บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 7 หน้า 5
“หนูมาลีเห็นกับตา วันก่อน พี่นัดกับแฟน หนูมาลี ไปส่งข้าว เจอพี่อี๋อ๋อกับผู้หญิง ทั้งนอกใจ ทั้งขโมยเงิน คนแบบนี้พี่โรสยังจะเลี้ยงไว้ ...พี่อ่ะหลงเขาจนหน้ามืดตามัวแล้วรู้ไหม” หนูมาลีใส่เป็นชุดอย่างอัดอั้น
“ฉันรู้จักบอยมานาน เขาไม่ได้มีนิสัยอย่างนั้นซะหน่อย” สมศรีไม่เชื่อด้วยอีกคน
หนูมาลีชี้ไปที่รูปโรสถ่ายกับหนูมาลีตอนเด็ก วางอยู่มุมหนึ่งในห้อง เป็นรูปเดียวกับที่หนูมาลีพกไว้ พูดพลางน้ำตาคลอ “หนูเคยฝันไว้ ผู้ชายในรูปนี้เขาคงมีแต่หนู ทุกลมหายใจเขาทำเพื่อหนู เขาไม่ตอบจดหมายหนู หนูก็ไม่โกรธ เพราะคิดว่าเขาคงยุ่ง แต่พอหนูมาพบเขาจริงๆ หนูไม่เคยเข้าถึงตัวเขาเลย เพราะเขามีผู้ชายคนนี้คั่นกลางระหว่างเราตลอดเวลา”
โรสได้ยินก็ตกใจ สะเทือนใจมาก
“ตกลงมันเรื่องเงินหรือเรื่องแย่งความรักกันแน่ ถามตัวเองก่อนเถอะนังหนู” สมศรีชักอ่อนใจเมื่อได้ยินคำตัดพ้อของหนุมาลี
“เรื่องนี้ผมอธิบายได้นะพี่โรส” บอยเอ่ยขึ้น
“หนูบอกความจริงพี่ไปตั้งหลายวันแล้ว แทนที่พี่จะจัดการ พี่ก็ยังไม่ทำอะไรเขา จะปล่อยให้ถูกโกง ปล่อยให้พวกเจ้าหนี้ทำร้ายอย่างนี้ไปอีกนานเท่าไหร่หา” หนูมาลีขึ้นเสียง
“เรื่องเจ๊นิดหน่อย ไม่เกี่ยวกับบอย“ สมศรีคิดว่าหนูมาลีใช้อคติตัดสินคน
“เกี่ยว .. ถ้าพี่บอยไม่ขโมยเงิน ป่านนี้ก็มีจ่ายเขาแล้ว สำหรับพี่มีแต่ผู้ชายคนนี้คนเดียวนั่นล่ะที่มีค่า คนอื่นไม่มีค่าอะไรทั้งนั้น อยากเจ็บ อยากตายเพราะเขายังไง ก็ตามใจ หนูมาลีไม่สนแล้ว” หนูมาลีมองโรส ก่อนจะเดินออกไปจากร้าน
จู่ๆ โรสก็พูดขึ้น “บอยไปเก็บของ ย้ายออกไปซะ”
“พี่โรส” บอยตกใจมาก
“ไม่ได้นะ บอยไม่อยู่ ใครจะช่วยทำร้าน ใครจะพาอีแก่สองคนนี้ไปตลาด” สมศรีค้านขึ้น
“เรื่องคุมเด็ก คุมเงิน แกทำคนเดียวไม่ไหวหรอกโรส” บุญมาเอ่ยเตือน
“ไปสิบอย ฉันพูดไม่ได้ยินหรือ” โรสเอ่ยย้ำอีกครั้ง บอยฝืนใจพยักหน้า ไม่เคยขัดคำสั่งโรสอยู่แล้ว
“บอย เดี๋ยวก่อน” สมศรี บุญมาตามบอยไป
“ส่วนเธอ พรุ่งนี้เก็บข้าวของ ย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้” โรสหันไปบอกหนูมาลี แล้วเดินตามบอยเข้าห้อง
“ย้าย....ย้ายมาอยู่บ้านนี้หรือ” หนูมาลีตกใจ อะไรจะรวดเร็วและง่ายปานนั้น
อีกด้านหนึ่งในห้องของโรส บอยเดินมาเก็บของลงกระเป๋าเดินทาง โรสตามเข้ามาสมทบกับบุญมาและสมศรี
“ผมไม่เคยขโมยเงินพี่ พี่ดูสมุดบัญชีได้” บอยเอ่ยขึ้น
“พี่เช็คแล้ว เธอเอาเงินออกไปสามหมื่น แต่วันต่อมาก็โอนมาคืน”
“เห็นไหม…” สมศรีนึกแล้วว่ายังไงบอยก็เป็นคนดี