บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 16 หน้า 5
หนูมาลียื่นโทรศัพท์ให้โรส “เหมือนเดิม ปู่น่ะ เขาบอกพรุ่งนี้สงกรานต์”
“แม่ ....ฉันเอง บอกพ่อนะ ฉันสบายดี” โรสเอ่ยบอกกับแม่
“พูดกับมันเองเหอะ ยังไม่ทันลอยกระทง มันจะสงกรานต์อีกแล้ว” ย่าหงส์เหนื่อยใจ
“ไอ้เรือง พรุ่งนี้กลับยังไง เดี๋ยวพ่อย่างปลาเผาให้นะ” ปู่เอ่ยถามขึ้น
“ยังไม่สงกรานต์เลยพ่อ”
“เอ้าเหรอ แล้วจะกลับเมื่อไหร่ พ่อคิดถึง”
“จ้า กลับแน่จ้า” โรสตอบอย่างเอาใจ
“เออๆ แค่นี้นะ เปลืองเงิน เอ้ากดไงวะ อีแก่” ปู่เชื้อหันไปถามย่าหงส์
“วันนี้พอแค่นี้นะ อย่าลืมโทรมาอีกล่ะ อยากรู้ว่านังหนูมันจะชนะไหม” ย่าหงส์เอ่ยกับลูกชาย
“จ้ะแม่ แค่นี้นะ” โรสรับคำจะวางสาย
เสียงย่าร้องบอกตามมาว่า “อ้อ เดี๋ยวๆ เรือง ...พ่อกับแม่แก่มากแล้วนะลูก สิบกว่าปีแล้ว แม่ไม่รู้ทำไมเอ็งไม่กลับบ้าน แต่ไม่ว่าเอ็งจะเป็นอะไร ทำผิดอะไรมา พ่อกับแม่รับได้นะ ขอแค่ได้เห็นหน้าแกก่อนตาย เราสองคนก็ตายตาหลับแล้ว คิดให้ดีนะ” ย่าหงส์ตัดสายไป โรสอึ้งครุ่นคิด
ที่บ้านของวานิช วานิชนั่งดูทีวีการเต้นของพวกเลดี้ชาร์ล็อตอยู่ ซูซี่เดินเข้ามากับชงโค หิ้วถุงของมา
“ไปทำงานต่างจังหวัดหลายวันคิดถึงที่สุดเลย นี่ของฝากค่ะ” ซูซี่หอมแก้มวานิช พลางชี้ไปที่ถุง
“ไอ้พวกนั้นเอาตำรวจมาจับฉัน” วานิชหน้าบึ้ง
“พูดถึงใครคะ” ซูซี่ถามงงๆ
“พวกที่ร้านแกน่ะสิ เอาเงินสามแสนฉันไป ขอเอาคืนนิดๆ หน่อยๆ มันเอาตำรวจมาจับฉัน” วานิชเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“เอาคืนที่ว่านี่....” ชงโคถามขึ้นอย่างสงสัย
“นังการะเกดไง ฉันขอนอนกับมัน มันทำสะดิ้งเป็นเรื่องใหญ่” วานิชเอ่ยขึ้น
“เกด....” ชงโคตกใจ เป็นห่วง
“ไปบอกมันนะ ถ้านังการะเกดมันแจ้งตำรวจจับฉัน ฉันจะเผาร้านมัน!” วานิชหน้าเครียด โวยวาย ยังโกรธอยู่ ชงโคหน้าตากังวลเป็นห่วง สงสารการะเกด
นึกถึงเหตุการณ์ที่การะเกดเข้ามาถามแล้วตัวเองพูดโกหกออกไป
“เรื่องแม่ไม่สบายเป็นไงบ้าง” ชงโคถาม
“อาทิตย์หน้าจะเอาเงินเจ๊แคที่ไปจ่ายที่โรงพยาบาล พี่โรสจะช่วยจ่ายหนี้คืนให้เจ๊เขา” การะเกดมองซ้ายมองขวาไม่อยากให้ใครเห็น “ชงโค เธอว่าฉันเซ็นต์สัญญาดีไหม แค่ถ่ายแบบร้องเพลงเต้นแบบเธอ มันก็พอไหวนะ แต่ว่า ....คือฉันไม่ชอบเลยเรื่องไปกับผู้ชายน่ะ ฉันคงยอมตายดีกว่าทำแบบนั้น เธอต้องทำไหม”