บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 26 (จบบริบูรณ์) หน้า 2
น้อยไว้แนบอกอย่างที่ฝัน ห่างออกมา..ลัคนัยแอบมองดูเหมือนชนกอยู่ที่นอกหน้าต่าง....เห็นอาการแห่งความรัก ความหลงที่เหมือนชนกแสดงออกกับนนท์ ทั้งโหยหา และเต็มแน่นไปด้วยความรัก ความคิดถึง ...สายตาที่ลัคนัยมองเหมือนชนก อ่อนลงมาอย่างมาก... เหมือนชนกโอบอุ้มนนท์ไว้อย่างทะนุถนอม...เอาขวดนมป้อนลูก สีหน้าเต็มไปด้วยความสุข ความอิ่มใจ
ตอนเย็น เหมือนชนกรีบคว้าข้าวของเตรียมกลับ พลางบอกแม่บ้าน
“ใกล้จะได้เวลานัยเค้ากลับมาแล้ว นกไปก่อนนะคะ ขอบคุณป้ามากนะ”
แม่บ้านมีสีหน้าอึกอัก ที่บอกความจริงกับเหมือนชนกไม่ได้ ทันใดประตูบ้านก็เปิดเข้ามา เหมือนชนกที่เตรียมจะชิ่ง ชะงักกึ้ก!!! “แอบเข้าบ้านคนอื่น แล้วคิดว่าเจ้าของบ้านเค้าไม่รู้เหรอครับ”
เหมือนชนกอึ้งเหวอไปเลย! แม่บ้านก้มหน้าอย่างเกรงใจเหมือนชนก
“ผมรู้ตั้งแต่วันก่อนโน้นแล้ว ที่คุณมาจัดบ้าน มาเตรียมอาหารเอาไว้ พอถามพี่แหวน เค้าก็ยอมสารภาพ ว่าสงสาร..คุณเลยช่วยโกหก” เหมือนชนกหน้าจ๋อยย นี่โดนจับโกหกได้แบบเต็มๆ
“ลัคกี้ ฉัน..ฉันขอโทษ อย่าเพิ่งโกรธนะ ฉันก็ไม่ได้คิดจะทำอะไรไม่ดี”
“แต่คุณก็ทำไม่ถูก”
เหมือนชนกอึ้งไป “แต่ถ้าฉันไม่ทำแบบเนี๊ยะ จะได้อุ้ม ได้ใกล้ชิดลูกมั๊ยล่ะ ก็นายเล่นคุมลูกแจอยู่คนเดียว ฉันคิดถึงลูกใจจะขาด นายเองก็รักลูก ก็น่าจะเข้าใจ” ลัคนัยยังนิ่ง ไม่แสดงท่าว่าเห็นใจในคำอุทธรณ์นั้นเอาซะเลย
“ช่างเถอะ ยังไงฉันก็ผิดอยู่ดี” เหมือนชนกพูดเสร็จจะไป แม่บ้านหงอย “ฉันขอโทษนะคะ.”
เหมือนชนกส่ายหน้า “ป้าไม่ผิดหรอก ฉันต่างหาก ทำให้ป้าต้องโดนว่าไปด้วย”
เหมือนชนกเดินคอตก จ๋อยๆจะออกไป
“วันหลัง ห้ามทำอย่างนี้อีก” เหมือนชนกเจ็บที่พลาด “ถ้าจะมาก็มาแบบปกติ ไม่ต้องแอบต้องซ่อน”
เหมือนชนกชะงักกึ้ก!! หันมาไม่อยากเชื่อหูตัวเอง “นี่ยอมให้ฉันมาหาลูกได้แล้วเหรอ?”
แม่บ้านยิ้มๆ เห็นลัคนัยผ่อนปรนให้เหมือนชนกแล้ว ถอยออกไป ให้สองคนเคลียร์กัน
“คุณคงไม่ลืม ที่บอกว่าจะทำหน้าที่แม่” เหมือนชนกพยักหน้า “และต่อไปนี้ จะไม่มีคำว่า ไม่ต้องการลูกอีก”
เหมือนชนกรีบส่ายหน้า “ฉันจะไม่มีวันพูดคำนั้นอีก”
“งั้นคุณก็มาเยี่ยมนนท์ได้ นนท์เค้ามีสิทธิ์ได้รับความรักความใส่ใจจากแม่ของเค้า”
เหมือนชนกดีใจมาก ถึงกับเข้าไปแตะตัวลัคนัย “ขอบใจนะ ลัคกี้”
เหมือนชนกมองลัคนัยอย่างปลาบปลื้ม ลัคนัยที่โดนเหมือนชนกเข้ามาใกล้ ในอาการลืมเนื้อลืมตัว... กลัวตัวเอง จะหวั่นไหว ถอยออก..