บทละครโทรทัศน์ นางบาป ตอนที่ 19 หน้า 4
รินโทรหาบอล “บอล.. อยู่ไหน มาร้องไกด์เพลงละครให้หน่อย”
“โห พี่เห็นผมเป็นทศกัณฐ์หรอ! ตัดเทปอยู่ดีๆ ไอ้รายการที่จะเอาพี่ต้นกับกิฟท์จะไปออกพรุ่งนี้ อยู่ดีๆก็บอกต้องการคลิปโปรโมทละครสั้นๆ ทวงผมยิกๆเลย”
“แล้วปกติ..”
“ปกติพี่เดือนทำพี่ แต่..เออ เรื่องครอบครัวสำคัญกว่า ตอนนี้ไม่มีคนทำก็ไปโทษพี่เดือนไม่ได้ ผมเนี่ย.. เกลียดการคุยโทรศัพท์กับคนพวกนี้จะตาย” เสียงกึกกัก “สายเข้าอีก แค่นี้นะพี่!”
ปาลยังอ่านเนื้อเพลงต่อ ทำมือไล่โน้ตไปด้วย
“พี่สามครับ.. ผมว่าคำว่าเจ็บใจ ลองเปลี่ยนเป็นช้ำใจมั้ยพี่ จะได้ดูแบบพีเรียดเข้ากับละครดี”
“เออ ความคิดดีวะ” นักดนตรีจด
“เมื่อกี้ผมฮัมตามนะพี่ ถ้าคีย์ท่อนฮุคดันให้สูงขึ้นอีกนิดนึงนะ ซีนอารมณ์คนดูต้องน้ำตาท่วมแน่นอน”
ปาลเข้าถึงอารมณ์ดนตรีมาก นักดนตรีเริ่มสนใจในตัวปาล
“มันก็น่าจะเป็นยังงี้..ป่ะพี่” ปาลลองฮัม “เอ๋ หรือมันสูงไป ผมมั่วไปเรื่อย”
รินวางสายจากบอล เก็บของที่โซฟา เครียดเรื่องเดือน
“เดี๋ยวรินจะขอตัวไปช่วยฝ่ายพีอาร์หน่อย ถ้าเสียงไกด์ไม่ได้ ค่อยส่งตามมาก็ได้คะ” รินทัก “เอ่อ.. พี่หนึ่งคะ..”
นักดนตรีรู้สึกตัว “ไม่เป็นไรริน.. พี่ว่า พี่มีความคิดที่เจ๋งกว่านั้น”
“ยังไงคะ”
“พี่ว่าปาลเหมาะ พี่อยากให้ปาลลองร้องเพลงประกอบละครเรื่องนี้” ปาลตกใจ “เห้ยพี่ จะดีเหรอ”
“พี่ว่าดี..รินอ่ะ ว่าไง” รินยิ้ม “ลองดูก็ได้ค่ะ ฝากหน่อยนะคุณ ฉันไปช่วยบอลมันหน่อย”
รินเดินออก ปาลหันไปหยิบเฮดโฟน หน้าตาตั้งใจ
ผ่านเวลา คอนโดริน รินไขกุญแจเข้ามาในห้อง หน้าตาเครียดๆ โยนกระเป๋าลงที่โซฟา ทิ้งตัวลงเหนื่อยๆ รินเดินไปหยิบน้ำในตู้เย็นมากิน ผ้าม่านบนคอนโดปลิวไสว ลมแรง รินเริ่มเอะใจ รู้สึกบรรยากาศแปลกๆ มีเงาผู้หญิงแว่บไปแว่บมาอยู่ด้านหลัง “ใครน่ะ.. ออกมานะ”
ผู้หญิงเดินตัดข้างหลังอีกครั้ง รินเริ่มกลัว แต่ทำใจสู้เสือ เดินตามเงาเข้าไปในห้องนอน
“นี่ไม่ตลกนะ ใคร ฉันบอกให้ออกมาเดี๋ยวนี้ !!” รินถือขวดน้ำเป็นอาวุธ ค่อยๆเดินเข้าไปในห้องนอน ใจเต้นตึกๆ
ห้องนอนริน รินค่อยๆเปิดประตูแง้มเข้าไปในห้องนอน ยังถือขวดน้ำมา ผ้าม่านปลิวสไว มีร่างผู้หญิงเรืองแสงสีขาว ใส่ชุดทาส ยืนอยู่ หยาดค่อยๆหันมาหาริน ด้วยรอยยิ้มจางๆ รินมองเห็นหน้าผู้หญิงไม่ค่อยชัด