บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 19 หน้า 4
ภูริชไม่ตลกด้วย ตอบด้วยใบหน้านิ่งๆ “ไม่น่าถาม” เกริกยิ้มเจื่อนๆไป ภูริชหันมาถามเกริกด้วยน้ำเสียงจริงจัง “พ่อรู้จักกับเดวิดได้ยังไง ทำไมดูสนิทสนมถึงขั้นไปกินข้าวด้วยกันได้”
เกริกอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะยักไหล่แบบไม่สนใจ “ทำไมพ่อจะสนิทกับเดวิดไม่ได้ บริษัทพ่อเป็นสปอนเซอร์ให้มูลนิธิเค้า”
“ผมเตือนพ่อไว้เลยนะ เดวิดมันไม่ใช่คนดีอย่างที่พ่อเห็น ลับหลังทุกคนมันทำเลวสารพัด ผมไม่อยากเห็นพ่อเดือดร้อน”
เกริกยิ้มเยาะ “แกกินอะไรผิดสำแดงไปรึเปล่า อยู่ดีๆ ทำมาเป็นห่วงฉันขึ้นมา แล้วที่แกพูดมาก็ไม่เป็นความจริง เดวิดเค้าเป็นคนดีชอบช่วยเหลือคนอื่น แกไปเอาที่ไหนมาพูด”
ภูริชถอนหายใจแบบเบื่อๆ ที่เกริกไม่เชื่อตนเดินเข้ามาหยุดอยู่ที่หน้าเกริก “งานที่ผมทำอยู่ ทำให้ผมรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าไม่มีหลักฐานผมไม่เอามาพูดส่งเดชหรอก พ่อตะหากที่ต้องระวังตัว ถ้าเค้ารู้ว่าผมเป็นลูกพ่อ…”
เกริกตกใจ เสียงแข็ง “แกอย่าไปบอกเดวิดล่ะว่าแกกับฉันเป็นพ่อลูกกัน ฉันไม่อยากทำให้ธุรกิจฉันต้องเดือดร้อน”
ภูริชอึ้งไปกับเหตุผลของเกริก ยิ่งรู้สึกโกรธและน้อยใจเกริกมากยิ่งขึ้น ภูริชตั้งท่าจะเถียงกับเกริกต่อ โทรศัพท์ของภูริชก็ดังขึ้น ภูริชดูว่าเป็นสายของทิชาก็กดรับสาย “ว่าไงทิ ศักดิศรพูดได้เมื่อไหร่ ได้ๆ เดี๋ยวเราจะรีบไป”
ภูริชกดวางสายโทรศัพท์ เกริกมองหน้าภูริชว่าจะเอายังไงต่อ ภูริชจ้องหน้าเกริกแบบไม่พอใจ “พ่ออยากทำอะไรก็ตามใจ แล้วก็ไม่ต้องห่วงนะว่าผมจะบอกเดวิดให้รู้ว่าเราเป็นพ่อลูกกัน” ชายหนุ่มเหน็บ “ผมไม่ทำให้ธุรกิจพ่อเดือดร้อนแน่” ภูริชพูดจบก็เดินออกจากห้องรับแขกไปอย่างหงุดหงิด
เกริกถอนหายใจมองตามด้วยสายตาเป็นห่วง ไม่อยากให้เดวิดรู้ว่าภูริชเป็นลูกตน กลัวภูริชจะเดือนร้อนหนักขึ้น
ห้องพักฟื้นของศักดิศร ศักดิศรนั่งพูดคนเดียวอยู่บนเตียงพยายามสื่อสารกับทุกคน “หลัก..ฐาน”
ภูริชหันไปมองหน้าทิชากับภาคิน “แล้วอยู่ดีๆ ทำไมนายศักดิศรถึงพูดได้ล่ะ”
ทิชากับภาคินส่ายหน้าพร้อมกัน
“พวกเราก็มาเยี่ยมกันปรกติแหล่ะ วันนี้พอเห็นหน้าพวกเราก็พูดแต่คำนี้”
ภูริชเขยิบตัวเข้าไปใกล้ศักดิศร “หลักฐานอะไรเหรอ แล้วคุณต้องการจะให้พวกเราทำอะไร”
ศักดิศรอึ้งไปซักพัก เหมือนทบทวนความคิด แล้วก็ทำท่ารื้อหาของบนเตียง “หลัก..ฐาน”
ภูริชกับภาคินมองหน้ากันอย่างไม่เข้าใจ ทิชาคิดตามก่อนนึกอะไรขึ้นมาได้ “หรือว่าศักดิศรต้องการให้เราไปหาหลักฐานอะไรซักอย่าง”
“แต่หลักฐานโดนพวกเดวิดทำลายไปหมดแล้วไม่ใช่เหรอ”
ภูริชนิ่งอย่างใช้ความคิดไปซักพัก แล้วก็หันหน้าไปมองทิชากับภาคิน “ตอนที่เจอศักดิศรอีกรอบ เรากับพี่ดินถามเรื่องหลักฐาน ศักดิศรบอกว่าไฟล์มีปัญหากำลังเอาไปกู้”
ทิชาคิดตาม “งั้นก็แปลว่าหลักฐานที่พวกเดวิดได้ไปคือหลักฐานที่ปริ๊นท์ออกมาจากตัวไฟล์ที่กู้ได้”
ภาคินเสริม “แต่ตัวไฟล์ยังอยู่”