บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 10 หน้า 3
“มาพอดี เป็นไงลูก รินพาไปเที่ยวไหนมาบ้าง”
“พาไปหลายที่เลยครับ”
“ลูกสาวพ่อ เป็นไกด์ที่ดีไหมปาล”
“มากๆ เลยล่ะครับ ถ้าผมมาเที่ยวเอง ไมมีทางได้เห็นอะไรแบบที่รินพาไปแน่ๆ”
“เออ นี่ เห็นพวกเพื่อนเราบอกว่า พรุ่งนี้กลับแล้วเหรอ” รินอึ้งไป เพิ่งรู้.... รู้สึกใจหาย มองปาล “ครับ”
“ไม่รอกลับพร้อมรินล่ะปาล”
“ผมต้องกลับไปถ่ายรายการน่ะครับ ไม่อย่างนั้น แทบไม่อยากกลับเลยด้วยซ้ำ”
“โถๆๆๆ ไม่อยากกลับ ก็อยู่นี้เลย มาเป็นเขยบ้านแม่เลย”
“แม่! พ่อดูแม่สิ พูดจาเพ้อเจ้อใหญ่แล้ว”
“เอ แต่พ่อก็เห็นด้วยนะ ในบรรดาคนที่แม่แกเคยชงมาเนี่ย พ่อว่า” พ่อรินตบบ่าปาล “พ่อทีมปาล”
รินกัดฟันกรอดๆ ด้วยความเขิน “พ่อ!” ปาลแอบอมยิ้ม
รินพูดแบบหงุดหงิดๆ เพราะอาย “คุณคิดซะว่าไม่ได้ยินอะไรละกัน ละไปนอนได้แล้วไป เหนื่อยมาทั้งวันละ”
“งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” ปาลยิ้มให้ทุกคน ก่อนจะหันไปยิ้มมองตารินอย่างมีความหมาย แล้วเดินไป
รินแอบมองตามไป ใจหวิวๆ แม่รินกระแอม “อ่ะฮึ่ม เป็นไง น่ารักล่ะสิ”
“อะไรแม่”
“เอ้า ก็พ่อปาลไง”
“โอ๊ย อะไรของพ่อกับแม่เนี่ย รินไม่เอาด้วยแล่ว” รินรีบเดินไปที่ห้องตัวเอง พ่อกับแม่รินมองหน้ากันแล้วยักคิ้ว
“คุณช่วยฉัน เชียร์ลูกด้วยนะ ตาปาลเนี่ยฉันว่าเข้าท่าจริงๆ จบสถาปนิกด้วย มาช่วยเราเรื่องรีสอร์ทได้เลย”
“ตกลงจะหาลูกเขย หรือ หาอินทีเรียคุณ”
“คุณก็..ฉันก็แค่เป็นห่วงยัยริน อยากให้มีคนดูแล และตาปาลเนี่ย ฉันว่าหน่วยก้านดี และคุณไม่เห็นหน้ายัยรินเหรอ อย่างกับคนมีความรัก”
ภายในห้องนอนริน หน้าจอมือถือ ในไอจีเป็นรูปรินกับวิษณุถ่ายคู่กันตอนงานรับรางวัลนาฎราช
“ครั้งสุดท้ายที่ยัยรินหน้าตาแบบนี้ ก็ตอนไปฝึกงานกับคุณวิษณุเขาใหม่ๆ จากนั้นอยู่ๆ ก็กลายเป็นคนหน้าบึ้ง สงสัยจะใช้งานยัยรินหนัก”
รินที่มองมือถืออยู่ ดูรูปตัวเองกับวิษณุ ยิ้มเศร้าๆ