บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 26 (ตอนจบ) หน้า 3
ในรถของเมืองแมน เมืองแมนนั่งในรถ มีคนขับขับให้ กำลังพยายามกดสายโทรออก แต่ปลายทางไม่ยอมรับสาย
เมืองแมนงงๆ รำคาญ ๆ เปลี่ยนมาพิมพ์ถามไปว่า “ใจคอจะพิมพ์คุยกันอย่างเดียวหรือ ทำไมไม่รับสาย” หน้าจอมือถือเปลี่ยนเป็นรูปสติ๊กเกอร์เขินอาย เมืองแมนยิ้มๆ เอ็นดู พิมพ์ต่อ “หนูอยู่ไหน เดี๋ยวฉันไปรับนะ รับสายฉันด้วย”
ในรถยาหยี เบลยิ้มร้าย พิมพ์ตอบกลับไป “หนูไม่ชอบฟังเสียงคุณ ไม่อยากคุย มันเสียอารมณ์”
“หือออ....” เมืองแมนนิ่วหน้างงว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
“หนูชอบเซอร์ไพรส์ ชอบอะไรที่ไม่ธรรมดา ชอบออกกำลัง ชอบให้เราต่อสู้เล็กๆ น้อยๆ ก่อนที่จะ....” เบลพิมพ์ข้อความหยุดไว้แค่นั้น
“หา....” เมืองแมนตกใจเล็กน้อย พอคิดได้ก็หัวเราะเสียงดัง ชักสนุกไปด้วย นึกไปว่าหนูมาลีมีรสนิยมประหลาด เมืองแมนพูดออกมาอย่างย่ามใจ “เออๆ สนุกดีโว้ย”
ที่คอนโดของเมืองแมน ชายร่างยักษ์วางหนูมาลี ไว้บนเตียงแล้วออกไป มือถือหนูมาลี ดังขึ้นแต่ไม่มีคนรับ หน้าจอมีรูปทองทาเป็นคนโทรมา
ทองทาแต่งตัวเสร็จแล้ว นั่งอยู่ในห้องประชุม เลยมีเวลาโทรหาหนูมาลีก่อนจะเริ่มงาน “ทำไมไม่รับสายนะ”
“จะบรีฟงานวันนี้ให้ฟังนะคะ” สต๊าฟเดินเข้ามาหาทองทา
ทองทาจำต้องวางสายแล้วหันกลับไปทำงาน
อีกด้านหนึ่ง โรสอาเจียนอกมา อาการหนักขึ้นเรื่อยๆ เริ่มเหมือนคนป่วยนอนบนเตียงขึ้นทุกที เพราะอยู่ในระยะการให้เคมี บอยคอยดูแลลูบหลังให้ “ไหวไหมพี่ ช้าๆพี่ ช้าๆ” ทั้งสองเลยไม่รู้เรื่องหนูมาลี
จ๋าโทรมาร้องไห้ฟูมฟายให้โยทะกาฟัง “ฮือ คุณเมืองแมน เบื่อหนูแล้ว”
“แล้วเธอจะโทรบอกฉันทำไม”
“เขาไล่หนูออกไปจากคอนโด เขาจะเอาผู้หญิงคนอื่นไปนอนแทน”
“ฉันก็เคยนอนคอนโดนั้นก่อนเธอ ข้าวของของฉันก็ยังอยู่ที่นั่น เธอแกล้งทำเป็นไม่เห็นเองต่างหาก”
“หนูสวยกว่าคุณ สวยกว่าหนูมาลี สักวันคุณเมืองแมนต้องกลับมาหาหนู” จ๋าเอ่ยออกมาอย่างไม่ยอมแพ้
“หา....เธอพูดว่าอะไรนะ ......หนูมาลีหรือ” โยทะกาตกใจมาก