บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 26 หน้า 3
ศักดิ์สิทธิ์สะดุ้งออกจากความคิด แล้วสงสัยตัวเอง “ทำไมฉันต้องนึกถึงแต่เธอด้วยนะยัยชะนี”
ปกติที่ยกถาดจานข้าวเข้ามาเสิร์ฟได้ยินไม่ถนัดจึงถามขึ้น “เมื่อกี้คุณหนูว่าอะไรนะครับ”
ศักดิ์สิทธิ์นึกได้ รีบพูดแก้ตัว “เอ่อ...ผมบอกว่าทำไมนานจัง” ศักดิ์สิทธิ์มองที่จานข้าวเห็นไข่ดาวเหี่ยวๆดูไม่น่ากินก็โวยวายขึ้น “คุณปกติ !! ทำไมไข่ดาวของผมมันถึงดูไม่น่ากินแบบนี้...นี่ไม่ใช่ฝีมือยัยเชฟนีนี่”
“ครับ...เชฟนีเลิกงานแล้วครับ...ผมเลยให้สมคิดทำให้”
ศักดิ์สิทธิ์หงุดหงิดขึ้น “แล้วทำไมไม่ไปตามเชฟนีมาทำให้ผม !!”
ปกติมองอย่างแปลกใจที่ศักดิ์สิทธิ์เปลี่ยนไป
ศักดิ์สิทธิ์เห็นสายตาของปกติเกินอาการร้อนตัว “อะไร”
“เปล่าครับ...ผมแค่สงสัยว่าคุณหนูต้องมีอะไรแน่ๆ...เพราะตั้งแต่เข้ามา...ผมได้ยินคุณหนูเรียกหาแต่เชฟนี” ปกติตกใจ “หรือว่า...”
“อะไร! พอเลย...ผมรู้ว่าคุณจะพูดอะไร...บอกได้เลยว่าผมไม่ได้ชอบเธอ”
“ห๊า! คุณหนูชอบเชฟนีเหรอครับ “
“เอ่อ...”
“ต้องใช่แน่ๆ” ปกติกระเถิบเข้ามาราวกับตำรวจสอบสวน “ดูในแววตา...ท่าทาง...และอาการของคุณหนู...ยอมรับมาเถอะครับว่า”
ศักดิ์สิทธิ์สวนขึ้น “คุณปกติ !”
“เอ่อ...คะครับ”
“ไปทำงานได้แล้ว”
“แล้วเรื่องที่คุณหนูกับเชฟนี”
ศักดิ์สิทธิ์ชี้ไปที่ประตู ปกติเดินคอตกออกไป พอคล้อยหลังปกติศักดิ์สิทธิ์ก็บ่นพึมพำ “ฉันชอบยัยนั่นจริงๆเหรอเนี่ย” เขายิ่งคิดก็ยิ่งหวิวใจ
ศักดิ์สิทธิ์ลงมาเดินเล่นที่สวน เพราะยังสลัดวิชนีออกจากหัวไม่ได้ ศักดิ์สิทธิ์ยิ่งคิดก็ไม่เข้าใจตัวเอง ที่ไม่ว่าจะทำอะไรก็นึกถึงแต่หน้าของวิชนี
ระหว่างนั้น วิชนีเดินมาพอดี ศักดิ์สิทธิ์หันไปเห็น “นั่นมันยัยนั่นนี่...เอาไงดีวะเนี่ย” ศักดิ์สิทธิ์ตกใจรีบหลบหลังพุ่มไม้ ก่อนจะค่อยๆ ย่องหลบไม่ให้วิชนีเห็น
ทางด้านวิชนีที่ลงมานั่งที่เก้าอี้มองฟ้ามองดาวเพลินๆอยู่ ระหว่างนั้นศักดิ์สิทธิ์ที่กำลังย่องหนีก็เผลอเหยียบกิ่งไม้เสียงดังขึ้น
วิชนีตกใจรีบลุกขึ้น ก่อนจะถามออกไป “นั่นใคร” แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ศักดิ์สิทธิ์ที่ตกใจก็นิ่งเงียบแอบดูวิชนี ด้วยท่าทางกล้าๆกลัวๆ วิชนีค่อยๆสืบเท้าเข้ามาดู “ใครอยู่ตรงนั้น หรือว่าจะเป็น...ไอ้โรคจิต !”