บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 23
เช้าวันรุ่งขึ้น พิมพิชชาค่อยๆ ฟื้นจากอาการไข้ พอเริ่มรู้สึกตัวก็สะดุ้งขึ้นด้วยความตกใจ“สุวรีย์!!”
พิมพิชชามองไปรอบๆ และพบว่านี่คือห้องของตนเอง ก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ “ค่อยยังชั่วหน่อย” พิมพิชชาพึมพำ ก่อนจะตะโกนเรียกอนงค์ “อนงค์ อนงค์!” ไม่มีเสียงใครตอบรับ จึงลุกขึ้นจะเดินออกจากห้อง เจอกับอานนท์ที่เดินเข้ามาพอดี “ท่านคะ” พิมพิชชาโผเข้ากอด “ท่านคะ พิมกลัว” อานนท์สะบัดออก “ท่าน..” พิมพิชชางง และตกใจ
“กลัวเหรอ? กลัวอะไร กลัวกรรมจะตามเธอทันงั้นเหรอ!”
“พูดอะไรคะ”
“ก็พูดถึงสิ่งที่เธอเพ้อออกมาเมื่อคืนไง”
อานนท์หน้าเครียด นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืน
อานนท์กอดปลอดพิมพิชชา ที่เพ้อเพราะพิษไข้
“อย่าทำอะไรฉันเลยสุวรีย์ ฉันขอโทษ”
อานนท์มองสีหน้างง แล้วดึงตัวพิมพิชชาออก “เธอพูดอะไรน่ะพิม”
พิมพิชชาเพ้อพูดไม่รู้ตัว “ฉันขอโทษ ฉันผิดไปแล้วที่ฆ่าเธอ...สุวรีย์”
“เธอฆ่าสุวรีย์งั้นเหรอ” อานนท์ตกใจมาก
“วรรษ ช่วยด้วย ช่วยพิมด้วย”
“วรรษ?” อานนท์ทวนชื่อวรรษชลที่พิมเพ้อเรียก
“ผีนังนั่นนะ มันจะฆ่าพิม! มันจะแก้แค้นพิม!....ไม่...ไม่...ไม่...วรรษ.... อย่าทิ้งพิมไป พิมรักวรรษ วรรษช่วยพิมด้วย”
อานนท์นิ่งปล่อยมือออกจากพิมพิชชา อนงค์เอาน้ำเข้ามาพอดี “คุณท่าน จะให้ปลุกคุณพิมไหมคะ”
“ไม่ต้อง ให้มันพูดออกมาให้หมด ฉันอยากรู้ความจริง”
พิมพิชชาเพ้อต่อ “สุวรีย์! ไม่ อย่าทำฉัน! แม่! แม่ช่วยพิมด้วย! วรรษ! วรรษ!”
พิมพิชชารีบแก้ตัวกับอานนท์ “พิมแค่เพ้อค่ะ มันไม่ใช่ความจริง!”
“เพ้อ?...เวลาที่ไม่รู้ตัว...ความจริงทุกอย่างมันจะหลุดออกมา!”
“ท่านคะ ท่านต้องเชื่อพิมนะคะ ว่ามันไม่จริง”