บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 11 หน้า 22
“จะบ้าหรือไง...คนเยอะแยะอย่างนี้...เดี๋ยวเรื่องก็ถึงหูพ่อฉันหรอก”
“แล้วพี่จะเอายังไง”
กฤษดาครุ่นคิดแผนร้าย “ลงมือคืนนี้”
ศักดิ์สิทธิ์เดินมาตามทางแล้วหยุดที่หน้าครัว มองซ้ายมองขวากำลังจะแอบเข้าห้องครัว แต่แล้ววิชนีก็เดินสวนออกมา
ศักดิ์สิทธิ์ทำหน้าไม่ถูกก่อนจะรีบเข้าไปต่อว่า “เธอทำอย่างนี้ได้ยังไง”
“แล้วทำไมจะทำไม่ได้...ก็ในเมื่อที่เก่าเขาไม่เคยเห็นคุณค่าของฉันเลยนี่”
“ถึงอย่างนั้นก็เหอะ...แต่ตอนนี้เธอเป็นเชฟโรงแรมของฉันอยู่...ทำอย่างนี้มันผิดกฏพนักงาน”
“เอาซิ...ไล่ออกเลยซิ” ศักดิ์สิทธิ์เจอวิชนีท้าทายอย่างนี้ก็ถึงกับไปไม่ถูกเพราะไม่กล้าไล่วิชนีออก “ตอนที่นายส่งคนมาทำร้ายฉัน...นายยังคิดอยู่มั้ยว่าฉันเป็นเชฟให้โรงแรมของนาย”
“ถ้าเรื่องนั้นต่อให้ฉันบอกเธอร้อยรอบเธอก็ไม่เชื่อว่าฉันไมได้เป็นคนส่งคนไปทำร้ายเธอ”
“ไม่เชื่อ”
“ไม่รู้แหละ...ยังไงเธอก็ไม่มีสิทธิ์มาทำงานที่นี่”
“นายก็ไม่มีสิทธิ์มาห้ามฉัน” วิชนีมองหน้าศักดิ์สิทธิ์อย่างโมโห ก่อนจะเดินหนีไป
“นี่เธอ...อย่ามาเดินหนีเจ้าของโรงแรมแบบนี้นะ”
ภาพที่จอคอมพิวเตอร์ที่ลิ้งค์กับกล้องของช่างภาพ เห็นทิวัตถ์กับลิลินในมุมต่างๆ
“สวยครับ...ดีครับ”
ระหว่างที่ลิลินเปลี่ยนท่า ก็สะดุดชายกระโปรงตัวเองกำลังจะหงายหลังล้มลง ทิวัตถ์เห็นจึงเข้าไปคว้าไว้ทัน หน้าของทิวัตถ์กับลิลินห่างกันแค่ปลายจมูก ต่างชะงักสบตากัน ช่างภาพเห็นอย่างนั้นก็รีบรัวชัตเตอร์ขึ้น
“มันต้องอย่างนี้สิวะไอ้วิน”
ทิวัตถ์กับลิลินมองตากันจนเหมือนเวลาหยุดนิ่งโลกหยุดหมุนไป ก่อนจะสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงของศักดิ์สิทธิ์ ทิวัตถ์กับลิลินต่างปล่อยมือกันอย่างเขินๆทำตัวไม่ถูก
“ขอบคุณทีมงานทุกคนมากนะครับสำหรับวันนี้...ถ้าพรุ่งนี้ก่อนกลับผมอยากได้แสงเช้าอีกสักชุดจะได้มั้ยครับ”
ทีมงานมองหน้ากันก่อนจะตอบตกลง “อื่ม...โอเคครับคุณสิทธิ์”
“ขอบคุณทุกคนมากเลยนะครับ...ผมคิดไม่ผิดจริงๆที่เลือกทีมงานที่มีคุณภาพใส่ใจลูกค้าและรายละเอียดอย่างนี้ “
วิชนีมองหน้าหมั่นไส้ที่ศักดิ์สิทธิ์พูดเยอะจึงทำปากพูดล้อเลียน ชายหนุ่มเห็นเข้าก็โวยวาย “นี่เธอทำท่าล้อเลียนฉันเหรอ”
“เปล่านิ...นายตาฝาดหรือเปล่า”
ช่างภาพเอ่ยแทรก “คุณสิทธิ์ครับงั้นพรุ่งนี้หกโมงเช้าเจอกันที่นี่นะครับ”