บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 26 หน้า 4
วิชนีมองหาอาวุธ เธอคว้าท่อนไม้ขนาดเหมาะมือขึ้นมาตั้งท่า “ออกมาเดี๋ยวนี้นะไอ้โรคจิต ไม่งั้นฉันตีนายให้หัวแบะเลย”
ศักดิ์สิทธิ์ตัดสินใจออกมา “อย่าตีนะ...อย่าตี...นี่ฉันเอง”
วิชนีเห็นว่าเป็นศักดิ์สิทธิ์ก็สงสัย “นาย..!! หวิดหัวแตกแล้วมั้ยล่ะ...แล้วนายเข้าไปทำอะไรตรงนั้นฮะ”
ศักดิ์สิทธิ์รีบแก้ตัว “คือ...ฉันอยู่แต่ในห้องทำงาน...ฉันก็อยากออกไปสัมผัสธรรมชาติบ้างแต่ก็ไม่มีเวลาเลย...เลยต้องมาอาศัยธรรมชาติแถวนี้แทน”
“ในนี้เนี่ยนะ?? “ วิชนีวางไม้ลง
ศักดิ์สิทธิ์ถามด้วยความสงสัยที่เห็นวิชนีมาทำอะไรแถวนี้ “แล้วเธอล่ะดึกป่านนี้ทำไมเธอยังไม่นอนอีก”
“ก็...ฉันนอนไม่หลับ...ปกติตอนนอนฉันจะต้องนอนคุยกับลินจนหลับ”
“เหรอ...”
“อื่อ”
วิชนีและศักดิ์สิทธิ์ต่างคนต่างเขินจึงนิ่งเงียบไปเพราะนึกเรื่องคุยไม่ได้
“เอ่อ...งั้นฉันไปก่อนนะ” ศักดิ์สิทธิ์พูดจบก็รีบเดินจ้ำออกไป
วิชนีทนความอึดอัดไม่ไหวเรียกเขาไว้ “เดี๋ยวนาย!!“ ศักดิ์สิทธิ์หยุดกึก วิชนีถามด้วยความสงสัย “ทำไมนายต้องพยายามหลบหน้าฉันด้วย”
“เปล่านี่...เธอนั่นแหละทำไมชอบหนีฉัน”
วิชนีและศักดิ์สิทธิ์ต่างฝ่ายก็นิ่งไป ก่อนจะพูดขึ้นพร้อมกัน “ก็...ไม่มีอะไรนี่”
วิชนีและศักดิ์สิทธิ์นิ่งไปอีกครั้ง
วิชนีพูดทำลายความเงียบ “จริงๆแล้วที่ฉันเป็นแบบนี้ก็เพราะนายมาเล่นพิเรนทร์บอกชอบฉัน แต่ใครๆก็รู้ว่าเรารักกันไม่ได้หรอกเนอะ”
ศักดิ์สิทธิ์หน้าตาจริงจังขึ้น “ฉันไม่ได้เล่นนะ...คือฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าฉันชอบเธอหรือเปล่า...แต่ไม่รู้ว่าฉันเป็นอะไร...ทำไมถึงได้คิดถึงแต่เธอตลอดเวลา” วิชนีได้ฟังคำสารภาพถึงกับอึ้งไป ทิ้งให้ศักดิ์สิทธิ์เป็นฝ่ายพูดต่อ “แล้วฉันก็นึกไปถึงเวลาที่เหลืออยู่ในชีวิตของฉัน ถ้ามีเธออยู่ข้างๆมันจะเป็นยังไง” ศักดิ์สิทธิ์นิ่ง สบตาวิชนี
“เอ่อ...คือ...ฉัน...ฉันไม่รู้”
“ไม่รู้...?? แม้กระทั่งหัวใจตัวเองเธอยังไม่รู้อีกเหรอ”
วิชนียิ่งเขินทำหน้าไม่ถูก ทำท่าจะเดินไป “ก็ฉันไม่รู้นี่ !!”
ศักดิ์สิทธิ์รั้งไว้ “ฉันจะไม่ปล่อยให้เธอไป...จนกว่าเธอจะรู้ใจตัวเอง”
วิชนีตื่นเต้นเลือดสูบฉีดจนตัวร้อนผ่าว จนไม่รู้จะพูดยังไง ก่อนจะตัดสินใจพูดไป “เออๆ...รู้ก็ได้...ที่จริงฉันก็ชอบนายเหมือนกัน...แต่เรื่องอย่างนี้ผู้หญิงที่ไหนจะกล้าพูดเล่า...” วิชนีผลักศักดิ์สิทธิ์ตกน้ำด้วยความเขินแล้วรีบเดินออกไป ทิ้งศักดิ์สิทธิ์ยิ้มออกมาอย่างดีใจที่วิชนีก็ใจตรงกัน