บทละครโทรทัศน์ มาลีเริงระบำ ตอนที่ 8 หน้า 4
“บินไปเกาหลีหรือครับ” ทองทาอึ้ง
“ตามกำหนด คุณเบลจะบินกลับมาเมื่อเช้าทันขึ้นร้องเพลง แต่เกิดพายุเข้า สนามบินที่นั่นปิด เขาบินไม่ได้ จนตอนนี้ยังออกจากสนามบินไม่ได้เลย แล้วทีนี้จะเข้าประกวดยังไง” โยทะกาเล่าให้ฟังอย่างหนักใจ
“เย้!” อธิโห่ร้องอย่างดีใจ โยทะกามองหน้าว่าดีใจอะไร
อธิรีบไปหยิบหนังสือพิมพ์กีฬาแถวนั้นมาชี้ให้ดู “เอ้อ ข่าวบอลครับ ตรงนี้ครับ เต็งหนึ่งหลุดโผ โอกาสชนะอยู่ที่ทีมรอง” อธิรีบแก้ตัว
โยทะกาไม่เอะใจ รีบไปต่อ “วันนี้คงไม่เหมาะ ไว้ไปกินกันข้าวกันวันอื่นนะอธิ แล้วโทรคุยกันทองทา” โยทะการีบเดินหนีไป
ทองทานิ่งคิด อธิยิ้มแย้ม “ตัดตัวเต็งหนึ่งออกไป โอกาสของเราเยอะขึ้น สุดยอด”
ที่ห้องพักในโรงแรมเกาหลี ยาหยี และนีน่า นั่งจ๋อยอยู่ในโรงแรมของสนามบิน
เบลเดินไปเดินมาหน้าเครียด หันมาตีๆ นีน่า “โฮ้ย ฉันไม่น่าเชื่อพวกเธอเลย นี่แน่ะ เพื่อนบ้าๆ”
“โอ๊ย นีน่าเจ็บนะ ใครมันจะไปรู้ล่ะคะ ว่าจะมีพายุเข้าวันนี้” นีน่าร้อง
ยาหยีหันไปรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้น มาจากบุณฑริก “คุณยาย ....เรายังอยู่โรงแรมใกล้ๆสนามบินนี่แหล่ะค่ะ ทางสนามบินเขาแจ้งว่า ฟ้าเปิด ฝนหยุดเมื่อไหร่จะให้เราบินกลับเที่ยวแรกทันที”
ที่ห้องทำงานของเมืองแมน โยทะกาเดินเข้ามา ขณะที่เมืองแมน กับคุณหญิงบุณฑริกนั่งเครียด
“เธอสองคนนะ พาหลานสาวฉันหนี กลับมา ฉันจะยึดกระเป๋า ยึดนาฬิกา จะเก็บเงินค่าเครื่องบินจากพ่อแม่เธอ คอยดู” บุณฑริกโวยวายใส่ยาหยีกับนีน่า
“ตรวจสอบสภาพอากาศแล้ว อย่างเร็วก็อีกชั่วโมงหนึ่งค่ะ บินกลับเที่ยวแรกยังไงก็ไม่ทัน บินมากรุงเทพต้องใช้เวลาตั้งหลายชั่วโมง ยังไงก็เข้าแข่งไม่ได้” โยทะกาบอก
“ซ้อมมาตั้งสามเดือน หมดเงินไปเท่าไหร่ หมดๆ กัน” บุณฑริกเสียดาย
“ฉันไม่ยอมแพ้หรอก!เบลต้องเข้ารอบ!” เมืองแมนไม่ยอม
“คุณเมืองแมน...” โยทะกาอึ้งกับท่าทีของสามี
“เห็นทีต้องทำอะไรบางอย่างแล้ว” เมืองแมนกดโทรศัพท์ออกไปหาเลขาหน้าห้อง “โทรหามิสเตอร์ปาร์ค เพื่อนฉันที่เกาหลี”
โยทะกากลุ้ม มองไม่เห็นหนทาง
อีกด้านหนึ่ง อธิ และทองทาเดินเข้ามานั่งในห้องโถง ที่มีสื่อมวลชนและญาติหลายคนนั่งกันเต็มพื้นที่ พิธีกรถ่ายรายการต่อไป โดยอธิและทองทามองดู