บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 25 หน้า 5
เวลาต่อมา ทองทาเดินตามแซนดี้เข้ามาในร้าน แคที่กับโรสหน้าตาดีใจวิ่งเข้ามาหา
“อ๊าย คุณแซนดี้...ดีว่าคนดัง ยุคเรายังเป็นสาว” แคที่ตื่นเต้น
“วันนี้มีซุปตาร์มาเยี่ยมร้านของเรา ขอบคุณมากครับ” โรสเอ่ยขึ้นบ้าง แซนดี้ยิ้มแย้มขอบคุณ
“ตอนคุณดัง แคที่ใช้เทปคาสเสท เอาไปวางไว้ที่โต๊ะทำงานเขา จำได้ใช่ไหมคะ เทปชุดนั้นคุณแต่งหน้าโทนสีเงินชิมเมอร์สวยมาก” แคที่เอ่ยขึ้นอย่างรำลึกถึงความหลัง
“ผู้ชายคนนั้น รับรู้ความรู้สึกคุณ ได้เป็นแฟนกัน ?” แซนดี้เดาเหตุการณ์
“เขาเอาเทปเขวี้ยงพื้นแล้วเอารองเท้าเหยียบเทปแตกคาเท้า บดขยี้ตรงหน้าของชั้น ขยี้ๆ” แค่ที่เอ่ยต่อ พลางทำเท้าให้ดู แซนดี้ทำหน้าเซ็ง ไม่เข้าใจว่าแคที่จะเล่าทำไม
“ฉันร้องไห้อยู่ปีหนึ่ง” แคที่ยังเอ่ยต่อ
“ขอบใจนะ ที่เล่าให้ฟัง!” แซนดี้ทำหน้าเหวี่ยงใส่
“ครูแซนดี้ สวัสดีค่ะ” หนูมาลีกล่าวทักทาย
“เสาร์นี้ ทั้งสี่คนจะขึ้นคอนเสิร์ต จะมีรางวัลที่หนึ่งสองสามและรางวัลชมเชย...ครูอยากฟังเหตุผล ทำไมถึงอยากลาออก” แซนดี้เอ่ยขึ้นเสียงขรึม
ทองทา แซนดี้ และหนูมาลีนั่งคุยกับที่โต๊ะอาหาร
“หนูมีเหตุผลบางอย่าง เรื่องคุณ.....เอ้อ อย่าพูดถึงมันดีกว่า เอาเป็นว่า หนูแข่งต่อไปไม่ได้อีกแล้ว ความอยากที่จะชนะมันหายไปหมด”
“เธอคิดว่าเธอต้องแพ้ใช่ไหม”
“ครูเห็นคุณเบลแล้ว เขาใช้วิธีสกปรก แล้วเขาเป็นใคร ยังไงเขาก็ต้องชนะ”
“เธอคิดว่าที่มีชีวิตอยู่ทุกวันนี้เพื่อการเป็นผู้ชนะหรือ”
“แล้วมันไม่ใช่หรือคะ เอาชนะใจลูกค้า เอาชนะใจเจ้านาย เอาชนะใจคนดู ทุกคนอยากเป็นผู้ชนะ ใครอยากเป็นผู้แพ้บ้าง”
“คิดแบบนั้น คงเหนื่อยน่าดู ชีวิตจะสนุกตรงไหนกัน”
“คุณหมายความว่าไงคะ”
“เรามีชีวิตทุกวันนี้เพื่อ ‘นาทีที่ยิ่งใหญ่’ ต่างหาก”
“นาทีที่ยิ่งใหญ่คืออะไรคะ”
“ก็แล้วแต่ ชนะประกวด รับปริญญา รับเงินเดือน ยืนบนหน้าผาที่ปีนขึ้นมาอย่างยากลำบาก...อะไรก็ได้”
“แล้วแต่แต่ละคน แต่ละช่วงเวลาของชีวิต” หนูมาลีเริ่มเข้าใจอะไรบางอย่าง
แซนดี้พยักหน้า มองไปบนเวทีที่มีลูกค้ากำลังร้องเพลง หนูมาลีคิดตาม“ลูกค้าร้านนี้ หลายคนร้องเพลงได้ดีกว่าคนที่มาแข่งขัน เพราะอะไรรู้ไหม เขากำลังมีนาทีที่ยิ่งใหญ่ ได้เป็นซุปตาร์ต่อหน้าเพื่อนและญาติของเขา