บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 20 หน้า 4
“หมอศรัณย์ตายแล้ว”
“อะไรนะคะ!!!“ ศุภารมย์ตกใจ ทั้งคู่ต่างนิ่งอึ้งไป
เช้าวันรุ่งขึ้น ทิวัตถ์เดินเข้ามาที่ห้องครัว มองที่โต๊ะอย่างแปลกใจ ป้าจวนเดินถือถาดเสิร์ฟกาแฟเข้ามา
ทิวัตถ์หันมาถามป้าจวนด้วยความสงสัย “ยังไม่มีใครลงมาเลยเหรอครับ”
“อ๋อ...คุณๆออกจากบ้านไปหมดแล้วค่ะ”
ทิวัตถ์สงสัย “ไปไหนกันครับ...”
“อ้าว...นี่คุณวินไม่รู้เรื่องเหรอคะ” ทิวัตถ์ทำหน้างง “คุณวันกับคุณณิตไงค่ะ...วันนี้เขาขึ้นเครื่องไปฮันนีมูนกันที่สวิส....คุณท่านทั้งสองก็เลยไปส่งที่สนามบินค่ะ”
ทิวัตถ์พยักหน้าเข้าใจ ก่อนจะยกกาแฟขึ้นดื่ม
“คุณวินจะรับอะไรอีกมั้ยคะ...เดี๋ยวยายทำให้”
“ไม่ดีกว่าครับยาย”
“ถ้าอย่างนั้นยายไปทำงานต่อแล้วนะคะ” ป้าจวนเดินออกไป
ทิวัตถ์หยิบหนังสือพิมพ์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นอ่านก่อนจะตกใจ “อาหมอ” เสียงโทรศัพท์มือถือดัง หน้าจอเป็นชื่อลิลินทิวัตถ์กดรับทันที “คุณเห็นข่าวแล้วใช่มั้ย”
ลิลินมือหนึ่งถือโทรศัพท์อีกมือถือหนังสือพิมพ์ สีหน้าตื่น“ใช่...”
“เป็นไปได้ยังไง...ที่อาหมอจะถูกฆ่าในวันที่เราจะไปหาแกพอดี”
“ในข่าวบอกว่าเป็นการฆ่าชิงทรัพย์...แต่ฉันว่ามันบังเอิญเกินไป”
“คุณคิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความลับที่เรากำลังตามหาเหรอ”
“มันมีความเป็นไปได้”
ทิวัตถ์หน้าเครียด “แล้วคุณจะทำยังไงต่อ”
“ฉันยังคิดไม่ออก...ว่าแต่ มีใครรู้เรื่องที่เรากำลังจะทำรึเปล่า”
“คิดว่าไม่นะ...เพราะผมไม่ได้เล่าให้ใครฟังเลย”
ลิลินใช้ความคิด “ฉันอยากเจอคุณตอนนี้”
ที่สระน้ำของโรงแรม ลิลินยืนใช้ความคิดสีหน้าเคร่งเครียด ทิวัตถ์วิ่งเข้ามาหันซ้ายหันขวา ลิลินได้ยินเสียงฝีเท้า จึงหันไปมอง เป็นจังหวะเดียวกับทิวัตถ์หันมาทางเธอพอดี
“มีอะไร” ลิลินรีบเดินเข้ามาหาทิวัตถ์ก่อนจะมองซ้าย ขวา หน้า หลังอย่างระแวดระวัง ทิวัตถ์สงสัย “หาอะไร”
“ไม่มีใครแอบตามคุณมาใช่มั้ย”
ทิวัตถ์ได้ยินอย่างนั้นก็รู้ทันทีว่าลิลินคิดอะไร “คุณคิดว่าเรื่องอาหมอเป็นฝีมือของคนในบ้านผมงั้นเหรอ”