บทละครโทรทัศน์ หัวใจปฐพี ตอนที่ 19 หน้า 5
ภูริช ทิชา ภาคินหันไปจ้องหน้าศักดิศร แต่ศักดิศรกลับเหม่อๆ เหมือนสติลอยหายไปอีกแล้ว ทุกคนได้แต่ถอนหายใจ
ภูริชเปรยขึ้น “สงสัยจะถามจากเจ้าตัวต่อไม่ได้ซะแล้วเอาไงกันต่อดี”
ภาคินไม่ค่อยแน่ใจ “พวกเราจะเชื่อคำพูดของคนเสียสติกับสมมติฐานที่เดาเอาเองได้เหรอะ”
ทิชาถอนหายใจ “ทำอย่างกับตอนนี้มีทางเลือกอื่นงั้นแหละ”
ภูริชกับภาคินพยักหน้ารับกับข้อสรุปของทิชา
ภูริช และภาคินแยกย้ายกันหาข้อมูลตามร้านคอมพิวเตอร์ โดยโชว์รูปของศักดิศรให้กับพนักงานร้านคอมพิวเตอร์ดู ส่วนทิชาก็นั่งหาข้อมูลผ่านคอมพิวเตอร์ของตัวเองด้วยสีหน้าเคร่งเครียด
ภาคินนั่งลงอย่างเหนื่อยๆ ที่เก้าอี้ของตน ก่อนจะหันไปมองทิชาที่นั่งง่วนอยู่ที่หน้าคอมตัวเอง “ใจคอจะไม่ถามเลยเหรอไงว่า เหนื่อยรึเปล่า”
ทิชายังคงใช้สมาธิอยู่กับคอมตัวเองจนไม่ได้ยิน ภาคินส่ายหน้าไม่อยากเอาความกับทิชา ภูริชเดินเอาหมวกพัดไล่ร้อนตามเข้ามา
ภาคินรีบถาม “ได้เรื่องมั้ย”
ภูริชส่ายหน้าแล้วเดินตรงมานั่งที่เก้าอี้ของตน “ถามหมดทุกร้านแถวนั้นแล้วก็ไม่มีใครเคยเห็นศักดิศรซักคน คินล่ะ”
ภาคินส่ายหน้าอย่างเหนื่อยๆ แทนคำตอบ พอดีกับทิชาร้องโวยวายออกมาด้วยความดีใจ “เจอแล้ว”
ภูริชกับภาคินมองหน้ากันอย่างงงๆ แล้วหันไปมองทางทิชา ทิชาหมุนเก้าอี้ของตนกลับแล้วก็หันมายิ้มกริ่มให้ภูริชกับภาคิน
ภาคินงง “เจออะไร”
“ก็ร้านคอมที่ศักดิศรเอาไฟล์ไปกู้ไฟล์ไง”
ภูริชสงสัย “ทิหาเจอได้ไง”
ทิชาหมุนตัวกลับไปหยิบคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คขึ้นมาโชว์ให้ภูริชกับภาคินดู แต่ภูริชกับภาคินก็มองอย่างงงๆ ไม่เข้าใจจุดประสงค์ของทิชา “ที่ทิถืออยู่คือโน้ตบุ๊คของศักดิศร”
“โน๊ตบุ๊คตัวที่พี่ดินเอามาให้น่ะเหรอ แต่ทิตรวจแล้วนี่ว่าไม่มีไฟล์ข้อมูลอะไรเลย”
“ไฟล์ข้อมูลน่ะไม่มี แต่ชื่อร้านน่ะมี” ทิชาภูมิใจ “หาง่ายๆจากประวัติการใช้อินเตอร์เน็ทของศักดิศร” หญิงสาวยักไหล่ ยิ้มอย่างมั่นใจในผลงาน
“มีคนมาเอาไปแล้ว” เจ้าของร้านคอมพิวเตอร์ บอกกับ ภูริช ทิชา ภาคิน ที่ยืนเกาะเคาน์เตอร์อยู่
ภูริชตกใจปนความเสียดาย “มีคนมาเอาไปแล้ว”
ทิชาถาม “เค้าบอกรึเปล่าว่าเค้าเป็นใคร”