บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 20 หน้า 2
“อันนี้คุณคริสบอกว่าเพราะเรื่องนี้เด็ดจริงๆ ไม่รับเล่นไม่ได้ พูดขนาดนี้เราไม่รอดูก็คงไม่ได้เหมือนกัน เพราะซุปตาร์เล่นชนกันปึงปัง! ในละครเรื่องเดียว!”
เบอร์รี่ดูรายการข่าวบันเทิงทีวีอย่างมีความสุข “แกจะได้เป็นข่าวก็แค่วันนี้เท่านั้นแหละนังเอี๊ยม! อีกไม่นาน ทุกอย่างที่แกได้วันนี้จะเป็นของฉันทั้งหมด!”
วรรษชลอยู่ที่สวนสาธารณะ กับอรัญภัทร
“เห็นข่าวเมื่อเช้าแล้วใช่ไหมคะ” อรัญภัทรถาม
“เห็นแล้ว จะว่าดีใจที่คุณได้งานก็ดีใจ แต่จะว่าห่วงก็ห่วงนะ”
“ห่วงเรื่องอะไร เรื่องเอี๊ยมจะทำทุกอย่างพังอีกเหรอ”
“เปล่า ผมห่วงว่าช่องเดิมที่คุณสังกัดอยู่เค้าจะว่าคุณได้”
“โอ๊ย.. เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ”
“เพราะเค้าไม่ว่า?”
“เพราะไม่ว่าเอี๊ยมจะทำยังไง เค้าก็คงว่าเอี๊ยมอยู่ดี!”
วรรษชลยิ้ม “จะมีผู้หญิงคนไหนในโลกที่เจอกับเรื่องแบบนี้ แล้วยังสุขภาพจิตดีอย่างคุณได้อีกเนี่ย”
“ถ้าโดนจนชินมันก็จะกลายเป็นสีสันของชีวิตไปเองแหละค่ะ”
“เอี๊ยม ผมรู้ว่าถึงคุณจะพูดแบบนี้แต่ลึกๆ แล้ว ในใจคุณกำลังแย่อยู่ใช่ไหม”
“แย่แค่ตัวเองคนเดียวก็ไม่เท่าไหร่หรอก แต่ทำให้เจ้เต่า กับเพื่อนๆ ต้องมาแย่ไปด้วยนี่สิ...”
“เอี๊ยม...คุณรู้ใช่ไหมว่าคุณไม่ได้อยู่คนเดียว คุณยังมีผม และผมก็พร้อมที่จะสู้ไปกับคุณนะ”
อรัญภัทรซาบซึ้ง แต่ก็พยายามเก็บอารมณ์ “คุณจะช่วยอะไรเอี๊ยมได้”
“เรื่องงานผมอาจช่วยไม่ได้ แต่เรื่องให้กำลังใจผมเก่งนะ...”
อรัญภัทรยิ้มเขินๆ “เดี๋ยวนี้หัดพูดปากหวานกับเค้าก็เป็นนะ!”
วรรษชลทำหน้ายิ้มทะเล้นใส่ สองคนยิ้มให้กัน
เขมปัณฑาพาเวฬุยามาที่บ้าน ยายซ่อนกลิ่น และน้าช้องนาง กำลังเตรียมทานอาหารเช้า เวฬุยาสวัสดีทั้งสองอย่างมีมารยาท
“สวัสดีค่ะคุณน้า สวัสดีค่ะคุณยาย”
ยายมองหน้าเวฬุยา “เขมเหรอ เปลี่ยนไปเยอะเลยนะ”
“เขมอยู่นี่ค่ะยาย...อันนั้นมะม่วง...”
“สองคนมาทันข้าวเช้าพอดีเลย น้าทำเผื่อไว้แล้ว” ช้องนางชวน
เวฬุยามองอาหารบนโต๊ะ “โอ้โห น่าทานมากเลยค่ะ”
“ปกติก็ไม่ทำซะหรูแบบนี้หรอก แต่พอบอกว่ามะม่วงมานะ น้าก็จัดเต็มเลยแหละ” เขมปัณฑาบอก
“เออ...น้าเห็นข่าวเมื่อเช้าแล้วล่ะ อยู่ๆ ก็ย้ายช่องกันไปดื้อๆ แบบนั้นมันจะไม่มีปัญหาอะไรเหรอ”
“ก็มันช่วยไม่ได้จริงๆ ค่ะ ในเมื่อเค้าบีบให้เราไม่มีงานก็ไม่รู้จะทำยังไง” เขมปัณฑาตอบ
“แต่แบบนี้คนอื่นในวงการก็จะมองพวกหนูไม่ดีรึเปล่า เหมือนไม่กตัญญูกับช่อง”
“ผู้ใหญ่เค้าไม่เมตตาเราแล้วเราจะไปกตัญญูกับเค้าทำไมล่ะคะน้า” เวฬุยาพูดตรงๆ ตามนิสัย