บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 19
นักข่าวยังคงรุมถ่ายพิมพิชชา กับวรรษชล อรัญภัทรยืนมองนิ่งๆ อยู่อีกด้าน
เจ้เต่ายกมือปิดตาไว้ ไม่อยากเห็นว่าจะเกิดอะไรขึ้น “โอย ตายๆ จบแล้วเล่าให้เจ้ฟังทีนะ เจ้ไม่อยากเห็นหายนะด้วยตาตัวเอง”
เวฬุยา กับเขมปัณฑากำลังมองไปที่อรัญภัทรอย่างลุ้นๆ คิดในใจว่าอย่าก่อเรื่องอีกเลย
อรัญภัทรยืนนิ่งมองด้วยสายตาไม่พอใจ ก่อนจะเดินตรงมาที่พิมพิชชา และวรรษชล
นักข่าวจ้องมองอรัญภัทรไม่วางตา ซุบซิบกัน
“คุณเอี๊ยมมาโน่นแล้ว...ท่าทีแบบนี้แสดงว่าต้องมีเรื่องแน่นอน...”
“หรือว่า...ข่าวที่เคยออกมา...ก็มีมูลนะสิ”
“ถ่ายไว้ๆ “
วรรษชล และพิมพิชชามองอรัญภัทรที่เดินมายืนอยู่ตรงหน้า พิมพิชชายิ่งร้องไห้กอดวรรษชลแน่นขึ้นเพื่อยั่วโมโหอรัญภัทร “ฮือ... วรรษคะ”
อรัญภัทรทำท่าเหมือนจะพูดอะไรสักอย่าง ทุกคนลุ้น อรัญภัทรพยายามข่มอารมณ์ มองทั้งสองคนอย่างนิ่งๆ ก่อนจะเดินออกไป วรรษชลมองตามอรัญภัทรไปอย่างสับสนในใจว่าจะยังไงต่อไปดี
นักข่าวงงๆ กึ่งผิดหวังที่ไม่มีเรื่อง เวฬุยากับเขมปัณฑาโล่งอก
ส่วนเจ้เต่าที่ยังเอามือปิดตา แต่ก็พยายามจะแง้มมือตัวเองออกดู “เป็นไง จบไหม” เจ้เต่าถาม
“จบ..” เวฬุยาตอบ
“จบเห่แล้วใช่ไหม” เจ้เต่าถามต่อ
“ใช่...จบเรื่องเลยนะสิเจ้...เพราะเอี๊ยมไม่ได้ทำอะไรเลย...เดินออกไปโน่นแล้ว”
“หึ..” เจ้เต่างง รีบเอามือที่ปิดตาออก ชะเง้อมองตาม “ไม่ทำอะไรเลย? เอี๊ยมเนี่ยนะ?” เจ้เต่าสงสัยว่าเป็นไปได้ไง...
แขกที่มาในงานขยับตัวหันไปมองแขกที่เพิ่งมาถึง ดำรงกำลังลงจากรถคันหรู เจ้เต่า เวฬุยา กับเขมปัณฑาหันมองตาม เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เจ้เต่ารีบลุกขึ้นกระวีกระวาดจะไปหาทันที “ไปเด็กๆ ลุกเร้วววว....ไปต้อนรับคุณดำรงกัน” เจ้เต่ากำลังดึงมือเวฬุยา กับเขมปัณฑาให้ลุกขึ้น แต่ไม่ทันป้าไก่ และเบอร์รี่ที่ไปถึงตัวดำรงก่อนแล้ว เจ้เต่าชะงัก “ว้ายยยย...นังไก่...ทำไมมันเร็วนักหล่ะ” เจ้เต่ามองป้าไก่ และเบอร์รี่อย่างขัดใจ
เขมปัณฑาหันไปมองนิ่งๆ ส่วนเวฬุยามองเบอร์รี่แบบเหยียดๆ ยิ้มๆ อย่างรู้ทัน