บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 26 (จบบริบูรณ์) หน้า 3
“ไม่ต้องขอบคุณผมหรอก ถึงเราจะไม่ได้เป็นสามีภรรยากัน แต่คุณก็ยังเป็นแม่ของนนท์....”
เหมือนชนกที่กำลังรู้สึกดีๆอยู่ สตั๊นท์ไป เหมือนกับโดนปิดประตูใส่หน้า!
ลัคนัยมายืนส่งเหมือนชนกตรงหน้าบ้าน เหมือนชนกเบลอไปจากคำพูดทิ้งท้ายของลัคนัย เอื้อมมือหยิบรองเท้า แต่หยิบไปผิดคู่อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว หยิบรองเท้าของลัคนัยไปแทนรองเท้าตัวเอง จนลัคนัยต้องเตือน “คุณ..”
เหมือนชนกมองตามสายตาของลัคนัย ถึงได้เห็นว่าตัวเองไร้สติแค่ไหน ตกใจ รีบหยิบไปเปลี่ยน.. แต่พอหยิบรองเท้าตัวเองเดินๆ มาได้สักพัก กลับทิ้งรองเท้าลง!! เดินเท้าเปล่ากลับมาหาลัคนัย
“ทำไม?? นายก็น่าจะรู้ ว่าฉันไม่ได้ต้องการแค่ลูก เป็นคนไม่ฉลาดตั้งแต่เมื่อไหร่ ต้องให้ฉันง้อนายอีกแค่ไหน!!”
ลัคนัยอึ้งไป ก่อนจะฟอร์มบอก “นี่คุณง้อผมอยู่ หรือหาเรื่องผมกันแน่?”
เหมือนชนกอึ้ง ที่ลัคนัยเถียงกลับมาอย่างไม่อ่อนข้อให้ง่ายๆ
“คุณจะให้ผมรู้อะไร ฉลาดอะไรเหรอครับ ที่ผมจำได้คือคุณบอกว่าอยากให้ผมออกไปจากชีวิตคุณ และคุณก็ยังไม่เคยเปลี่ยนคำพูด” เหมือนชนกถึงกับอึ้งเถียงไม่ออก
“ลูกน่ะยังไงเขาก็เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณ ไม่แปลกที่คุณจะตัดไม่ขาด แต่อย่าลืมว่าผมกับคุณ เราไม่ได้เป็นอะไรกันเลย ถ้าเราไม่ได้รักกัน..” เหมือนชนกมองลัคนัย เหมือนอยากจะพูด แต่เห็นสีหน้าดุๆของเขา ทำให้พูดไม่ออก...ลัคนัยเห็นเหมือนชนกไม่พูดอะไรออกมาสักที...ก็หันหลังเดินกลับเข้าไป.... เหมือนชนกได้แต่ผวามองตาม จนกระทั่งลัคนัยหายเข้าบ้านไป....
“ก็ฉัน..รักนายไง...” เหมือนชนกเพิ่งจะพูดออกมาได้..เอาตอนนี้...
ผ่านเวลา บ้านธวัช
“แล้วทำไม ลูกถึงไม่บอกนัยเค้าไปล่ะ!!”
วิสาขาขัดใจ เหมือนชนกหน้าจ๋อยๆ ขณะที่ธวัชกับวิสาขา และมาลินีที่ได้ฟังเรื่องของเหมือนชนก เสียดายแทนมากๆ “ปกติ แม่เห็นเรากล้าไปซะทุกอย่าง กะอีแค่บอกรักสามีแค่เนี๊ยะ ไม่กล้า?”
“…ก็ เค้าจะไม่รู้เลยเหรอคะ มีลูกด้วยกันขนาดนี้แล้ว ยังต้องให้นกมาบอกอีกเหรอ”
ธวัช และวิสาขาอึ้งไปเลยที่เหมือนชนกแก้ตัวแบบนี้
“จริงอยู่ว่าการกระทำมันสำคัญกว่าคำพูด แต่บางทีคำพูดก็เป็นเครื่องยืนยันที่ชัดเจนกว่า ...ถ้านกไม่พูดความรู้สึกออกไปตามตรง แล้วเค้าจะแน่ใจได้ยังไงล่ะ ว่าเราเองก็รัก ก็ต้องการเค้า ถูกมั้ย?”
เหมือนชนกอึ้งๆ เมื่อธวัชมาตอกย้ำ..