บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 11 หน้า 2
รำคาญที่คอยมาตอแย ทั้งที่ปาลมีพายอยู่ทั้งคน “ไม่เป็นไร ชั้นยกเองได้” ปาลไม่สน เข้าไปช่วยอย่างสุภาพบุรุษ ปาลส่งสายตาให้ริน รินกำหูถังแน่น มือสองคนยื้อยุดกัน สุดท้ายปาลถอนหายใจ “ทำไมคุณต้อง.....”
“ว้าย” ปาลหันไปมอง พายยกสังฆทานมาสองชุดใหญ่ทำหก รินมองเห็นยิ่งจำใจ แย่งสังฆทานไปถือคนเดียว
“คุณไปช่วยน้องพายเถอะ”
พายก้มเก็บถัง ปาลต้องผละจากรินไปช่วยพาย คุยกันได้ยินสองคน “มา พี่ช่วย”
“ขอบคุณค่ะ”
“ทำไมขนมาเยอะแยะจัง”
“วันนี้วันเกิดพายน่ะค่ะ พายเลยอยากถวายหลายชุดหน่อย”
“อ้าว จริงเหรอครับ แฮปปี้เบิร์ธเดย์นะพาย” พายยิ้มตาหยี ดีใจหนัก “ขอบคุณนะคะ”
กิฟท์กับต้นที่ถวายสังฆทานอยู่หันไปมองปาลกับพาย
“แหม นายปั้นกับนางหยาด มาเร็วๆ สิคะ ทำบุญร่วมกัน ชีวิตจริงจะได้คู่กันไม่ต้องนกเหมือนในละครนะคะ”
พายยิ้มเขินๆ ๐งั้นพี่ปาลไปทำบุญกับพายนะคะ”
ปาลยิ้มไม่ได้คิดอะไร เห็นเป็นวันเกิดเลยจะเอาใจ เดินไปทำสังฆทานร่วมกับพาย รินที่ยกสังฆทานไปอีกมุม แอบหันมองปาลกับพายที่ทำบุญร่วมกัน
บริเวณที่ดินรอบตึกวนาเทพ ต้นไม้ใหญ่ วิษณุ บอล เดินมาส่งพระขึ้นรถ หลวงพ่อหยุดคุยกับวิษณุ บอลค้อมตัวส่งพระอยู่ไกลๆ “สบายใจขึ้นบ้างไหมโยม”
วิษณุหายใจยาว อธิบายความรู้สึกในใจออกมา “ยังเลยครับ ผมไม่สามารถช่วยแก้ตำนานแม่หยาดได้อย่างที่อยากทำ”
“โยมมีเจตนาที่ดีนะ แต่อะไรที่เราควบคุมไม่ได้ ก็ปล่อยวางลงบ้างเถิด”
“หลวงพ่อครับ แล้วที่ผมทำบุญวันนี้ จะช่วยให้ดวงวิญญาณแม่หยาดเค้ามีความสุขสบายขึ้นได้บ้างมั้ยครับ”
หลวงพ่อรับอารมณ์ พยายามชี้แนะ หาทางพูดที่ทำให้วิษณุก้าวไปข้างหน้าได้ “อาตมาตอบไม่ได้หรอก วิญญาณของแม่หยาดเอง ถ้าเขายังติดอยู่ที่นี่จริง เขาก็คงมีเหตุผลที่ทำให้เขาไม่ปล่อยวางเช่นกัน”
“ครับ?”
หลวงพ่อมองหน้าวิษณุที่เครียดๆ มองบรรยากาศทีมงานรอบๆ แล้วพูดขึ้น
“นอกจากใจของผีแล้ว โยมอย่าลืมคิดถึงใจของคนเป็นๆ ที่ร่วมงานกับโยมในปัจจุบันด้วยนะโยม”
วิษณุชะงัก ครุ่นคิด