บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 8 หน้า 3
สามสาวรับเชือกถักไปใส่ข้อมือ
สตาฟฟ์เดินเข้ามาเรียกผู้เข้าแข่งขัน “เอาล่ะค่ะ ขอเชิญพ่อแม่ คุณครูไปรอที่ห้องโถงนะคะ ขอให้ห้องนี้เหลือแต่ผู้แข่งขันนะคะ ผู้แข่งขันเปลี่ยนเสื้อผ้าเลยค่ะ”
ทองทากับอธิเดินออกไปเหลือสามสาวกับผู้แข่งขันคนอื่นๆ อยู่ในห้องรอเวลา
ทองทาและอธิเดินมาตามทางมาเจอกับโยทะกา
“เอ้าทองทา” โยทะการ้องทัก
“ท่าทางวุ่นเชียวครับ” ทองทาชวนคุย
“มาทำไมนี่” หญิงสาวถามอย่างแปลกใจ
“เอ้อ...ชวนอธิมาหาพี่...มาเยี่ยม” ทองทาตัดสินใจโกหกไม่บอกความจริง
“วันนี้วันประกวด พี่ยุ่งมากเลย ยายเบลก่อเรื่องแล้ว” โยทะกาเล่าเรื่องหนักใจให้ฟัง
“ทำไมหรือครับ” ทองทาถาม
“เขาหนีไปเที่ยวที่เกาหลีตั้งแต่วันก่อน”
“เอ้าไหนว่าตั้งใจนักหนา”
โยทะกาเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 3-4 วันก่อนให้ฟัง
ตอนนั้น เบลกำลังวอร์มเสียงฝึกซ้อม ยาหยีกับนีน่าที่เล่นมือถือก็กรีดร้องขึ้น
“กรี๊ด”
“อะไร” นีน่าถาม
ยาหยีชี้อินสตาแกรม “นังเขียวหวาน คู่แข่งเรามันขึ้นไอจี พวกมันไปถึงเกาหลีแล้ว”
นีน่ากรี๊ด “มันเอาชุดมาอวดด้วย คอนเสิร์ตพรุ่งนี้มันคุยว่ามันจัดเต็ม”
“ยายเขียวหวานหรือ ไหนดูซิ” เบลรีบกดมือถือตัวเองดู รู้สึกแค้นมาก
“เบล เรายอมแพ้มันไม่ได้นะ ถ้าเราไม่ไปดูคอนเสิร์ต พรุ่งนี้นังเขียวหวาน มันต้องกลายเป็นแฟนคลับไทยเบอร์หนึ่งพี่มินโฮแน่นอน” ยาหยีไซโคเบลไม่ให้ยอมแพ้คู่แข่ง
“ไหนจะคนอื่นๆ อีก มันต้องถามแน่ว่าทำไมเราไม่ไป เราต้องเอาท์สุดๆ ฮือ” นีน่าร้องโวยวายราวกับเป็นเรื่องคอชาดบาดตาย
เรื่องเอาท์ยอมไม่ได้ เบลโมโห ขยำผ้าเช็ดหน้าอย่างโกรธๆ “คืนนี้ฉันจะหนี พวกเราไปเจอกันที่สนามบิน อย่าบอกยาย อย่าบอกใครๆ นะ” สองสาวยิ้มดีใจสุดๆ รีบพยักหน้า
ครูเดินเข้ามา “เอ้า มาค่ะ เริ่มซ้อมกันเลย”
เบลแกล้งทำเป็นเด็กดีรีบมาซ้อม นีน่า ยาหยียิ้มชื่นมื่นจะได้ไปเกาหลีเสียที