ด้านนอกร้าน มีหมาจรตัวนึงยืนอยู่พอดี
ภัทรินโกรธแค้น วิ่งกลับไปคว้าแหวนมากำ แล้วหันกลับไปจ้องที่หมา ทำท่าเหมือนจะไล่ปาหัวหมาจริงๆ “ไอ้ธนาฒน์!!!!”
ที่ออฟฟิศชมนาด หญิงสาวดูเอกสาร แล้วปิดแฟ้ม
“17 ล้านบาท..จำนวนเงิน..ที่มีหลักฐานชัดๆ ว่ายัยภัทรินโกงไป..แสดงว่า...ธนาฒน์.. ฉันบอกให้เธอโกงแค่ขำๆ แต่นี่..เธอเอาไป 17 ล้านเชียวเหรอ”
“เปล่านะครับ คุณชมนาด ยัยภัทรินตะหากที่เอา ผมไม่ได้อะไรเลย แถมเสี่ยงอีก”
“หา..แปลว่า..มันโกงจริง..ไม่ใช่เป็นแพะรับบาปแทนเธอหรือไง” ชมนาดนึกไม่ถึง
“รับบาปอะไร..เขาเป็นบัญชี มีเขาคนเดียว..ที่แตะเงินในแบงก์ได้ แถมสร้างเอกสารหลักฐานเองครบตามหลักฐานที่ผมหามาให้คุณนี่ไง..ผมจะไปได้อะไร..” ธนาฒน์หน้าซื่อ จริงจังมาก
“โอ้โห..แสดงว่า..ถึงมันจะถูกไล่ออกไป..มันก็ต้องรวยไม่ใช่น้อยสินะ”