บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 5 หน้า 3

“พี่คิดค่าสอนเท่าไหร่ หนูมาลีจะจ้างพี่เองสองหมื่น สามหมื่น” ทองทายังเฉย “เอางี้  ยี่สิบเปอร์เซ็นต์ของรายได้ทั้งหมดในชีวิตหนู....” หนูมาลีใจป้ำ แต่ทองทาก็ยังเฉย “ห้าสิบเลยเอ้า” หนูมาลีกัดฟันให้เต็มที่ 

“ยังไงก็ไม่” ทองทาปฏิเสธไม่รับ

“ฉันว่าพี่เขาไม่เก่งจริงหรอก !” จู่ๆ ชงโคก็เดินมา พูดทะลุกลางปล้อง

“ชงโค..” หนูมาลี.ทำท่าจะแย้ง

ชงโคป้องปากแต่เสียงยังดังอยู่ “ฉันพูดจริง เธอน่ะไม่รู้หรอก คนกรุงเทพฯ น่ะ เก่งจะตายเรื่องสร้างภาพ คุยโม้คุยโต หาเจ๋งจริงๆ ยากจะตาย” 

ทองทายิ้มๆ แล้วจู่ๆ ก็เดินไปที่กลางร้าน

“เอ้าพี่ไปไหนอ่ะ” หนูมาลีร้องเรียก

ทองทาเดินตรงไปยังเวทีกลางร้าน ที่ตอนนี้ มีนักร้องพร้อมคีย์บอร์ด ที่ต่อกับคาราโอเกะเท่านั้น และกำลังเตรียมตัวกันอยู่ ทองทาขึ้นไปกระซิบบอกนักร้อง นักร้องพยักหน้าเข้าใจ

ชายหนุ่มเริ่มร้องเพลงรักโดยไม่มีดนตรี เสียงของเขาสะกดคนฟัง 

โรสถึงกับชะงักมือตักกับข้าว บุญมา สมศรีถึงกับหยุดทำกับข้าวเดินออกมาจากครัวมามองว่าเสียงใคร 

เมื่อเพลงมีท่อนที่เร็วขึ้นๆ ทองทาโชว์ทั้งการร้องและเต้นที่สมบูรณ์แบบไปพร้อมๆ กัน

“นังโรส ... ใครอ่ะ หล่อแมนแฮนซั่มน่าขยี้ขยำให้หนำใจ นี่ฉันไม่ได้ทะลุไปแดนกิมจิเจอซุปตาร์เกาหลีใช่ไหม” แคที่ถึงกับเพ้อ

“อืม  ผิดคาดแฮะ” ชงโคอึ้งคิดไม่ถึง

“อยากให้ฉันสอน โชว์ฝีมือเธอหน่อย” ทองทาเดินลงมาดึงหนูมาลีขึ้นเวที หนูมาลีขึ้นมาร้องเพลงเดียวกัน ทั้งสองร้องเป็นเพลงคู่ และเต้นรำพร้อมกัน สายตาทั้งคู่ที่มองกันสอดคล้องไปกับเพลงรัก ราวกับทั้งสองรักกันจริงๆ คนในร้านเงียบกริบ เป็นการแสดงเพลงรักที่สวยงามมาก 

“อย่างกับกิ่งทองใบหยก” สมศรีเอ่ยขึ้น  

“เออว่ะ” บุญมาเห็นด้วย

ทั้งสองเต้นท่าจบด้วยการกอดกัน ใกล้ชิดกัน สบตากัน ตามจังหวะอารมณ์เพลงและอารมณ์ภายในที่ซ่อนลึกๆ จนคนตกตะลึงทั้งร้าน ก่อนจะปรบมือกราวใหญ่ทั้งร้าน

 โรสเขวี้ยงขวดน้ำไปกลางเวทีเปรี้ยงพร้อมตะโกน! “เฮ้ย จะยืนชิดกันอีกนานไหมหา!“ 

สองหนุ่มสาวแตกฮือไปกันคนละทิศทันที พร้อมอาการเขินๆ

หลังจากแสดงจบ ทองทาเดินมาล้างมือที่อ่างล้างหน้า 

“ฝีมือหนูเป็นไงมั่งพี่” หนูมาลีเดินตามมาถามความเห็นเรื่องการแสดง

“ก็ดี” ทองทาตอบสั้นๆ