บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 7

ที่ร้านเซอร์ไพรส์  บอยเดินเข้ามาทำงานที่ร้านตามปกติ โรสเดินเข้าไปหา มองหน้าบอย ทั้งสองประจันหน้ากัน

“วันนี้แวะไปไหนมา” โรสถาม

“เปล่านี่” บอยปฏิเสธ

หนูมาลีแอบมองอยู่มุมหนึ่ง ลุ้นอยู่ในใจ “ถามออกไปสิถามเลย” 

“ไปกินข้าวเถอะ จะได้รีบเปิดร้าน” โรสไม่ได้เอ่ยอะไรออกมา หนูมาลีรู้สึกเซ็ง!!

“น่ารักจัง” บอยเดินมาจับแก้มโรส ทำท่าจะกอด สวีทตามปกติ

“มีแต่เหงื่อ ไป๊” โรสยิ้มออกมา ผลักบอยออก ในใจโรสจริงๆ ไว้ใจบอยมาก เพราะรู้จักบอยดีและคิดว่าตนมีวิธีเช็คเรื่องเงินเยอะแยะ อย่าถามให้เป็นเรื่องดีกว่า เลยเปลี่ยนใจ  

“โฮ้ย  อึดอัด...”หนูมาลีได้แต่พึมพำไม่ได้ดั่งใจ

อีกด้านหนึ่ง ทองทากำลังตั้งใจสอนชงโค ฝีกร้องเพลงอกหัก

“เธอยังมีปัญหากับ Chest tone อยู่นะรู้ตัวไหม”ทองทาเอ่ยขึ้น

“อ๋อออออ...” ชงโคทำเสียงลากยาวมาก “มันแปลว่าอะไรคะ” 

ทองทารู้สึกปวดกะโหลก “หมายถึงช่วงเสียงต่ำน่ะ เวลาร้องมันจะสั่นที่อกตรงนี้ ดูพี่ร้องนะ ที่ถูกคือ…” ชายหนุ่มเริ่มร้องให้ดูเป็นตัวอย่าง    

ห่างไปมุมหนึ่ง การะเกดเอาส้มตำมาให้อธิชิม “สูตรบ้านเรา” 

“โฮ้ย กินแล้วน้ำตาจะไหล คิดถึงบ้าน คิดถึงแม่” อธิปลาบปลื้ม

“แล้วพี่อธิได้กลับบ้านบ่อยไหม” การะเกดชวนคุย

“กลับสิ พ่อแม่พี่อยู่ครบ ยังทำนาอยู่เลย นาล่มประจำ แต่แกก็ไม่อยากเลิก เกดล่ะ” 

“แม่เกดติดยาบ้า รับจ้างรายวัน มีน้องต้องเรียนหนังสือสามคน เกดเก็บเงินให้น้องเรียนจ้ะ” 

อธิอึ้ง มองการะเกดอย่างสงสาร ทองทาที่สอนชงโคอยู่ได้ยินบทสนทนาของเพื่อนกับการะเกด จึงหันมามองอย่างสนใจ  

“เกดเป็นลูกกตัญญู ต้องชนะสักวันหนึ่งนะ” อธิให้กำลังใจ

“แม่รับปากเกดว่าจะพยายามเลิก แต่แกบอกว่าถ้าไม่กินก็ทำงานไม่ได้อีก อุ๊ย…. พี่เป็นตำรวจคงไม่จับแม่เกดใช่ไหมคะ” การะเกดนึกขึ้นได้

“ถ้าจะจับกันจริงๆ คงครึ่งประเทศอ่ะ ไม่มีกรงขังหรอก ไอ้คนขายนั่นล่ะชั่ว” อธิพูดตรงๆ