บทละครโทรทัศน์ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 20 หน้า 5
“อ้อ เห็นแล้วเมื่อเช้า ว่าจะส่งเมสเสจไปแสดงความยินดีอยู่เนี่ย”
“แกยินดีจริงๆ เหรอวะที่เค้าได้งานกลับคืนมา” แทนไทถามสีหน้าจริงจัง
“ทำไมวะ แกไม่ดีใจ?”
“ไม่ว่ะ ฉันไม่อยากให้เค้าได้งาน เพราะปกติเราก็เจอเค้ายากอยู่แล้ว นี่จะมาได้เล่นละครอีก คราวนี้ก็คงไม่ต้องได้เห็นหน้ากันเลยสิวะ...”
“ฮ่าๆๆ ไม่เคยคิดเลยว่าความรักจะทำให้เจ้าของไร่ผู้ยิ่งใหญ่กลายเป็นเด็กอายุห้าขวบไม่ได้ของเล่นไปได้”
“ไอ้ปราชญ์ ฉันไม่ได้โทร.มาให้แกด่าฉันนะ”
“นี่...แกเป็นคนฉลาด ที่ผ่านมาไอ้ทีเรื่องธุรกิจ ยังแก้ปัญหาได้เป็นฉากๆ กะอีแค่เรื่องแค่นี้ทำไมจะต้องมานั่งท้อด้วยวะ...”
“ก็มัน... เออ..ช่างเหอะ...เดี๋ยวค่อยหาทางเอาวะ” แทนไทวางสาย
พนักงานยกอาหารเข้ามา “อาหารเช้าค่ะคุณแทน”
“ไม่กิน กินไม่ลง” แทนไทเดินออกจากห้องไป
พนักงานมองอาหารในถาดงงๆ“เพิ่งจะเคยเห็นว่าคุณแทนกินอะไรไม่ลง...”
ที่ห้องพักนักแสดง ในกองถ่ายละคร ทีมงานดูแล เอาใจเบอร์รี่อย่างดี ช่างแต่งหน้า แต่งหน้าให้เบอร์รี่อย่างสวยงาม “เสร็จแล้วจ้ะ น้องเบอร์รี่ ไปนั่งพักได้”
เบอร์รี่ยกมือไหว้นอบน้อม “ขอบคุณนะคะพี่ พี่แต่งเบอร์รี่สวยมากเลยอ่ะ”
“ก็พื้นหน้าเบอร์รี่ดีอยู่แล้ว แต่งยังไงก็สวยจ้ะ”
“พระเจ้าอยู่หัวทรงรับสั่งแล้วว่าให้มีผัวเดียวเมียเดียวแต่นี่กระไร” อรัญภัทรซึ่งนั่งให้ช่างทำผมอยู่ พูดบทขึ้นมาลอยๆ
“เสร็จแล้วค่ะ เอี๊ยม” ช่างผมบอก
อรัญภัทรพยักหน้าไม่พูดอะไร เดินออกไปที่ฝ่ายเสื้อผ้า ตาก็มัวแต่มองที่บทท่องบทต่อ“ลำพังคุณพระมีเมียถึงสี่คนก็เกินจะรับได้ในสมัยนี้แล้วนะคะ นี่ไม่ใช่เมื่อยี่สิบปีก่อนนะคะ”
ช่างทำผมนินทา “โอ๊ย จะขอบจงขอบใจคนอื่นเค้าหน่อยก็ไม่มี สะบัดตูดไปเฉย!”
“ลำพังคนใหญ่คนโตยังไม่ไว้หน้า จะมาให้เคารพทีมงานอย่างพวกเราทำไม แทนที่นักแสดงรุ่นเก่าจะเป็นแบบอย่างให้นักแสดงรุ่นใหม่ เห็นทีจะต้องสลับกันซะละมั้ง” ช่างแต่งหน้าเสริม
“อืม...ดูอย่างน้องเบอร์รี่นี่สิ ไปลามาไหว้เคารพคนทำงานไม่ว่าจะเป็นใครแบบนี้ รับรองเจริญแน่ๆ เลยค่ะ”
“น้องเบอร์รี่ ไม่ตกอับโดนแบนแล้วแบนอีกแบบใครบางคนแถวนี้แน่นอน!”
อรัญภัทร เขวี้ยงบททิ้งหยุดเดิน ยืนนิ่ง เจ้เต่าเห็นรีบเข้ามาเก็บบทยัดใส่มืออรัญภัทร “เอี๊ยม...ใจเย็นๆ วันนี้วันออกกองวันแรก ยังไม่ได้ถ่ายสักซีนเลยนะคะเอี๊ยมขา”
อรัญภัทรพยายามสะกดอารมณ์ตัวเองไว้ “เอี๊ยมรู้แล้วน่าเจ้ ถึงได้ยืนนิ่งอยู่แบบนี้ไง ไม่งั้นก็คงเละทั้งห้องแล้วล่ะ”
“...แทนที่จะขอบคุณเค้าสักหน่อย” เวฬุยาติง
“ก็คนเค้าท่องบทมีสมาธิอยู่ จะให้หันไปตอแหลไหว้ซ้ายทีขวาทีทำไม เค้าจ้างเรามาเป็นนักแสดงไม่ได้จ้างมาไหว้ช่างแต่งหน้า” อรัญภัทรเถียง