บทละครโทรทัศน์ เกมเสน่หา ตอนที่ 26 (จบบริบูรณ์) หน้า 5
“ใช่.. ฉันขอรบกวนเวลานายหน่อยนะ” เหมือนชนกรีบบอกลัคนัย!!
มุมชมสวนบ้านธวัช บรรยากาศดี เหมือนชนกบรรจงรินชาดำใส่ถ้วย เหมือนชนกเลื่อนกระปุกน้ำตาลไปหา
“น้ำตาลมั้ย ?”
ลัคนัยตึง งอนที่เหมือนชนกไม่รู้ “ไม่ครับ ...ถ้าคุณพอจำได้ ผมไม่ชอบชาหวาน”
เหมือนชนกชะงักมือเก้อๆ ทำอะไรก็ผิดไปหมด เหมือนชนกแก้เก้อด้วยการทำเป็นจับเหยือกนมแทน “งั้นก็...”
“ผมดื่มชาแบบไม่ใส่อะไรเลยครับ คุณมีอะไรจะพูดกับผมก็พูดมาเลยดีกว่า”
เหมือนชนกชะงักๆ ไปนิด รู้ว่าต้องเข้าประเด็นจนได้ก็วางเหยือกนมลง และรวบรวมสติ
“เรื่องวันก่อน..ที่คุยกัน..”
“ถ้าเรื่องแบ่งกันดูแลลูก ตามกฎหมายเรามีสิทธิ์กันคนละครึ่ง คุณไม่ต้องห่วง”
“ฉันไม่ได้ห่วงเรื่องนั้น ฉันรู้ว่านายแฟร์ แต่ว่าฉันหมายถึง”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องลูก ถ้างั้นผมก็ไม่มีอะไรจะคุย” ลัคนัยลุกขึ้น ทำท่าจะไปเลย
เหมือนชนกตกใจ แต่ไม่ยอมให้ลัคนัยหนีไปง่ายๆ “แต่ฉันมีนี่!!! ลัคกี้”
ลัคนัยที่กำลังจะไปชะงัก! …เหมือนชนกพูดทั้งที่ลัคนัยยังหันหลังให้ตัวเอง
“ฉันรู้นะว่าที่ผ่านมา ทำให้นายต้องเสียใจหลายเรื่อง ฉันเองก็เสียใจนะ นาย..จะให้โอกาสฉันแก้ตัวบ้างได้มั๊ย?”
ลัคนัยยังประชดเบาๆ “คุณนกจะลำบากไปทำไมครับ ตอนนี้คุณก็ไม่เสียลูกไปแล้ว”
“ก็...” เหมือนชนกโพล่งขึ้น “ก็ฉันไม่อยากจะเสียพ่อของลูกไปนี่!!”
ลัคนัยสตั๊นท์เบาๆ ที่เหมือนชนกกล้ายอมรับออกมาตามตรง เหมือนชนกเดินมาพูดตรงหน้าลัคนัย ประสานสายตาอย่างเปิดเผย “ฉันรู้นะว่านายยังโกรธ..แต่นายก็ไม่ได้เกลียดฉัน! เพราะงั้นต่อให้นายตั้งกำแพงเย็นชาใส่ฉันสักหมื่นๆชั้น ฉันก็ไม่ยอมแพ้ง่ายๆหรอก!” เหมือนชนกฮึด “อย่าคิดว่ากำแพงของนายจะสกัดกั้นฉันได้” ฮิ๊วววววววว ลัคนัยเซอร์ไพร์สไปไม่น้อย กับท่าทีสู้ไม่ถอยเบอร์แรงของเหมือนชนก
“นายก็รู้จักฉันดีนี่ ว่าคนอย่างเหมือนชนก เป้าหมายน่ะมีไว้พุ่งชน นาย.. อย่าเสียเวลาปฏิเสธฉันเลย”
ลัคนัยมองหน้าเหมือนชนกที่มาแนวยื้อเขาอย่างสุดฤทธิ์ เกือบจะเผลอยิ้ม..พอเห็นว่าเหมือนชนกมองมาเหมือนมีหวัง ก็รีบฟอร์มบอก
“ไม่นึกว่าจะได้ยินคุณพูดแบบนี้ แต่อย่างน้อย คุณก็พูดถูกอยู่อย่าง ใช่ ผมไม่ได้เกลียดคุณ”
เหมือนชนกกำลังจะยิ้ม... “แต่... ก็ไม่ได้ความว่า ผมไม่รู้จักเข็ดจักจำ!!!”