บทละครโทรทัศน์ ตอนจบ หน้ากากนางเอก ตอนที่ 24 หน้า 5
นักข่าวรายงานข่าวหน้ากล้องทีวี “และขณะนี้ เอี๊ยม อรัญภัทร์ นักแสดงชื่อดัง ก็ได้เดินทางมาถึง สถานีตำรวจ เพื่อให้เจ้าหน้าที่สอบปากคำ ในฐานะผู้ต้องสงสัยคดีฆ่าคุณพิมอดีตแม่เลี้ยง ผลการสอบปากคำจะเป็นยังไง ดิฉันจะรีบงานสดส่งตรงถึงสถานีค่ะ”
เจ้เต่ามองดูสถานการณ์นอกรถ ก่อนจะเอื้อมมือมาจับมืออรัญภัทรไว้แน่น ให้กำลังใจ “เธอแน่ใจแล้วใช่ไหมเอี๊ยมว่าจะลงไป”
อรัญภัทรพยักหน้า “ค่ะเจ้...เจ้รอเอี๊ยมอยู่ที่นี่นะคะ เดี๋ยวเอี๊ยมลงไปคนเดียวเอง”
“จะบ้าเหรอ...ถ้าเจ้ปล่อยให้เธอลงไปคนเดียวตอนนี้ เจ้ก็คงเป็นมนุษย์ที่ไร้สติแล้วล่ะ เจ้จะไปกับเอี๊ยม...”
อรัญภัทรน้ำตาคลอด้วยความซึ้งใจ “แต่ถ้าเจ้ลงไปกับเอี๊ยมตอนนี้มันอันตรายนะเจ้..”.
“เป็นไงเป็นกันสิยะ...เจ้ไม่กลัวอยู่แล้ว ให้รู้มันรู้กันไป ถ้าใครหน้าไหนมันกล้าเข้ามาทำร้ายเด็กเจ้นะ เจ้จะกระโดดกัดหูมันเลยคอยดู” อรัญภัทรกำลังซาบซึ้ง หลุดหัวเราะทั้งน้ำตา สองคนมองหน้ากัน เจ้เต่าก็ฝืนหัวเราะออกไปทั้งที่น้ำตาคลอเหมือนกัน..เพยายามพูดกลบเกลื่อนกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหล “ปะ...เอี๊ยม ถึงเวลาที่เธอจะต้องออกไปเผชิญกับความเป็นจริงแล้ว พร้อมไหม”
อรัญภัทรพยักหน้าฝืนยิ้มน้ำตายังคลอก่อนจะมองออกไปข้างนอกรถอย่างมุ่งมั่น
เจ้เต่ามองตามไปอย่างถอนใจ...และในใจคิดภาวนา...”เจ้าประคู้ณ...ขอให้ยายเขมกับมะม่วงหาหลักฐานมาช่วยยายเอี๊ยมได้ทีเท้อะ...”
เวฬุยา เขมปัณฑา แทนไท และปราชญ์ มาที่โรงพยาบาลที่พิมพิชชาเคยรักษาตัว อย่างรีบเร่ง
“นี่...ทำไมคุณถึงมั่นใจนัก ว่าที่นี่จะมีหลักฐานที่จะเอาไปช่วยเอี๊ยมได้”
“ก็ง่ายๆเลยครับ...ลองถ้าคนร้ายมันตั้งใจจะขับรถชนคุณพิมกะเอาให้ตายขนาดนั้นละก็ ในเมื่อคุณพิมไม่ตาย ยังไงมันก็ต้องย้อนกลับมาทำร้ายคุณพิมแน่นอน...และผมก็มั่นใจว่ากล้องวงจรปิดจะเป็นตัวช่วยสำคัญที่ทำให้เราเอาไปยืนยันความบริสุทธิ์ของคุณเอี๊ยมได้” ปราชญ์ตอบอย่างมั่นใจ
ที่สถานีตำรวจ เจ้เต่าเปิดประตูรถ อรัญภัทรเดินลงมา พร้อมเจ้เต่า พวกแอนตี้แฟนต่างฮือฮาวิ่งเข้าใส่พร้อฒตะโกนด่าทออรัญภัทร เจ้เต่าเข้าโอบกอดอรัญภัทรไว้ มีเจ้าหน้าที่ตำรวจรีบเข้ามาช่วยกันคนให้ และพาขึ้นไปที่โรงพัก ผู้คนด่าไล่หลัง
เมื่อเจ้าหน้าที่ตำรวจพาอรัญภัทรเดินเข้ามาในโรงพัก ก็เห็นอานนท์นั่งรออยู่ก่อนแล้ว อรัญภัทรมองอานนท์ ทำตัวไม่ถูก ไม่รู้จะอารมณ์ไหนดี อานนท์เริ่มก่อน “เอี๊ยม”
อรัญภัทรหันมามองอานนท์อย่างตัดพ้อ “คุณพ่อจะมาสมน้ำหน้าเอี๊ยมใช่ไหมคะ”
“เอี๊ยม พ่อไม่ได้...”
“เป็นไงคะ เอี๊ยมกำลังจะถูกจับอยู่นี่แล้วไง สมใจคุณพ่อแล้วใช่ไหมล่ะคะ!” อรัญภัทรน้ำตาคลอ
อานนท์พูดไม่ออก ได้แต่เรียกชื่อลูก “เอี๊ยม”