บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 5 หน้า 3
“มันไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะงานปาร์ตี้ ..เป็นเวลาที่ชาวบ้านหวังสร้างรายได้จากการขายของในงาน ชาวบ้านต้องหาเงินเลี้ยงปากท้อง มากกว่าจะสนใจเก็บขยะมาแยก ..พ่อจะให้นัยไปทำแทน”
เหมือนชนกพูดนิ่งๆ “นกรับปากกับผู้ใหญ่แล้ว ท่านประธานเคยสอนว่าสิ่งสำคัญของคนเราคือสัจจะ แล้วตอนนี้ท่านจะให้นกผิดคำพูดกับผู้ใหญ่เหรอคะ”
“นก ...”
จอมยุทธทำเสียง “ซี๊ด” เพราะแซ่บในคำพูดเหมือนชนก ลัคนัยเผลอลอบยิ้ม
“นกรู้ว่างานนี้ เป็นเวลาหาเงินของชาวบ้าน แต่นกก็เชื่อว่าไม่มีใคร ..ไม่รักบ้านของตัวเอง! นกผูกพันกับดินทุกก้อนในบ้านที่นกเกิด ..นกหวงต้นไม้ทุกต้นในบ้านของนก ..ชาวบ้านที่เกิดที่นั่นก็คงรักหาดทราย ..เสียงคลื่น ..และน้ำทะเลไม่ต่างกัน ดังนั้นนกไม่เชื่อว่าจะมีใครทนเห็นคนอื่นมาทำลายบ้านของตัวเองได้ ไม่ว่าชาวบ้าน ...หรือนก”
ลัคนัยมองเหมือนชนกนิ่ง อย่างรู้ตัวดีว่ากำลังโดนเหมือนชนกพูดโจมตีอยู่ จอมยุทธแอบมองลัคนัย แล้วแอบทำเสียง “ซี๊ด” เพราะแซ่บในคำพูดเหมือนชนกอีก จอมยุทธพึมพำ “โดนกันถ้วนหน้า”
ธวัชเป็นห่วง “แต่งานฟูลมูนมันไม่ได้มีแค่ชาวบ้าน มันยังมีนักท่องเที่ยวมาจากทุกสารทิศ นกควบคุมไม่ได้หรอก”
เหมือนชนกพูดนิ่งๆ “ขนาดเมืองนอก นกยังอยู่คนเดียวได้ ทำไมงานนี้ ..นกจะดูแลไม่ได้คะ”
“แต่” เหมือนชนกพูดแทรก “ให้นกไปทำงานเถอะค่ะ อย่าให้ใครในบริษัทว่าได้ว่าท่านไม่ยอมให้นกไปทำงาน เพราะความเป็นห่วงส่วนตัว”
เหมือนชนกเสียงนิ่ง “และอีกอย่าง ตอนนี้คนที่ท่านห่วงและมีความสำคัญที่สุดของท่าน ไม่ใช่นกอีกแล้ว แต่เป็นคนอื่น”
ธวัชยิ่งเหมือนชนกพูดนิ่งๆ ไม่โวยวาย ยิ่งรู้สึกผิด “นก ...” เหมือนชนกขยี้ธวัชให้รู้สึกผิดเข้าไปอีก ด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
“แค่งานปาร์ตี้ฟูลมูน...ถ้านกเอาตัวไม่รอด ก็ให้นกรับผิดชอบและเรียนรู้เอง เพราะต่อไป...ชีวิตนกไม่มีใครดูแลและคุ้มครองอยู่แล้ว นกต้องรู้จักอยู่คนเดียวให้ได้” เหมือนชนกยิ้มเศร้า “ท่านไปดูแลคนของท่าน ..ให้สบายใจเถอะค่ะ”
ธวัชยิ่งฟังน้ำเสียงและสีหน้าเหมือนชนก ยิ่งรู้สึกผิดจนจุก ลัคนัยมองเหมือนชนก แอบยิ้มว่าสุดท้ายเหมือนชนกก็เอาธวัชอยู่
ในแคนทีนบริษัทกรีนดรีม สุดใจกำลังนั่งกินส้มตำรสแซ่บเผ็ดร้อนกันอยู่ โดยเห็นสุดใจตักกับข้าวเข้าปากพร้อมร้อนซี๊ดซ๊าดด้วยความเผ็ด จอมยุทธเดินเข้ามานั่งตักส้มตำที่มีพริกเข้าปาก และเคี้ยวหน้าตาเฉย เหมือนไม่เผ็ด
สุดใจร้องทักจอมยุทธ “นั่นพริก” จอมยุทธมองสุดใจพร้อมกับเคี้ยวพริกด้วยสีหน้านิ่ง “พริกแล้วไง”
“ไม่เผ็ดเหรอ ? ...ขนาดพี่เขี่ยพริกออก ยังแซ่บถึงไส้ติ่ง”
“ลองเข้าไปฟังตอนคุณนกขอท่านประธานไปงานฟูลมูนสิ บอกเลยว่าต่อให้เคี้ยวพริกเป็นกำก็ยังจืด”
“คุณนกอาละวาดอีกแล้วเหรอ”
“เปล่า ..นิ่งสงบอย่างกับทะเลหน้าร้อน”
“อ้าว ..ก็ไหนเมื่อกี้บอกว่าเผ็ดกว่าเคี้ยวพริกเป็นกำไง”
“ใช่ ! คุณนกพูดทุกคำนิ่งๆ แต่มีความแซ่บแทรกอยู่ทุกอณู” สุดใจมองจอมยุทธอย่างงงๆ “ยังไงห๊า”
จอมยุทธถอนใจ เกาผม เหมือนอธิบายไม่ถูก แล้วคิดคำจำกัดความได้ “มันเหมือนความสงบของทะเล ..ก่อนเกิดพายุ”