บทละครโทรทัศน์ รักนิรมิต ตอนที่ 13 หน้า 7
“ผมเพิ่งเขียนพินัยกรรมเสร็จ อยากให้คุณเก็บไว้....”
“แล้วคุณเนตรนภาล่ะครับ....”
ราชันย์ถอนหายใจ “ผมอยากให้คุณเก็บไว้มากกว่า......ผมคงอยู่ได้อีกไม่นาน....ชาตินี้คงไม่มีโอกาสได้เห็นหน้าลูก 2 คน”
“อย่าพูดอย่างนั้นซิครับ....เราต้องมีความหวัง.....”
“ผมรู้ตัวดี......ฝากตามหาลูกของผมด้วย.....บอกเค้าว่าพ่อเสียใจที่ไม่ได้ดูแลเค้า... แต่พ่อรักลูกทั้ง 3 คนเท่ากัน พินัยกรรมฉบับนี้พ่อตั้งใจทำให้ลูก”
“ครับผม”
ห้องรับแขก คฤหาสน์ศักดาดำรง เนตรนภาลุกพรวดอย่างโกรธ เสียงสั่น “โกหก.......ไม่จริง......ชั้นไม่เชื่อ......”
“พินัยกรรมอยู่กับผม.....เป็นพินัยกรรมฉบับล่าสุดของคุณราชันย์...ที่ผมพาดวงตาเศรษฐา อัสวานมา ก็เพราะว่าทั้ง 3 คน ควรจะได้รู้ว่าคุณราชันย์ไม่เคยลืมและที่สำคัญเค้าควรจะอยู่ในวันที่เปิดพินัยกรรม”
เนตรนภาตวาด “บ้า.....บ้ากันไปใหญ่แล้ว.....” เนตรนภาหันขวับไปเห็นไนล์นทียืนอยู่ เนตรนภายิ่งของขึ้น
เดินตรงไปหาไนล์นที ตบหน้าเหมือนอยากระบายอารมณ์ ทุกคนตกใจเพราะไม่คิดว่า เนตรนภาจะทำแบบนั้น
“แกมันแส่หาเรื่องจริงๆนที......” เนตรนภา หันขวับไปทางจุลทรรศ์ “แกด้วย....จุลทรรศ์.....แส่มายุ่งกับครอบครัวคนอื่น....ไม่ใช่เรื่องของตัวเองซักนิด.....”
จุลทรรศ์พูดอย่างใจเย็น “ใครบอกล่ะ.....นี่มันเรื่องที่ผมต้องทำเลยล่ะ...คุณราชันย์ขอร้องให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้เรียบร้อย.....ผมต้องทำให้เพื่อนของผมเป็นครั้งสุดท้าย”
“ออกไปจากบ้านชั้นเดี๋ยวนี้.....ออกไป๊.....”
“คุณแม่ครับ....”
เนตรนภาหันขวับมามอง “แกเงียบไปเลยนะ.....นที....”
“พวกเราจะออกไปก็ต่อเมื่อเปิดพินัยกรรมอ่านแล้ว....” ดวงตายืนยัน
“ชั้นไม่อนุญาตให้ใครเข้ามาอ่านพินัยกรรมปลอมๆที่นี่”
“ยอมรับความจริงเถอะ......เนตร......ลูกของคุณราชันย์ทุกคนจะต้องมีสิทธิ์ในสมบัติทุกอย่าง....”
“ไม่มีวัน.......ไม่มีวัน.....” เนตรนภาแผดเสียง “ไม่มีวัน......”
ด้านหน้าทางเข้าตัวคฤหาสน์ เมฆากับคุณหญิงโรสเดินนำเด็กรับใช้เข้ามา ชะงักค้าง เมื่อได้ยินเสียงเนตรนภาที่