บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 8 หน้า 4
“โอ.เค......พักก่อน...เดี๋ยวช่วงบ่ายเรามาอ่านบทด้วยกัน จะได้ตีความ ทำความเข้าใจกับบทกัน”
“ครับ/ค่ะ.....”
ไนล์นทีขยับจะเข้าไปทักทายอัสวาน เพนนีตามไปด้วยติดๆ
“สวัสดีครับ.....อาร์ต”
“สวัสดีค่ะ.....”
“คุณเมฆไม่มาเหรอ” เพนนีแทรก
“ไม่มาค่ะ”
แพรวเดินเข้ามาหาเพนนีก่อนที่เพนนีจะพูดอะไรต่อ
“เพนนี.....พี่ต้อบอกว่าอีกครึ่งชั่วโมงให้เราไปหาที่ห้องแต่งตัว”
“เรา.....คุณไนล์ด้วยรึเปล่า....”
“ไม่......แค่เรา 2 คน.....พี่ต้ออยากให้เราเข้าใจคาแรคเตอร์ตัวละครก่อนอ่านบทตอนบ่าย”
“โอ.เค....”
“ดิชั้นขอตัวก่อนนะคะ....” อัสวานเดินแยกออกไป
แพรวดึงแขนเพนนี แต่เพนนียังมองตามอัสวานไปอย่างไม่เป็นมิตรนัก
ในโรงละคร บริเวณด้านหน้าเวที อัสวานเดินเข้ามาดู อัสวานมองเวทีเหมือนสำรวจดูไปเรื่อยๆ ไนล์นทีเดินตามมา อัสวานหันไปมองแล้วหันมาดูเวทีไปเรื่อยๆ
“ขอบคุณนะครับ....อาร์ต.....”
อัสวานหันมามองแปลกใจ “ขอบคุณเรื่องอะไรคะ”
“ขอบคุณที่อาร์ตช่วยต่อบทกับผม”
อัสวานยิ้มนิดๆ “คุณขอบคุณชั้นหลายครั้งแล้วนะคะ.......ชั้นว่าคุณขอบคุณมากกว่าที่ชั้นช่วยคุณซะอีก....ไม่ต้องขอบคุณแล้วค่ะ”
“ถ้าผมขอบคุณอาร์ต.......แล้วอาร์ตคุยกับผม....ผมก็ขอบคุณได้ทุกวันนะ”
อัสวานชะงักนิดๆ หันไปมองไนล์นที ไนล์นทียิ้มนิดๆ ก่อนจะพูดต่อ
“ก็ผมไม่รู้จะเริ่มต้นคุยอะไรกับคุณ......ทั้งๆที่ผมอยากคุยกับคุณที่สุด”
อัสวานอดยิ้มนิดๆ อย่างรู้สึกดีไม่ได้ กับคำพูดจริงใจของไนล์นที
“ก็ลองหาประโยคทักทายแบบอื่น ที่ไม่ใช่ “ขอบคุณนะครับ...อาร์ต” ซิคะ....มีตั้งหลายเรื่อง หลายประโยค ที่เรา