บทละครโทรทัศน์ ลีลาวดีเพลิง ตอนที่ 20 หน้า 5
“แล้วคุณได้บอกหรือทำพิรุธให้ครอบครัวคุณเห็นหรือเปล่า”
“เปล่า” ลิลินนิ่งครุ่นคิด ทิวัตถ์อดถามขึ้นมาไม่ได้ “คุณต้องการจะบอกอะไรผม”
“ฉันกำลังคิดว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...มันไม่น่าจะเป็นเรื่องบังเอิญ…แต่คุณก็ยังไม่ได้บอกใคร”
“หมายความว่าไง”
“เราเพิ่งคุยเรื่องนี้กันเมื่อวาน...แล้วทันทีที่คุณตัดสินใจไปหาหมอศรัณย์...ก็กลับเกิดเรื่องกับหมอศรัณย์ จนไม่สามารถให้คำตอบเราได้...นั่นแสดงว่าต้องมีคนไม่อยากให้คุณรู้ความจริงแน่ๆ”
ทิวัตถ์ได้ยินอย่างนั้นก็อึ้งไป “นี่มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆ...คุณจะพูดลอยๆอย่างนี้ไม่ได้”
“แต่ฉัน.....”
“ผมเชื่อว่าครอบครัวผม...ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้” ทิวัตถ์เดินออกไปอย่างหงุดหงิด
ลิลินมองตามอย่างเข้าใจว่าต้องให้เวลาทิวัตถ์หน่อย เพราะครอบครัวใคร ใครก็รัก
ทิวัตถ์กำลังนั่งหน้าเครียดอยู่ที่สวน คิดทบทวนในสิ่งที่ลิลินพูดมานั่นอาจเป็นความจริง
ลิลินแอบมองทิวัตถ์อยู่ที่มุมหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งด้วย “คุณกำลังคิดว่ามันเป็นแค่เรื่องบังเอิญเหรอ”
“ก็อาจจะ...แต่ผมแค่คิดว่าถ้าอาหมอตายเพราะคลิปนั่นจริงๆ...แสดงว่าคลิปนั่นต้องสำคัญมาก”
“ใช่สำคัญมาก...อย่างที่ฉันบอกคุณไปหมดแล้ว”
“แล้วตอนนี้คลิปนั่นอยู่ไหน”
“อยู่ในคอมที่ตำรวจเอาไป”
“งั้นผมจะไปบอกรองศัลย์เอง”
ทิวัตถ์ลุกขึ้น ลิลินคว้าแขนไว้ “คุณทำแบบนั้นไม่ได้” ลิลินรู้สึกตัว จึงปล่อยมือทิวัตถ์
“ทำไม”
“คุณคิดว่ารองศัลย์จะยอมให้คุณเหรอ...อย่าลืมสิ ว่ารองศัลย์ไม่ใช่พวกเรา”
“แต่มันเป็นทางเดียวที่ผมจะได้เห็นคลิปนั่น”
ลิลินนิ่งใช้ความคิด “แล้วถ้าไม่ใช่คลิปล่ะ”
“คุณหมายความว่าไง”
“ความจริงไง...ตอนนี้ถ้าเราไม่มีคลิป...ทางเดียวที่จะทำให้คุณรู้ความจริงได้...ก็คือคนที่อยู่ในเหตุการณ์วันนั้น...คุณพอจะนึกออกมั้ยว่ามีใครที่รู้เรื่องเหตุการณ์วันนั้น...นอกจากครอบครัวคุณ “
ที่ห้องทำงานท่านรองศัลย์ ทรงพลเอื้อมหยิบซองเอกสารก่อนจะดึงออกมาเห็นเป็นรูปต่างๆ ศุภารมย์มองนิ่งก่อนจะเบือนหน้าหนี ทรงพลเก็บใส่ซองแล้วคืนให้กับท่านรองศัลย์ที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม
ทรงพลถาม “แล้วจับคนร้ายได้มั้ย”